Black Star (Street Racer Princess)

Chapter 25: Past reality

ELAINE'S POV

Like on a rush as he drives, his reckless driving scares me. Kakakuha lang namin sa bahay ng mga luggage namin. Yes, on the way na kami sa airport at parang mas gugustuhin ko pa na ako nalang yung magdrive. Ang harsh nya magdrive o talagang kinakabahan lang ako? Ewan.

-______________-

Tinitigan ko sya ng masama as he drives fastly. I know na napansin nya ako sa gilid ng mga mata nya. I'm actually distructing him so he will slow down. Successful naman, nakita kong bumaba ng konti yung speed namin. Damn it Xander, i never been so uncomfortable in a car.

"What did i do?!" he confusely rebel with my glaring reaction towards him.

"Your driving scares me to death!"

Pinagtawanan nya lang ako.

"I always drive like this. Masanay kana." he smirked and maintain the slower speed.

"Just this fast. Please? Stay in that speed. Wag mo ng bibilisan."

Nilingon muli nya ako to read my face. I'm freakin serious here.

"Diba racer ka naman? How come na natatakot ka kapag binibilisan ko? Youre acting so weird Elaine."

"Hindi lang ako sanay na may nagdadrive para sakin. I'd rather drive myself."

"I dont understand." he admitted.

Napabuntong hininga ako.

"I'm not comfortable when someone drives for me. I feel like we're gonna crash or something. It scares me, adding your ridiculous speed. It freaks me out you know?"

"You dont trust me?"

Shot. Of course i trust him! May tiwala ako sa demonyong to! Pero bakit nga ba ang weird ng feeling ko? Tinaas ko yung mga paa ko sa upuan at niyakap yung mga binti ko. Tinuon ko ang ulo ko sa nga tuhod ko. Okay? I look so childish in my position.

~____________~

"Okay ka lang?" rinig ko sa boses nya ang pag-aalala.

"Of course i trust you. Its just--- never mind. Malapit na ba tayo?"

"Not yet. Medyo malayo pa. Hey, are you okay? Bakit---"

"I'm fine. I just do weird things when i feel weird."

Then there was silence. Sinubukan kong pigilang magreklamo muli. Hindi tungkol sa driving nya kungdi sa sakit na nararamdaman ko dahil sa period ko. Sumasakit na kasi uli yung belly part ko. Nawawala na yung bisa ng gamot. Nagulat nalang ako nung biglang tumigil yung sasakyan.

"Nadito na ba tayo?"

He did not answer and stared to me like he's trying to read my face? Napatingin ako sa labas ng sasakyan pero we are in the middle of nowhere! Wala pa kami sa airport! Tinitigan nya ako at kita ko sa mata nya ang pagtatanong.

"Say it Elaine."

"S--say what?"

"Okay ka lang ba? Kinakabahan ako sayo. Pakiramdam ko may mali. Be honest please? Okay ka lang ba?"

Shooooooot. Bakit ganito na sya?! Nararamdaman na nya yung mga bagay na di ko naman sinasabi sa kanya? Ganun na ba kami kaclose sa isat isa para maging ganito sya ka-aware sa inside feelings ko? Kinikilabutan ako sa pagkabigla.