Kayıp (TAMAMLANDI)

11. Kısım

Bir hafta hastanede kaldıktan sonra taburcu olmuştum. Beni gören Feride teyze bana sımsıkı sarılıp zaten sargıda olan kolumu daha da açıtmıştı. Yürümekte zorlanmıyordum ama sırtım hala ağrıyordu, doktor bunun zamanla geçeceğini söylemişti. Onun dışında her şey normal gidiyordu, odamızın ortak dolabında sakladığım, babamın çantasına hiç bakmıyordum, ta ki aklıma bir fikir gelip bunu Ege'ye anlatana kadar.

'' Çıldırdın mı olum sen? '' Ege bana deli gözleriyle bakıyordu.

'' O çantayı açmam lazım, bunun için tek yol bu, gerçekten maymuncukla
kilit açmayı bilen biri yok mu burada? ''

'' Biri var aslında. '' Gözlerinin içinde bir korku oluştu, eğilip yavaşça kulağıma yaklaştı;

'' Onun hakkında fazla konuşmayız '' diye fısıldadı, '' yetimhane de kötü bir ünü var, bir kere atılmış hatta, ama sonra geri almışlar, neden bilmiyorum.'' Heyecanlanmıştım.

'' Kimmiş peki bu Kötü ünlü arkadaşımız? ''

'' Adı Arda. '' Bu ismi söylerken bile çok kısık sesle söyledi, '' Kendisi arkadaşım sayılır ama fazla konuşmam. İstersen yarın okuldan sonra seni onunla tanıştırırım, ama bak,'' işaret parmağını üzerime doğrulttu. '' Uyarmadı deme. ''

****

Okulda kolumda ki sargıyı görenler ne olduğunu soruna '' Vuruldum.'' diye cevap veriyordum, pek de inandırıcı olmuyordu. aklım hastanede kaldığım ilk gece ki olaya gidiyordu sürekli. O gece biri beni ziyaret etmişti. Evimizin nerede olduğunu bilen, hatta evimize girebilecek biri. Kim olabilirdi ki? Aklıma sürekli ailem geliyordu ama sonra bunun imkansız olduğunu düşünüyordum. İlk gün banyonun camında yazılı olan '' SENİ KORUYORUZ'' yazısı aklımı daha da karıştırıyordu, heh... belli çok koruyorlar.

Tüm bu düşüncelerimden Gizem'in sesi aldı beni.

'' Hey, nasıl hissediyorsun? ''

Seni gördüm daha iyi oldum. Diyesim geldi ama kendimi tuttum.

" Daha iyiyim, sen nasılsın? " diye cevap verdim.

" Beni boş ver dedi. " Bu kız beni benden alıyordu, özellikle tüm bunların başladığı günden beri bana çok yakın davranıyordu, bu da beni çok mutlu ediyordu. Sahiden, neden bu kadar yakınlaşmıştı bana? Sonuçta sevgilisi var, benle bu kadar ilgilenmesi normal değil.

Gizem gizlice telefonunu çıkardı; okul boyunca telefonlar yasaktı ve Gizem hep bırakırdı telefonunu. Telefonuna baktı, sonra bana baktı, yüzünde sanki benle bir ilgili bir şey olmuş gibi bir ifade oluştu, hızlıca sınıftan çıktı. Bende gizlice onun peşinden gittim: Aşık olabilirdim, ama aptal değilim.

Onu daha önce Ömer'le kavga ettiğim sığnağa kadar takip ettim. Sığnağın içine girip kapıyı arkasına kapattı; kapının arkasına geçip kulağımı dayadım, sanki birisiyle konuşuyordu ama sesini çok iyi duyamıyordum.

" ... Sıkıntı yok... , hayır, endişelenicek bir şey yok..." O kadar kısık sesle konuşuyordu ki, hiç bir şey duyamıyordum, sonra kulağıma beni dehşete düşüren bir cümle daha geldi.

" Büyük Patron'a söyleyin, planına devam edebilir, ben herhangi bir sorun çıkarsa size haber vereceğim. "

Telefonu kapattığını anlayınca sessizce merdivenlerden geri çıkıp sınıfa geri döndüm.

Sevdiğim kız, beni öldürmeye çalışan insanlar için, Büyük Patron için çalışıyordu.