"Catch Me I'm Falling.."(COMPLETED)

64.Marriage?!

Kiezer's Point Of View

"Arriving at Bangkok's International Airport.."

Napamulat ako ng mata sa sinabi ng operator ng eroplano.

Andito na ako sa Thailand. Nakakaramdaman ako ng kaba,walang sinabi si papa kung bakit n'ya ako gustong papuntahan dito,gusto n'ya kasi na humandle na ako ng business sa mga kumpanya n'ya.

Business Management naman ang course ko kaya ang sabi n'ya,wala na akong kailangan pang pag-aralan,sa kolehiyo ko nalang daw linangin.

Ito ang ayoko sa isang business mans,kahit ayaw ng mga anak nila..gusto nilang sila ang humalili sa pwesto.

Yes,ayokong humandle ng kumpanya. Dahil gusto ko,maging professional architect.

Kaya lang..as what my family wants to me,wala akong magagawa. Gan'yang-ganiyan sila ate at kuya noon. But atleast,nakuha na nila ang mga gusto nila.

Next month na nga ang kasal ni Kuya eh.

Pagkababa ko sa eroplano,nadaplisan agad ang balat ko ng malamig na hangin sa Bangkok.

Maganda ang airport nila,para s'yang tourist's spot.

Nang mahanap ko na sina mama. Agad akong ngumiti.

"Anak! Anditoo kamii!" Buti nalang at walang nakakaintindi kay mama dito. Dahil puro Thai people ang nakikita ko.

Lumapit ako kaagad kay mama at niyakap s'ya. Kasama n'ya si ate Khaycee.

"Ate!"tawag ko sakanya at yumakap.

"Hindi mo kasama si Ejang?" Tanong ko.

"Nope. Nasa bahay na. Masyadong malamig ngayon sa Bangkok,baka magkasakit pa s'ya." Sabi ni ate.

Tango nalang ang nasagot ko.

"Tara? Kain muna tayo." Yaya ni mama saamin.

Pagtapos ng pagkain namin ay umuwi kami agad. Magkatapat lang ang bahay na tinitirhan nina ate at ang pamilya n'ya sa bahay na tinutuluyan namin nina mama at papa.

Nasa Pilipinas naman si Kuya Jk,inaasikaso ang kasal n'ya. Uuwi din kami agad sa Pilipinas.

Susunod na sa pag-uwi ko sina mama,papa at ate. Dahil dadalo pa kami sa kasal.

Buti na nga lang at semestral break namin ngayon kaya makakapagpahinga ako dito sa Bangkok ng dalawang linggo.

Nahiga ako sa kama ng kwarto ko,nilibot ko ang paningin ko,andito parin pala ang ibang mga gamit ko. Napangiti ako ng matanaw ko ang isang picture.

Picture namin ni Ellie when were was a kids.

Nasaan na nga kaya si Ellie?

Namimiss ko na s'ya.

Sa limang buwan na pagkawala n'ya,I feel so alone. Kahit na palagi akong pilit pinapatawa ng mga kaibigan ko,'di ko parin maalis sa isip ko si Ellie.

Baka masaya na s'ya,baka nagkakilala na sila ng fiancee n'ya.

Calling dad..

Hinablot ko ang cellphone ko at sinagot ang tawag ni dad.

(Son! You're mom told me you've already arrived.)

"Ah,opo. A while ago."

(Good. Magpahinga ka na muna. Tomorrow nalang tayo mag-uusap.)

"Okay dad."

(Okay goodbye.)

In-end ko ang tawag at nagtalukbong sa kumot.

Hayst! Ellie! Namimiss na kita.