The Perfect Fake Marriage (BOOK 1 COMPLETE)

Kabanata 42- Stormy Night

JENELLE'S POV

Noong nasa entrance na kami ng ospital, tumunog bigla ang phone ko. Nabahala ako nang si Phia na naman ang tumawag. Kailangan niya?

"Xander, ikaw muna bahala kay Alexiane, ha? Mukha kaya mo naman. Kaya mo ba?," he answered me with a kiss, at hugs.

"Trust me, honey. Kapag nalaman mong kayang-kaya ko, you will give me another boy." Kinurot ko ang tagiliran niya, kahit, magbabagyo na, ganyan pa rin ang iniisip, oh. Lumalandi na naman. He held me closer again, and we did a hot kiss in the public front place of the hospital. Naman oh, ang ganda talaga niyang humalik kahit kailan. "I love you. Sunod ka kaagad, ha."

"I will. Love you, too," pailing-iling akong nakatanaw sa kanya habang naglalakad papasok. He was really happy, ha, ganyan naman kapag may birthday, at kapag ang ganda ng regalo na matatanggap mo. Parang ikaw na lang ang tao sa mundo dahil sa saya.

"Hello?," bungad ko kay Phia.

"Jenelle, kunin mo naman ako dito sa Vigan, nag-volunteer kasi ako na mag-serve ng mga matatanda dito sa isang simbahan. Dalawa kami, kasama ko ang kaibigan ko. Gabi na kasi, at may entrance exams pa ako bukas para sa college enrollement. Jenelle, can you fetch me here? Wala na kasing masasakyan, malakas na ang ulan dito, at ma-bundok kasi ang simabahan, walang mga sasakyan na dadaan. Insan, can you?" Oo nga. Hindi niya alam na na-ospital si Alexis, at three days ko na siyang hindi nakita simula noong dumalaw siya sa resort.

"Susubukan ko, insan. Nasa ospital kasi ako ngayon, na-ospital si Alexis, and..."

"Ha? Pasensiya ka na, insan. Sige, okay lang. Naiintindihan ko. I'm sorry, hindi ko alam. Bukas na lang ako ng madaling araw. Sasakay na lang ako ng bus para sa exams ko. Pasensiya ka na, insan." Paumanhin niya, and I felt her worriedness. Naku, may entrance exams siya...ano ba 'to? Mag-aaral pa 'yun, o mag-re-review? At, kailangan niya ng pahinga, nagbabanta pa naman ang bagyo, baka hindi siya makatulog ng maayos.

"Don't worry, gagawa ako ng paraan. Wait for me, gagawa ako ng paraan."

Pumasok ako kaagad sa ospital, at nagmamadaling tumungo sa kwarto ng anak ko. Alexiane was currently eating with Mayor on her side. Si Alexis naman, natulog na. Mayor was really enjoying watching her grandchildrens. Dream came true tayo, eh.

"Xander..." bulong ko sa kanya na nakatayo sa may pintuan. Lumingon siya kaagad, at hinila ko siya papalabas.

"Oh, bakit?"

"I need to go to Vigan. Phia needs my help, can I use your car? Mamaya ko na lang ipapaliwanag sa'yo," pakiusap ko sa kanya.

"No need. Sasamahan kita. Baka kung ano ang mangyari sa'yo sa daan. Mom is here, at wala kang dapat ipag-aalala. She can handle our kids."

"Sige, thank you." Pumasok siya para magpaalam.

***

Binabagtas namin ang kahabaan ng daan patungong Vigan. The rain was eagerly falling from the skies with roaring thunder and camera-flashing lightning. Bakit ba, puro na lang ulan? Ulan dito, ulan doon? Eh, summer naman, ah. O sadyang, heartbroken lang siguro si Blue Skies, naiwanan siguro ng mga clouds. Pero...I'm worried about my cousin. Kahit sino namang malapit sa'yo, mahal mo, at mag-aalala ka sa kanila. Kapag si Phia na ang tumatawag sa akin at hihingi ng tulong, wala talaga akong magawa kundi mag-aalala na lang. I was biting my lip, pakiramdam ko, nasa panganib si Phia, at hindi ako mapakali talaga.