I'm a wolf?

41

Hallo allemaal,

wauw dit is zoooo lang geleden! Ik heb het zo druk gehad en ben bijna helemaal vergeten dat ik dit boek nog had en ik heb zo lang niet meer op wattpad gezeten...

Ik hoop dat jullie we soort van kunnen vergeven... ik hoop dat jullie dit nog snappen en zo... ik voel me zo schuldig tegen over jullie. Het spijt me echt heel erg...

hopelijk genieten jullie nog van dit hoofdstukje!

-

Ik loop door het bos. Langzaam begin ik mijn sterkte terug te krijgen. Ik kijk vluchtig om me heen door de vele bomen en bladeren. Om me heen vliegt er af en toe een vogel weg, ik schrik me dan een hoedje. Ik ben veel te bang om iemand tegen te komen... zeker als het een van die mannen is. 

'LILA?!' 

Sam... nee. Ik kan hem niet in nog meer gevaar brengen. Ik loop verder en probeer geen geluid te maken. Als hij me hoort heb ik een probleem... het probleem dat hij mee wilt. Uiteindelijk kwam ik bij het meer aan. Wauw wat heb ik hier veel beleefd... vooral veel met Zack... niet aan denken en door gaan. 

Ik begin te rennen. Het maakt me nu even niet uit. Ik veel sneller dat Sam. Ik ren en ren en ren terwijl ik probeer te herinneren waar ik heen moet. Rechts... nee links.... rechts? Denk Lila... Ik neem een beslissing, rechts. Ik probeer me iets te herinneren. Herken ik deze boom? die stuik? dit geluid? Als ik ook maar iets kon zien... iets wat ik herken! 

Dan stop ik. Gepraat... Ik hoor gepraat. 

'En nu? we zijn haar kwijt en bijna iedereen is dood of zwaar gewond. Het is allen ik, jij en Ramond die nog over zijn! We kunnen ze niet aan!'

'De witte wolf is zwaar gewond geraakt. We maken nog een kans!'

'Doe niet zo stom jij lapzwans! ik ben de sterkste hier en zelf ik kon haar niet vangen met 10 mannen om heen! We zijn gedoomd!'

Ik verander terug en loop richting het geluid. Ze mogen me niet zien... niet horen. Ze mogen niets weten... dan ben ik neer. Ik kijk door de bladeren heen en zie het huis. Dat was het! Daar moet ik zijn! Ik heb het gevonden!

'We kunnen niet stoppen. De baas vermoord ons.'

'We worden sowieso vermoord! Door dat.. dat beest! of door de baas!'

Ik kan er niet meer tegen... ik moet nu aanvallen... nu weten ze niet dat ik er ben! Ik maak er een einde aan.

'Ik denk dat jullie vermoord worden door een beest.' zeg ik terwijl ik opsta. 

De mannen draaien zich om en kijken me aan. 

'Waar is je teken... wolfje.'

'hier.' zeg ik terwijl ik naar mijn ogen wijst. 'Het is voorbij! geef het gewoon op! Jullie krijgen ons nooit meer te pakken! iedereen is dood of stervende, kijk om je heen.'

De voorste man pakt zijn mes en wijst de punt naar mij toe. Ik verander in een wolf en grom. De twee achterste mannen stappen terug. 

'Kom hier en help me! pak een  mes van een dooie of zo!' roept hij. 

Ze knikken en rennen weg. 

'Kom dan, ik ben niet bang voor je. Je hebt me al pijn gedaan, dus ik kan nog wel een gevecht aan.' roept ik.

'LILA?! BEN JE GESTOORD!'

Sam en Zack rennen uit de bosjes. Zack verandert meteen in een wolf en gaat voor me staan. Hij gromt beschermend.

'Ik kan het zelf wel.' zucht ik. 

'Dat kan je niet! Je bent ontsnapt uit een ziekenhuis!'

'Ik moet dat af maken! ga aan de kant!'

'Ik laat je niet nog een keer stikken Lila! Ik maak dit af.'

Ik ren langs Zack en ik bespring de man met het mes en zo begon.