"Catch Me I'm Falling.."(COMPLETED)

25.Confessions

Steven's POV

"Ha? Ano po 'yun?" Nagtatakang tanong ni Ellie.

"Sa loob na lang po tayo mag-usap."

Tinanguan lang ako ng magulang ni Ellie at pumasok na sa loob.

"Anak.. patawarin mo kami.." halata sa mukha ni Ellie ang taka,kaya bago pa sya masiraan ng ulo kaiisip.. ako na ang nagsalita.

"We lied.." napabuntong hininga sya. Isinapo nalang nya ang noo nya gamit ang kamay nya.

Alam kong mahirap intindihin 'to para sakanya,at alam ko ring nahihirapan ang mga magulang nyang sabihin kay Ellie 'to,but.. we already hide this secret almost three or four years ago,mahirap na kapag tumagal pa 'yun. We love her so much kaya bago pa nya malaman sa iba,we'll do the right thing. Nag-usap na kami ng parents nya about this. Ellie has the right to know what's the real life she had,on the past..

"Don't beat around the bush. Spill it." Halatang naiinis na si Ellie but pinipigilan nya dahil kaharap nya ang magulang nya..kinikilala nyang magulang..

Nakita ko ang pagtulo ng luha ni tita Josie. Hinimas ni tito Elgardo ang likod ni Tita Josie.

"Sabihin na po natin sakanya." Sabi ko.

Nang mahimasmasan si tita,nagkwento na sya.

"Anak,hindi mo kami totoong magulang."

"H-ha? Steven? Joke ba 'to? Pakulo nyo siguro 'to no? Okay then fine. Nanalo na kayo. Natatawa ako. Hahahaha" pero may luha na tumutulo sa mga mata nya. Nilapitan ko sya at hinamas himas sa likod.

"No,don't comfort me. Hindi naman totoo diba?"

"B-bakit di kayo sumagot?!"

"Ma,Pa. Steve..ano 'to?!"

Kita ang galit sa mga luha ni Ellie.

"Hayaan mo silang ikwento ang lahat...stop confronting." Sabi ko.

Nakita ko ang pagyuko at pagpunas nya ng luha.

Nakita ko narin ang parehong pagluha ng mag-asawa.

"Anak,kami ng mama mo,hindi kami magka-anak. Nagpacheck ang nanay mo sa doktor,pero ang sabi di na daw kami magkakaroon pa ng anak dahil sa sitwasyon ng nanay mo. Nasa Cebu pa kami noon. Matagal na kaming naninilbihan sa pamilya Suarez. Pinagbubuntis palang ni Maam Vanessa ang ate ni Steven nagtatrabaho na kami sakanila. Hanggang isang araw.. umuwi kami sa Cebu. Kung saan ang kinagisnan kong lugar. Ipinakilala ko ang nanay mo sa pamilya ko. Pero.. may isang trahedyang nangyari sa buhay mo. Natagpuan ka namin malapit sa dalampasigan na nasa tapat lang ng bahay namin. Puno ng galos. Walang malay. At nasa trese anyos pa lang ata. Pumasok sa isip namin ng nanay mo na gamutin ka..."

Nagpunas ng luha si tito Elgardo.

Si Tita na ang nagtuloy.

"Pero..nang magamot ka namin,wala kang kaalam alam. Tinanong ka namin sa kung anu-ano,pero umiiyak ka at walang alam isagot. Idinala ka namin sa ospital. Sinabihan namin sina nanay na kung may maghanap sayo,sabihing nasa ligtas kang lugar at maaaring natablahan ng amnesia. Nang ipagamot ka namin,kapos kami sa pera. Pero dinala ka namin sa pamilya Suarez,tinulungan nila kami. At para narin kalimutan mo ang trahedya na nangyari sa buhay mo,pinili naming itago ang lahat. Kinupkop at itinuring ka namin bilang anak. "

Humagulgol na si Ellie.

"Pero..N-nagbuo k-kayo n-ng ka-kasinungalingan sa utak ko. P-pinaniwala nyo ako." Hinimas ko si Ellie.

"Di mo maiintindihan pero..ginawa namin 'to para sayo. Mahal ka namin."

"Nay,Tay. Mahal k-ko k-kayo. P-pero bakit?"

I hug her.

"Tita,tito. Kagagaling po kanina ni Ellie sa sakit. Nahilo at nahimatay sya. Kaya. Sa susunod nalang po siguro. Baka makasama pa sakanya. Sa room ko nalang sya matutulog. But..ako sa sahig..ayos lang." Prisinta ko.

Pumayag naman sila. Pero si Ellie iyak lang ng iyak. Sh*t ka kasi Steven! Bakit ngayong araw pa na 'to?!

"Sit down. Magpahinga ka." I commanded her. She just obey me. Pero patuloy parin sya sa pag-iyak. Alam kong yan lang ang kaya nyang gawin para alisin ang sama ng loob nya.

"Don't get mad at them,they did that just because they want you to be happy"sabi ko at tinabihan sya.

"H-happy? Fine. Mas nakakatuwa pala 'to e 'no?" Tapos napangiti sya ng sarcastic. I know what she feel. Hay.

"Are you mad at them?" Tanong ko. Alam ko kasi at kilala ko kasi masyado si Ellie kaya alam ko talaga ang totoo.

She's not.

Umiling sya.

"Hindi. Never. Magulang ko parin sila. Pero masakit sa loob ang.. pagbuo nila ng sarili kong mundo na nangyari lang sa utak ko..pero hindi talaga sa buhay ko."

Napaiyak pa sya.

"Ellie..tama na ang iyak. Alam kong sa iyak mo lang madadaan ang nararamdaman mo,pero..Ano ako sa buhay mo? Display?What's with the bestfriend kung hindi mo sasabihin saakin ang nararamdaman mo. Tutal may kasalanan din ako." Sabi ko.

"Steven.. masakit..nakakapanghina ng loob..nakakabaliw." tapos umiyak ulit sya.

"I know."

"Five days na nga lang ako dito.. ganyan pa ang kalagayan mo 'pag umalis ako? Paano pa kita maiiwanan? Hays." Sabi ko at iiling iling pa.
Pinunasan nya ang luha nya at ngitiaan ako,a fake smile.

"You've never fail to make me smile."sabi nya.

"But. I always fail to make you fine" sabi ko.

"I'm not going. Mahirap na. Baka magsabi sabi ka kapag wala ka nang makausap sa iyak mo." Natawa sya pero a seconds past,sinamaan nya ako ng tingin. Nabaliw na.

"Oh what?"

"Kainis ka! Gano'n ba tingin mo saakin?!" Sabay irap nya.

I chuckle. Nakakataw talaga ang babaeng 'to.

"Ellie...Bago ako mawala."

"Tanga. Hindi ka mawawala,aalis ka lang"

"Grabe 'to maka-tanga. Edi bago ako umalis,may sasabihin akong isa pa. 'Wag ka ng mag-isip pa kung anong isasagot,kasi sinasabi ko lang 'to para lang alam mo."

"Don't beat it around the bush."

"Okay fine....Mahal kita" nanlaki ang mata nya.

"W-what?"

"Mahal kita,I love you,I fell inlove with you. Sarangheyo"

Naiyak na naman sya. Tss. Wrong timing ka talaga Steven.

"Why?" Tanong ko.

"Bakit ngayon mo lang sinabi 'yan? Bakit di pa noong hindi pa ako nahuhulog kay Kiezer?  Mahal kita,p-pero..."

"Pero mas mahal mo si Kiezer? I said it to you. I don't need your answer. Because my confession was not a question. Don't be like an idiot. Alam ko naman 'yun. Mahal ka din nya." Sabi ko,but it really hurts. Bakit kasi ang bagal ko? Bakit ang tanga at torpe ko? Tss.

"Sorry."

"You don't have to be sorry." Sabi ko..

Hinawakan nya ang pisngi ko. Basa pala. Naiyak narin pala ako. Tsk.

"Steven...noon pa lang mahal na kita. Ikaw lang noon pa. Pero..naguguluhan talaga ako. Di ko alam e."

I smile but its fake.

"Okay lang 'yun. Pinapabantay na kita kay Kiezer. Nag-usap na kami.Hahanapin ko ang totoo mong pamilya. Pangako"

Naiyak sya at niyakap ako.

"Thank you"

Niyakap ko lang sya.

Hard but,kailangan.

****

Butterflies(One shot)-pakibasa po!.

Don't forget to vote and leave a comment. Follow me and I'll follow back . Thanks.

Lovelots.