Gece'nin Mavisi

Gelecek Bölümden..

"Pelin, sen ağlıyor musun?"
Aynadaki yansımasından ona baktığım zaman toparlanıyor ve ince gözyaşlarını hızla siliyor.
"Yooo, ne ağlaması?"
Arzu da dolu dolu gözlerini bana çeviriyor, ellerimden tutuyor.
"Çok güzelsin!"
Sırıtmama engel olamayarak tekrar aynaya bakıyorum. İnce ve zarif taşlar, beyaz gelinlik üzerinde birer dalga oluşturacak şekilde iniyor. Bel çevresinde, dantel motifler ile saydam bir görüntü oluşturuyor ve bu dantel motifler yine ince ve parlak taşlar ile tamamlanıyor.
Gelinliği yeniden üzerime geçirince, sadece Cemil'in vereceği tepkiyi merak etmeye başlıyorum. Ama düğünden önce damadın gelini gelinlik ile görmesi uğursuzluk getirir düşüncesi ile Arzu ve Pelin onu eve sokmuyor. 
"Düğün için senden daha çok heyecanlıyım," diyor Pelin, gerçekten de heyecanını yansıtan bakışlarını bana çevirerek..
Arzu da bir yandan duvak kısmını düzeltirken diğer yandan konuşmaya başlıyor.
"Bu arada, Cemil ve Mert birlikteymiş. Gönlün rahat olsun.."
"İzin vermediniz ki gelmesine.. Başka ne yapacaktı?"
Arzu gözlerini deviriyor.
"Olmaz! Gelemez, düğün öncesi biraz birbirinizi özleyin."
"Ya, kıyamıyorum ki Arzu.."
Pelin kendine bir bardak su alırken;
"Evlendikten sonra bol bol görürsün kocanı merak etme," diyor.
Böyle demesi ile heyecanım artıyor. 
Evlendikten itibaren hayatımız başka bir yola girecek. Normal şartlarda bunun biraz da olsa beni ürkütmesi gerekse de, tamamen birbirimize sahip olacağımız için sadece mutluluk hissediyorum.
Yeniden aynadaki yansımama bakarken derin ve güzel düşlere dalmam kaçınılmaz oluyor.
"Neyse, anlaşılan o ki sen gelinliği birkaç saat daha giyeceksin. Bizim geri kalan işleri halletmemiz gerek."
Pelin ayaklanınca Arzu da ona katılıyor.
"Biz yine geleceğiz zaten," derken ikisiyle de vedalaşıyorum. 
Arzu ve Pelin'in gidişinin ardından yaklaşık iki saat geçiyor ve ben üzerimdeki gelinliği özenle çıkarıp aynı yerine asıyorum. 
Kısa bir duş alıyorum ve saçlarımı kuruturken telefonun bildirim sesi evde yankılanıyor. 
Telefonu elime alınca, Cemil'den mesaj geldiğini görüyorum.

'Seni özledim.'

Gülümsememe engel olamıyorum. Kapı çaldığında bu gülümseme, artık sırıtmaya dönüşüyor.
"Dayanamadın değil mi?" diyerek kendi kendime söyleniyorum ve koşar adım giderek kapıyı açıyorum. 
Fakat aniden gülümsemem soluyor. Çünkü Cemil'i beklerken karşıma Mehmet çıkıyor.

Hikâyenin gelecek bölümü sezon finalidir.
Görüşmek üzere..