OFFICE -zm-

choices

Benim sanki biri bana zarar vermiş gibi çıkan bağırışımdan sonra Zayn panik yapmış ve eline aldığı peçetelerle hemen halıyı silmişti.

Bazen çok salak görünebiliyordum evet, ama bunların hepsinin bir nedeni vardı!

Saçma konular konuşarak geçirdiğimiz kahvaltıdan sonra her şey normal gibi görünüyordu. Ama benim içimde sakladığım kırgınlıklar ve onun içinde sakladığı öfke vardı. Ben oturma odasındaki koltuğun üzerine oturmuş ayağımı koltuğun kol kısmından atmış bir halde kahve içip dışarısını izlerken yanıma gelmişti. Pozisyonumu anlatıyorum çünkü çok rahattım tamam mı?

"Gitmek istiyor musun?" Çekingen bir şekilde sorduğu soruya karşı yutkundum. O muhtemelen bana doğru oturmuştu ama benim sırtım ona dönüktü. Her zaman ki gibi.

Şu karşıdaki cam da leke mi var ne?

Tamam, cevap vermek zorunda olduğumu biliyorum.

"Bilmiyorum." Rahatımı bozup (!) ben de ona doğru döndüm. Gözleri öyle bir beklentiyle bakıyordu ki ona evlenme teklifi etsem garipsemeyecek ve kabul edecek bir haldeydi. Acıtıyordu.

Onun içten içe çürüdüğünü hissediyordum. Ben hiçbir şey yapmama rağmen benim için sürekli kendisini feda ediyor ve kendinden ödün veriyordu.

"Annemi görmek istiyorum, yani nasıl anlatabilirim- Zayn, ben, ben onun yüzünü hiç görmedim." Bakışları bir anda öyle bir şefkatle dolmuştu ki boğuluyormuş gibi hissettim. Benim acımı kendi üzerine çekmek için o kadar uğraşıyordu ki, fakat ben bunu yapamayacağımdan izin vermiyordum. Ve o da daha fazla acı çekiyordu.

Bütün suçlu benim, ama lütfen bana sövmeyin. Öyle büyük bir ikilemin içerisindeyim ki.

Alışkanlıklardan vazgeçmek altı ayınızı alır. Yaşam şeklinizi değiştirmek ise tabi ki daha uzun bir süre ister. Kalbim izin ver diyor ama yapamam. O kadar uzun zamandır yalnızım ki. Bunu kaldırabilir miyim, bilmiyorum.

Evin içerisinde farklı bir bedenin varlığına alışabilir miyim bilmiyorum. Benimkilerden çok farklı ayakkabılara, paltolara, kıyafetlere, parfümlere, sevmediğim dağınıklığa, yastığımı paylaşmaya.

Zayn bana yaklaşmak istediğinde refleks olarak geri çekildim. Bunu ikimize de yapıyor olmak beni çok çok fazla üzüyordu.

"Zayn...seni hayatıma alamam, bunu yapamam." Bana sinirli ve incinmiş gözlerle baktı. O içerisinde söz konusu ben olduğumda patlamaya hazır bir volkan barındırıyordu.

"Sence bunun için çok geç kalmadın mı Kaylee? İki yıldır senin hayatında ve seninle birlikteyim." Beni neden anlamak istemiyordu ki?

"Biz seninle birlikte değiliz Zayn, bunu sen de biliyorsun. Bu iki yıl senin beni ikna etme çabalarınla geçti ama ben sana bunu yapamam. Zarar görenin kendin olduğunu fark etmiyor musun?"

"Sen adımı söylediğinde dikkatim dağılıyor. Ne demiştin?" Beni çıldırtmaya çalışıyorsa eğer başarıyordu.

"Zayn birlikte olamayız anlasana! Ben senin hak ettiğin türde bir kız değilim! Sonumuzun benim ailem gibi mi olmasını istiyorsun? Sana bunu yapıyor olmak beni tüketiyor. Tereddütlerin olduğunu görebiliyorum Zayn, kör değilim. Ben transa geçtiğimde ya da dalıp gittiğimde bakışların öyle tuhaflaşıyor ki sanki ben bir şey desem kaçıp gidecekmiş gibisin." Bana öyle bir baktı ki içinde bir yerlerde beni yok etti sandım.

Belki de gerçekten öyleydi.

"Bizim sonumuzun farklı olacağını biliyorum çünkü ne annen gibi çabuk vazgeçen ne de baban gibi korkak birisiyim! Tereddütlerim var çünkü senin beni istemeyeceğin zamanın geleceğini biliyordum ve seni iyileştirebilecek olan tek şeyin benim sevgim olacağını da biliyorum! Tuhaflaşıyorum çünkü sana bir şey olmasından ve yardım edememekten korkuyorum. Kör değilsin ha? Evet, kör değilsin ama görmüyorsun." Bir hışımla kalkıp yatak odasına doğru gittiğinde gözlerimi kapattım.

Böyle olmasına sen sebep oldun Lele.

En olmadık zamanlarda çıkan Küçük Aiden, bir sen eksiktin.

Ah, evet sinirini benden çıkarabilirsin.

"Sen gerçek değilsin." Kendi kendime sesli bir şekilde söylediğimde etrafımda oluşan karanlıklar bir anda yok olmuştu. Kendimi tuhaf hissediyordum ama bunu umursamadım.

"Hani benimle aynı şeyleri hissediyordun Aiden? Bu da başka bir yalanın mıydı?" Kendi kendime histerik bir şekilde gülüp sehpada duran kahvemi aldım. Soğumuş olduğundan bir yudumda bitirdim ve mutfağa götürdüm.

O sırada aklımda hiç olmayan bir fikir oluştu.

Gidecektim.

Babamla birlikte gidecektim ama önce onun numarasına ihtiyacım vardı. Ben bu detayı atlamış olsam bile Zayn'in atlamayacağını biliyordum bu yüzden yatak odasına doğru ilerledim. Kafamı yavaşça odaya doğru uzattığımda buharlaşmış banyo camları ve Zayn silueti görür görmez gözlerim pörtledi ve kafamı geri çektim.

Hayır, kafamı çarpmadım tabi ki.

Bir elimle acıyan alnımı tutarken gözlerim oturma odasını tarıyordu. Bütün evi aradıktan sonra telefonu bulamamanın verdiği hayal kırıklığıyla telefonumun kilidini açtım. Uzun yolu denemek zorundaydım.

Üstelik psikolojim bozulmuştu! Karnıma ağrılar giriyordu. Tabi ki Zayn'i öyle gördüğüm için değil.

Biricik psikoloğum Nathan'ı arayıp babamın numarasını istedim. Numarasını almıştım almasına da onunla konuşmak istemiyordum bu yüzden bir saat içinde hazır olmasını istedim.

Burasının benim evim olmadığını biliyordum, evet, ama kıyafet ihtiyacım vardı ve odaya yeniden girmek zorundaydım! Boşuna psikoloğumun nasihatleri ve sorularıyla uğraşmıştım!

Yok, Zayn'in haberi var mı? Tek mi gideceksin? İlaçlarını almalısın. Bla bla bla.

Nefesimi tutup odaya girerken ellerimi Zayn'in bulunduğu tarafa doğru siper ettim. Sinirli olduğu zamanlarda hep duş aldığını ve bu duşun çok uzun sürdüğünü biliyordum bu yüzden içim rahattı.

Kesinlikle sevgilinizin kız kardeşi ile arkadaş olun.

Hayır, bunu ben demedim.

Ne biz Zayn'le sevgiliyiz ne de ben bunun için Doniya ile arkadaşım. (:DDDDD)

Marka marka çantalara ağzım düşmüş bir şekilde baktım. Alışveriş yapmayı sevmediğimden bu güzelliklerden uzak kalmıştım ama hızlı olmalıydım. Hemen bir tanesini seçip kıyafetleri doldurdum. Bu sırada su sesi kesilmişti. Hızlıca odadan çıkıp ayakkabılarımı giydim. Onun hala bana kızgın olduğunu biliyordum ve o normalde gitmeme izin vermezken kızgınken gitmeme asla izin vermez hatta beni eve kilitlerdi.

Kapıyı açıp derin bir nefes alırken bunu gerçekten yapmak isteyip istemediğimi düşündüm. Ama bunun için çok geçti çünkü Zayn beni aramaya başlamıştı bile.

"Kaylee? Sevgilim, bir fikrim var."

Üzgünüm Zaynie, o fikrini dinlemek için çok meşgul, çok kırgınım.

Ve biliyor musunuz? Bana seçim yaptırılmasından nefret ederim.

Yaptıranlardan da.

Umarım Kaylee'nin bu mallıklarının hastalıktan ve olmayan psikolojisinden kaynaklandığını anlamışsınızdır.

Ve belki şu konuda kafanız karışmış olabilir. Yani Zayn o kadar şey söylüyor Kaylee kırılıyor ama bir özürüyle onu affediyor.

Zaten aslında haklı olan Zayn ama onu tamamen kaybetmemek için anlık öfke patlamaları yaşasa bile kendini kontrol edip daha sonra alttan alıyor. 

Eee Kaylee'nin de kimsesi yok, psikolojisi bozuk ve onu seven bir erkek var. İçten içe onu bırakmak da istemiyor ki Kaylee zaten ona kırgın olduğunu bile unutuyor çünkü Zayn onun için daha çok kırılıyor.

Kaylee düştüğünde Zayn onu tutuyor ama Zayn'i iten Kaylee oluyor.

anladınız mı kirpikler :DDD

#Aidenbigitsindekurtulalım

Zayn ve Kaylee konuşsun diyenler burada mı? :D ehe