Bad Boy. Good Lips. Harry Styles (FanFiction)

Chapter 41 Fight

Yeah, new part! Ik wil jullie nog steeds bedanken voor de geweldige reacties!

<3 x

"Hazz" ik druk mijn neusje in zijn nek. "Wat is er baby?" Harry slaat zijn armen strakker om me heen. "Ik heb zin om iets te doen," glimlach ik in zijn nek. Harry heeft een verschrikkelijke lekkere geur op. "Wat wil je doen?" Harry legt zijn handen op mijn wangen. Ik verplaats mezelf bovenop hem. "Knuffelen." Glimlach ik. Hij laat een zucht. "Ik dacht even dat je iets sportiefs wou gaan doen." Ik grinnik. Ik druk mezelf dichter tegen hem aan. "Wat wil je voor je verjaardag?" Hopend dat ik een normaal antwoord krijg van de dirty boy. "Jou!" Fluistert hij. Ik giechel. "Is dat echt het enigste?" Hij grinnikt. Ik laat hem los en ik ga uit bed. Ik heb alleen een shirt van Harry aan en mijn billen komen er net onderuit. Wetend dat Harry nu zit te kijken. Ik hoor voetstappen achter me. "Baby, wat gebeurd er?" Ik draai me om. "Ik zei toch dat ik iets wilde doen." Grijns ik. Alsof ik Harry heel de dag laat liggen. Nope. "Je wilde toch knuffelen?" Ik knik. "Dat kunnen we altijd doen, trek maar iets aan, iets makkelijks." Glimlach ik naar Harry. Ik trek een joggingbroek aan en ik borstel een keer door  mijn haar. Ik pak een tas en doe er een dekentje in en wat drinken en wat lekkers. "Wat ben je van plan?" Ik grinnik. "Ik zeg niks, volg me maar." Ik voel 2 sterke armen om mijn middel. "Ik kan er niet tegen als je iets geheim houd!" Fluistert hij. "Dan kun je er maar niet tegen, en wat houd ik geheim?" Ik trek mijn Nike's aan en Harry loopt mokkend achter me aan. Ik doe mijn jas aan en Harry ook. Ik kijk hem even aan. Zijn lippen zijn stijf op elkaar geperst. Ik pak zijn hand. Vlug trekt hij hem weg. "Wat gaan we doen? Ik maak me zorgen!" Zijn krulletjes dansen om zijn hoofd. "Dat weet ik ook niet!" Grijns ik. Hij stopt met lopen. "Kim! Doe dit zo niet! Ik kan daar zo slecht tegen!" Ik pak zijn hand strakker vast. "Dat moet je leren curly, dat kun je." Ik glimlach, met mijn beste glimlach. Hij kan een grinnik niet onderdrukken. "Je bent geweldig!" Ik sla mijn armen om hem heen. "Wil je het leren? Je geduld te bewaren voor iets moois?" Hij zuchtte. "Omdat je zo aandringt!" Ik glimlachte tevreden. Stil liepen we verder. Het was een fijne stilte. "Harry?" Vraag ik onzeker. "Hmpf" is het enigste wat ik hoor. "Ben je nog wel gelukkig met mij?" Hij stopte voor de tweede keer met lopen. "Waarom vraag je dat?" Ineens was die jongen emotieloos, zo emotieloos heb ik hem nog nooit gezien. "Ik weet niet, kijk hoe je ineens doet!" Mijn armen bengelen langs mijn lijf, wat er ontzettend kinderachtig uitziet. "Wat doe ik?" Zegt hij bot. "Je bent ineens emotieloos, heb ik wat fout gedaan?" Ik voel mezelf schuldig. 

"Wat denk je nou zelf! Je denkt alleen maar aan jezelf! Kijk wat je doet!" Hij komt dreigend naar me toelopen, wat me best wel bang maakt. "W-wat doe i-ik?" Tranen branden achter mijn ogen. Natuurlijk, ga maar het emotioneel wrak uithangen. "Je denkt dat je beter bent in alles!" Ik kijk naar mijn schoenen. "W-wat bedoel j-je?" Hij zet een misselijke grijns op. "Weet je nog, vanochtend met dat ontbijtje maken. Of ben je dat ook al vergeten?" Ik zucht. "Ik wou iets terug doen H-Harry." Ik voel een klein traantje ontsnappen uit mijn oog. "Ja, dat zal wel!" Hij kijkt me boos aan, zijn groene ogen zijn donker. Waar komt dit ineens vandaan? Als hij om wilt draaien pak ik zijn pols. "En vannacht dan?" Hij glimlacht smerig. "Wat denk je nou zelf. Met je lelijke lichaam!" Hij draait zich bot om en hij loopt weg. Weg van alles. Ik pak mijn tas en ik loop de andere kant in. Tranen dwarrelen over mijn wangen.

Ik leg het dekentje neer voor een prachtig meer. Overal staan gekleurde bloemetjes. Het is zo mooi, de vrolijkheid straalt er vanaf. Maar blijkbaar heb ik die vrolijkheid niet verdiend. Ik voel me gebruikt zo gebruikt. Wat had hij ineens? Ik laat mezelf achterovervallen en ik kruip ineen. Ik hoor hoe hard mijn gesnik is. Ik slaak een harde gil als ik een hand over mijn haar voel gaan. "B-blijf van me a-af." Probeer ik te zeggen. "Shh" word er gefluisterd. Ik word door iemand in zijn of haar armen genomen. "Ik ben het, Marcel." Ik sla mijn armen om mijn benen. Ik voel me vies, ik voel me gebruikt. "M-Marcel?" Ik kijk in 2 mooie groene ogen. "W-wat doe j-jij hier?" Ik grijp naar zijn shirt net als een kleine baby. Ik knijp er even in, zonder dat hij iets voelt. "Ik liep even rond, en ik zag jou hier zo liggen." Hij glimlacht warm. Ik zit / lig tussen Marcel's benen. Zijn armen zijn beschermend om me heen geslagen. "Wat is er gebeurd?" Ik snik nog harder. "H-Harry, h-hij-." Ik sla mijn handen voor mijn ogen. "Neem eens een hap adem." Ik doe wat Marcel zegt. "V-vannacht, het was zo mooi en lief, en nou vind hij me egoïstisch, hij v-vind dat ik e-een lelijk lichaam heb." Ik draai me om en ik sla mijn benen om Marcel's middel. "Betekend nou dat het uit is?" Fluister ik zacht. "Ik weet het niet baby." Fluistert Marcel terug. "Je zag er gisteren geweldig uit." Marcel geeft me een eskimo kus. Zijn zachte neus over de mijne. "Ik was die jongen gister, ik wou graag met je zoenen." Ik druk mijn neus in zijn nek. "Oh, dat wist ik helemaal niet!" Marcel's handen glijden door mijn haar. "Het was mijn eerste keer..." Zeg ik zachtjes in zijn oor. "Ik dacht dat alles anders was, ik dacht dat Harry anders was." Ik plaats mijn voorhoofd tegen die van Marcel. "Het is moeilijk..." Marcel knikt en mijn hoofd gaat mee waardoor ik lach. "Ik krijg je aan het lachen!" Glimlacht hij vrolijk. "Dankje Marc, je bent geweldig." Marcel kijkt naar mijn lippen, en zo weer terug naar mijn ogen. Hij drukt zijn zachte lipjes op de mijne, maar hij trekt ook meteen weer terug. "Dat moest ik even doen." Glimlacht hij. "Kunnen we gewoon vrienden blijven Marc, ik moet mezelf terugvinden." Hij knikt en toch plaatst hij nog een kusje op mijn lippen. "Dat was de aller aller laatste!" Grijnst hij. Ik druk uit me eigen nog een kusje op zijn mond. "Vrienden?" "Vrienden!"