Bad Boy. Good Lips. Harry Styles (FanFiction)

Chapter 3 Drinking With Harry!

De bel gaat, mijn eerste dag school zit erop! En het is geweldig gegaan! "Kom je mee?" Vraagt Harry en ik knik. "Even mijn jas uit mijn kluisje halen," ja ik heb onder de les zelfs mijn kluisjessleutel gekregen en meteen heb ik mijn jas erin gelegd. Ik trek mijn jas aan en loop nog even naar de jongens. "Dank je voor alles," ik geef ze allemaal een knuffel. We hebben onze nummers al uitgewisseld, dus dat gaat nog een vrolijke boel worden. "No problem, darling" zeggen ze tegelijk. Ik loop terug naar Harry die staat te lachen. Ik loop de school uit en meteen kletst de kou tegen mijn gezicht. Kleine wolkjes adem verspreiden zich in de lucht. "Hier om de hoek is een café," glimlacht Harry. "Oke, show me Holmes Chapel," glimlach ik. Hij grijnst. "Dat zou ik ook heel graag willen maar..." "Maar wat?" Hij grijnst. "Eerst wil ik wat gaan drinken met je," ik geef hem een vriendschappelijke duw. Ik loop naar het fietsenhok en samen met Harry halen we onze fietsen eruit. "Kom je?" Er staat een mannelijke grijns op zijn lippen die me laat lachen. Ik stap op en zwaai nog naar de jongens die een duim opsteken, ze lijken me leuke jongens.

"Hier is het," glimlacht hij. Ik zet mijn fiets neer en samen met Harry loop ik het café binnen. Ik ga aan een tafeltje zitten. "Zo, nu kunnen we even rustig kletsen," eigenlijk best typisch, al meteen op de eerste dag met iemand gaan drinken. We bestellen wat drinken en meteen focus ik mezelf weer op Harry. "Waarom ben je verhuist, ik bedoel, hoe kom je ineens bij Holmes Chapel?" Zijn ogen bekijken mijn gezicht. "Nou ik wou verhuizen, weg zijn van alle problemen die ik heb gehad." Hij trekt een wenkbrauw op. "Dus je bent weggelopen van je problemen?" Hij grijnst. "Niet waar! Ik heb alle hoofdstukken afgesloten, ik wou in een nieuw ander land opnieuw beginnen" hij glimlacht. "Dan is het goed, je moet nooit van je problemen weglopen," ik knik. "Maar, ik wil jou ook beter leren kennen," zeg ik tegen Harry. "Nou, ik ben Harry, Harry Styles, ik ben hier in Holmes Chapel geboren, ik ben 16 jaar." Glimlacht hij. Zijn krullen dansen om zijn hoofd en zijn kuiltjes zijn steeds meer zichtbaar waardoor ik zelf moet glimlachen. "Ik houd erg van zingen, ik zit ook in de band White Eskimo." Glimlacht hij. "Ik treed op school op, maar ook in cafétjes zoals deze, ze herkennen me hier allemaal," lacht hij. "Ik kan niet wachten om wat van je te horen." Hij knikt. "Binnenkort heb ik hier weer een optreden, dus je bent welkom." Ik neem een slok van mijn thee. "Dank je, ik kan niet zingen, ik kan wel dansen," lach ik. Zijn voorhoofd krijgt een frons. "Dan zou ik ook wel wat van jou willen zien," grijnst hij. Ik glimlach. "Misschien ooit is," lach ik.

Samen fietsen ik en Harry door Holmes Chapel. Hij legt alles uit, over de mensen hier, waar alles is, hoe de jongens zijn, Louis, Liam, Niall en Zayn. Ze zijn geweldig volgens Harry, en dat heb ik zelf ook wel gemerkt. "Zullen we naar jou huis gaan, ik ben benieuwd," ik knik. Slingerend over de weg rijd ik de straat uit. Ik rijd mijn straat in, hoe ik het herken weet ik ook niet, maar ik zie mijn huis in de verte. "Daar," ik wijs met mijn vinger naar het witte huis. "Grappig, je woont 3 straten van mij af." Zegt hij droog. Ik lach, soms kan hij erg droog uit de hoek komen. Ik zet mijn fiets voor het huis en Harry doet hetzelfde.

"Mam! Ik ben thuis!" Mijn moeder komt de keuken uitgelopen. "Hey schat," mijn moeder geeft me een kus en haar ogen blijven hangen op de bruinkrullige jongen achter me. Ze steekt haar hand uit. "Brigitte" zegt ze netjes. "Harry" zijn stem klinkt deftig maar hees. Ik hang mijn jas op. "Harry zit bij me in de klas." Ze knikt en ze grijnst. "Ik weet al genoeg," ik zie Harry een wenkbrauw optrekken en ik geef een dodelijke blik aan mijn moeder, zij ook altijd met haar doordenkgedrag, maar ze is niet de enigste want zo ben ik ook...

Ik geef Harry een glas cola en samen lopen we naar boven. Meteen laat ik mezelf op mijn bed ploffen en Harry's ogen glijden over mijn kamer. "Mooie kamer," fluistert hij. Ik knik. "Ik heb hier pas 1 nacht geslapen, en het bevalt me nu al." Lach ik. Hij knikt. "Is je vader niet thuis?" Hij kijkt me vragend aan met een twinkeling in zijn ogen. "Nee, daar heb ik geen contact meer mee," zeg ik zacht. "Sorry," hij slaat een arm om me heen. "Geeft niks hoor, ik leef al jaren zo, maak je niet druk," lach ik. Harry's ogen glijden over de foto's die aan de muur hangen. "Ben jij dat allemaal?" Ik knik voorzichtig en hij lacht. "Je bent echt mooi, dat jij dit allemaal bent zeg, zo'n mooi meisje heb ik hier in Holmes Chapel nog nooit gezien," zijn ogen staan donker en ik lach. "Dankje." Ik voel dat ik bloos maar gelukkig heeft Harry zijn ogen weer op de foto's gefocust. "Is dit je vriendin?" "Danique? Ja dat is mijn beste vriendin, zij woont in Nederland," hij draait zich even om. "Ik heb serieus nog nooit iemand gezien die zo makkelijk van het ene land, naar het andere land verhuist," hij neemt een slok van zijn Cola. Ik glimlach. "Soms moet het gewoon, en heb je geen andere keuze." Hij knikt. Ik had ook geen andere keus.