Bad Boy. Good Lips. Harry Styles (FanFiction)

Chapter 17 I woke up...

In de verte hoor ik stemmen. Stemmen die ruzie maken. Mijn hoofd bonkt. "Stop, alsjeblieft stop" kreun ik zacht. "Ik zei toch Marcel, stomme idioot! Nu is ze wakker!" Ik open voorzichtig mijn ogen. "Harry houd je mond" beveel ik hem. Mijn stem kraakt. Ik kijk de kamer rond. Ik lig op bed. "Wat is er gebeurd?" Ik grijp naar Marcel's hand. "Je b-bent fl-flauwgevallen" stamelt hij. Ik wil rechtop zitten maar Harry duwt me voorzichtig naar achter. "Raak me niet aan idioot!" Roep ik boos. Ik stap uit bed, maar ik wankel. Ik voel 2 armen die me strak vastpakken. Ik wurm me los. "Ik wil naar huis! Nu meteen!" Roep ik in paniek. Harry kijkt me geschrokken aan en Marcel laat me met tegenzin los. Harry kan zijn ogen niet van me afhouden. "Harry, laat me met rust!" Een schuldgevoel verspreid mijn lichaam als ik zijn ogen zie, maar het mag niks met me doen! "Wat is er ineens met je gebeurt?" Vraagt Marcel. Zijn hand pakt de mijne. Mijn andere hand glijd door mijn haar. Ik bijt op mijn lip. "Ik wil weg, nu meteen!" Ik trek mijn hand terug, ik pak mijn tas en loop de kamer uit. Stil laat ik ze achter. Ik moet naar school! Ik kan niet anders, ik kan nu niet te laat komen. Maar als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat ik al te laat ben. Wat ga ik tegen mijn moeder zeggen? Zal ik maar naar huis fietsen? Ik hoor iemand stormend achter me de trap afrennen. "Kim wacht!" De lage stem van Marcel dringt tot me door. "Nee, ik moet weg hier, ik kan hier niet blijven!" Roep ik in paniek. Ik ben in paniek, ik wil geen problemen, en dan vooral niet met jongens, die nu al alles op zijn kop zetten. Ik voel een arm om mijn middel. "S-sorry" ik druk mijn neus in Marcel's blouse. Tranen vallen er op zijn blouse. Zijn hand glijd over mijn rug om me te kalmeren. "Wat g-gebeurd er n-nou ineens?" Hij is zenuwachtig, ik voel het. Ik laat mijn tas los en sla mijn armen om Marcel heen. Mascara vlekken verspreiden zich. Hij haalt zijn armen weg. "Ik moet gaan" fluister ik. Hij knikt. Zonder nog iets te zeggen laat hij me gaan. Ik stap op mijn fiets. Ik moet weg hier.

"Schatje, wat doe je hier? Moet je niet naar school?" Zegt mijn moeder bezorgd als ze me ziet. Ik grijp mijn moeder vast en begin te huilen. Ik ben een gevoelig meisje... "Ik voel me niet zo lekker, mag ik naar boven?" Ze kijkt me aan en knikt. Ik zet vlug nog een kop thee. "Als er iets is vertel je me het dan wel?" Ik knik. "Rust dan maar lekker even uit, het weer is ook niet al te best" haar stem klinkt bezorgd. Ik glimlach nog een keer en verdwijn naar boven. Ik kleed me om. Een joggingbroek en een oversized shirt zit nu veel lekkerder. Met tranen in mijn ogen ga ik op de grond liggen. Ik voel onder mijn bed. Ik haal mijn diploma's eronder uit. 8 grote diploma's die ik allemaal heb gehaald met dansen. Ik bekijk ze allemaal. Kon ik dit nog maar doen, ik heb 8 grote diploma's. Mijn passie is dansen, en nu ben ik ermee gestopt. Een traan valt op een van de lijsten. Waarom moest alles zo moeilijk zijn... Ik was misschien diegene die weg wilde, maar ik mis heel veel dingen...

Ik schrik wakker als ik een arm om me heen voel. "Hmm" murmel ik. Mijn oogleden doen pijn van het huilen. Ik draai me om en kijk in de ogen van Marcel. "Marcel, wat doe je hier" kreun ik. Hij glimlacht. "I-ik ben b-bezorgt om j-je" zegt hij zacht. "Dat is niet nodig" ik druk mijn hoofd in het kussen. "Harry wil met je praten" ik schreeuw een keer in mijn kussen. "Wie heeft je binnen gelaten?" Vraag ik bot. Marcel trilt een beetje. "Je moeder, sorry" het is even stil. "ik wist niet dan je hebt gedanst?" Ik kijk hem aan. "Vergeet dat maar gewoon" fluister ik. "Nee, ik wil wat van je zien, je hebt 8 diploma's!" Ik trek de deken over mijn hoofd. "Oke" zucht ik.

-

Hi girls, sorry voor dit korte stukje :). Ik kon niet veel bijschrijven want ik moet zo dansen voor heeeeel erg veel mensen (denk aan 200 mensen) dus dat is erg veel. Daarom heb ik niet zoveel inspiratie :). Happy Birtday Joella! 

Lots of love x