Bad Boy. Good Lips. Harry Styles (FanFiction)

Chapter 42 Fight Over?!

Vlug vlug tussen de bedrijven door even een hoofdstukje schrijven, zodat jullie te weten komen wat Harry nou had.

Het beste liedje wat je nu kan luisteren is Skinny Love van Birdy, ik luister het zelf namelijk ook :). The Radio helps me!

<3 x

Ik doe alles weer in mijn tas. Mijn wangen zijn droog door de tranen. Het is inmiddels 5 uur, en waarschijnlijk gaan we zo eten. Ik zak steeds een klein stukje door het zand, als ik loop. Mijn hoofd hangt naar beneden, en waarschijnlijk zal heel mijn mascara uitgelopen zijn. Ik versnel mijn pas, zodat ik eerder thuis ben. "Schatje? Ben je thuis?" Hoor ik mijn moeders stem. "Ja." Fluister ik, maar ze hoort het toch. Ik ben gebroken. "Liefje, wat is er gebeurt? Je ziet er verdrietig uit!" Ik zucht. Ik sla mijn armen om mijn moeder heen en ik begin te huilen. "H-hij is w-weg." Mijn schouders schokken. "Ja eens zitten liefje, dan maak ik een kop thee, en vertel me wat er aan de hand is." Ik zucht. Tranen dwarrelen over mijn wangen. "I-ik dacht d-dat hij van me h-hield." Fluister ik zacht. "Vannacht w-was zo perfect, en t-toen straks, werd hij i-ineens boos?" Ik zie mijn moeder nadenken. "Je hoeft niks te zeggen, waarschijnlijk is het allemaal mijn schuld." Ik verberg mijn gezicht in mijn handen. "Liefje, hij komt terug, ik beloof het, hij komt terug!" Ik zucht. "Mam, waarom doen jongens zo?" Ze schud haar hoofd. "Jongens zijn andere wezens als meisjes, daar leer je mee omgaan." Ze pakt mijn hand. "Maak je geen zorgen, jullie komen er samen uit!" Ik druk een kus op haar wang. "Dankje mam!" Ik pak mijn kop thee en ik loop naar boven. Ik haal mijn mobiel uit de tas. Hij stond al die tijd op stil. 6 gemiste oproepen en 4 sms'jes. Ik wis ze allemaal, zonder er een van te bekijken. Ik nuzzel mezelf in mijn bed. De geur van Harry vult het kussen. Ik begin weer te huilen. Ik schrik op als er op mijn raam geklopt word. Geen privacy! Ik zucht en sta op. Zonder erbij na te denken open ik mijn raam. Zonder wat te zeggen stapt hij mijn kamer binnen.

Zonder iets te zeggen ga ik weer in bed liggen. Ik laat hem staan, zoals hij nu staat. Hij is diegene die het goed moet maken, niet ik! "Kim, ik, uhm, ik wil praten." Ik hoor onzekerheid in zijn stem. Zijn voetstappen komen dichterbij. Het bed zakt een beetje in. "Laat het me uitleggen, ik wil je niet kwijt!" Ik draai me om. Zijn groene ogen staan verdrietig. "Harry, ik weet het niet meer, ik weet niet of ik wel verder met je ka-" Harry legt zijn vinger op mijn lippen. "Please, zeg dat nou niet." Fluistert hij zacht. "Ik weet niet wat me bezielde, andere meisjes namen mij ook altijd mee, naar plekken die ik niet kende, en die plekken waren nooit zo zuiver..." Fluistert hij. "En jij bedoelde het juist goed, en die gedachtes kwamen boven." Hij zucht. "En dat van je lichaam, dat was gewoon bullshit, want je hebt het mooiste lichaam van de hele wereld." Glimlacht hij. Hij meent het, ik zie het aan zijn ogen. "Hoe denk je dat ik me voel Harry!" Ik duw hem een stukje van me af. "Je voelt je vast vreselijk, en dat komt allemaal door mij, ik ben gewoon een slecht vriendje!" Ik pak zijn handen, net zo straks als in de ruzie. "Harry..." Fluister ik. "Het spijt mij, ik had nooit zo door moeten drammen!" Een kleine traan verlaat mijn ogen. "Zeg geen 'sorry' je bedoelde het lief, en dat waardeer ik!" Harry slaat zijn armen om me heen. "Zijn we nog wel een stel?" Ik kijk omhoog, in zijn prachtige groene ogen. Als mijn moeder iets zegt, moet ik luisteren, want alles wat ze voorspeld komt uit. "Als jij het wilt." Ik druk een kusje op zijn mond. "Altijd, ik zou je nooit los kunnen laten." Mijn handen glijden door zijn krullen. "En met je geduld, daar moeten we aan werken!" Grijns ik. Hij knikt.

"Weet je wat ik doe, als iemand het allermooiste lichaam heeft?" Ik schud mijn hoofd. Hij doet mijn shirt een stukje omhoog. Hij begint overal kusjes te geven. Zijn handen glijden naar mijn kont. Hij knijpt er even in, wat me aan het glimlachen maakt. "You're so beautiful!"