Mai ve Siyah

21.Bölüm

Harika adamımı evde bırakmış harika fakülteme gelmiş yine harika arkadaşlarımın yanına gelmiştim. Ahh dalga geçiyorum burası harika falan değil elbette lanet soğuk dört duvar ve leş gibi bir insan kalabalığından başka bir şey değil burası. Eminim ki bir tımarhane buradan daha sıcaktır. Sanırım bir tımarhaneye ihtiyacım var evet beni göz altında tutmalılar diğer leş insanların iyiliği için.

Ama gel gör ki hala buradayım sizi sürtükler ve bu da demek oluyor ki ben size sizde bana katlanmak zorundasınız. Hayat böyle benlik bir şey değil yani...sizde alışırsınız. Her zaman alışılır insanlar her zaman bir şeylere alışmak zorunda...zor ama oluyor. Bir gün uyanıyorsun bakıyorsun lanet ettiğin şeylere artık eskisi kadar takılmıyorsun.

Yani diğerleri kısaca buna hayat diyor bense açık mezar hepsi bu... Sonrasını anlattım zaten basit bir kuram acı gerçek laps yapışır yüzüne sense sadece alışmaya çalışırsın bu sistem çarkına.

Çoğu zaman hayat diye geçiştirilen geçiştirildikçe içe kaktırılan hayat...

Ve işte insanoğlu evet evet öyle bunları bilmeyen varsa ya şimdi şu sınıftan siktirip gitsin ya da sonsuza kadar sussun. Bakın hala konuşuyorlar benim için ise susuyorlar insanlar sizi anlamadan konuşurlar bla bla bla...

Hocamız ''ders bitti''demişti. Evet mimarlık dersi bitti hayattan alınanlar ise...ahh onlar lanet bir sonsuzluğun içerisinde. 4'lü kafadarlarla vedalaşıp motoruma biniyorum sonra duruyorum 'nereye gidecektim ben amına koyım' kısa hafıza kaybı sonra kendime gelip 'Asrın Arıkan' diyorum sessizce. Evet bunu yapmak istiyor muyum hayır yapacak mıyım evet.

Her zaman ki gibi kaktırıyorum içime 'hayat' derin bir nefes alıp kaldığım yerden devam ediyorum. Ne olsa yaşamalıyım peki bu benim gerçek düşüncem mi buna gerçekten inanıyor muyum? Ya da bunu gerçekten istiyor muyum? Hali hazır da bir adama aşık olmuş kariyerimin ilk adımların da dostlarım da benimle... her şeyi zirve de bırakmak en iyisi miydi?

Zihnimin karışıklığından kurtulup önüme bakıyorum kendime şaşırıyorum. Ben neden buraya geldim? Şahin tepesindeyim peki niye kulübe gidecektim ben Asrın Arıkan gelecekti. Düşüncelerim ve motorum mu beni buraya yoksa gerçekten bunu yapacak mıydım? Uçsuz bucaksız gibi görünen tepenin sonuna kadar geldim ayağımın altından dökülen küçük toprak parçalarına baktım. Tüm İzmir ayaklarımın altındaydı şuan kelimenin tam anlamıyla zirvedeydim. Her şeyi bırakıp kolay yolu seçip kendimi bu sonsuzluktan bırakacak mıydım?

Bu korkaklıktan başka bir şey olmazdı. Daha yapmam gerekenler var daha çok fazla hayalim var Tanrım daha yeni aşık oldum. Bu kadar çabuk bitemez en azından şimdi değil bunun için daha var. Hepsini bir sırası var neredeyse alfabetik düzeyde...önce z sonra cenaze. Bu tanıdık gelen his neydi bu ölümün tadı...beni cezbediyordu tekrar tekrar kanıma giriyordu. Her şeyin zirvesi her şeyin sonu sonsuzluğu olan yerde Gece. İstediğine karar ver bu senin kararın dese de ölüm beni kendine dev bir mıknatısla çekiyordu.

Kafamda ki düşünceler dönerken sırtımda hissettiğim şeyde neydi? Bu çalan telefonumdan başka bir şey değildi. Ölümün sesinin siktir çekip gittiğine gülümsedim ekranda yanıp sönen isimle kahkaha atmıştım. Yine ve yine uçurumdan beni kurtaran oydu...her şeyde onun olması normal miydi? Ahh tanrım bu adam bunu her seferin de nasıl yapıyordu bilmiyorum ama yine yapmıştı.

İçimde ki yoğun duygu yükünden kurtulup açtım telefonu ''evet''

''Nasılsın güzellik sesini özledim arayayım dedim geç açtın dersten çıkmadın daha?''

Gülümsedim en kocamanından hemde ''dersten çıktım da düşüncelerimden çıkamadım ondan biraz geciktim''

''Ahh o güzel kafanın içinde ki çarkta bende var mıyım merak ediyorum''

''Siz ki o çarkın devamlı müdavimisiniz bayım''

''Hımm bekle bunu içime iyice işleyeyim bir daha duyamama gibi bir şeçenek var''

''Sen işlemeye devam et başkası arıyor ...ahh Emir''

''Bana ayrılan sürenin sonuna geldik desene''

''Gece geleceğim koca adam şimdilik hoşçakal''

''Ahh avuturum ben kendimi zaten dikkat et kendini ölmemeye çalış..görüşürüz''

Demir'in son sözü beynim de yankılanırken Emir'in kükremesiyle her şey bölünüp yerlere saçıldı.

''Gece zaten şu adamları burada istemiyorum birde yayıla yayıla oturuyorlar...hepsini kurşuna dizmeden gelsen iyi olur zira burası kan gölüne dönebilir''

İç çektim ''tamam geliyorum'' dedim ve kapattım.

Motoruma atladım bu sefer gideceğim yer belliydi. Sonlu sonsuzluğa baktım son kez şimdi değil eski dostum şimdi değil...