My Secret Affair With The CEO

➿ Chapter 25 ➿

Warning : Subject for major editing.
          Un-reviewed

Maraming Typo-Error, wrong grammar and mis-spelled words. So kung masyado kayong perfectionist huwag na kayong magbasa.

Hehehe. 😅
Enjoy reading !

-------

Play niyo yung song para mas intense. 😊

💔💔💔💔💔
  
  
   
I found myself crying in the garden, dito ako dinala ng mga paa ko. Dito sa madilim na parte ng mansion na kung saan walang ibang makakakita sa pagdurusa ko.

Hanggang ngayon hindi parin ako makapaniwala sa nalaman ko, sa nasaksihan ko. God ! Nangyari na nga ang kinakatakutan ko. Pakiramdam ko para akong nasabugan ng atomic bomb dahil sa panloloko niya sakin. Naglihim siya sakin. He lied to me. He fooled me with a lie and that lie was literally ripping my heart apart right now.

Oo, alam ko namang sa umpisa palang ay kalokohan lang ang lahat pero bakit pinaasa niya parin ako ? Yung mga pinakita niya, yung mga pinaramdam niya, yung mga sinabi niya. Ano yun ? Shiit ! Lahat yun puro kasinungalingan.

How could that be ?

I thought he never wanted marriage. I thought he never believe in marriage. Sinabi niya yun diba ? Kaya nga nakuntento nalang ako sa status namin, di na ako nag-asam ng kasal mula sa kanya. Although, pinangarap ko rin yun at pinapangarap ko parin hanggang ngayon. Pero bakit ngayon biglang ikakasal na siya. Ikakasal na nga siya pero sa ibang babae. Ang tanga tanga ko talaga, naging kampante ako masyado, dapat noon palang gumawa na ako ng paraan para hindi na siya mawala sakin.

Nakakatawa. Natatawa ako sa sarili ko. Nangako na ako na hindi na ako iiyak ulit ng dahil sa kanya. Pero umiiyak parin ako ngayon.

Ang sakit e.. sobrang sakit. It's unbearable ! Parang hindi ako makahinga sa sobrang sakit. Paano niya nagawa sakin 'to. I hate him. Gusto ko siyang patayin. But I still love him sa kabila ng nalaman ko. I still fvcking love him so much.

Ayoko na !

Tama na !

Kailangan ko ng sumuko. Talong-talo na ako. Lugmok na lugmok na ako. Di ko na alam kung kaya ko pang bumangon. I cursed myself, kasi kahit masakit na ayoko parin siyang mawala. Ayoko parin siyang bitawan. Baka may magagawa pa ako. Right ! May magagawa pa ako.

' Isabella ... '

I bit my lips to stop myself from bursting out of tears.

Sinundan niya pala ako, ibig sabihin nakita niya ako. Anong gusto niyang palabasin ngayon ? Hihingi siya ng sorry ? Ano pang magagawa ng sorry niya ?! Di ba parang masyado nang huli para i-consider pa niya kung ano ang nararamdaman ko ngayon ?

' What do you want ? Bakit mo pa ako sinundan ? ' I forced my voice to sound hard and dignified as I turned to face him.

' I came here to talk to you .. to explain everything. ' hindi ito makatingin ng diretso sa mga mata ko.

' Wala ng dahilan para magpaliwanag ka pa. Ang klaro ng mga nangyari sa loob, sa harap ko na mismo. Dadayain ko pa ba ang sarili ko ? Sana sinabi mo nalang ang totoo, di na sana ako na-shock ng ganito.' Matigas parin na sabi ko. Ayoko ng magmukhang kawawa sa paningin niya.

' Oh God why Am I feeling this way ?! Dapat hindi ako nasasaktan, dahil ginusto ko rin naman ito, right ? ' I laughed crazily. ' But that doesn't gave you the right na pamukhain akong tanga !  ' I shouted at him.

Hindi siya umimik.

' I asked you .. tinanong kita kung totoo, diba ? I trusted you. I believed in you. I waited for you. Dapat noon palang hindi kana nagsinungaling. Dapat sinabi mo nang wala na pala akong dapat asahan na hindi na ako dapat maghintay. '