Royal Academy ♚

CHAPPIE 58 ♚

1st Person's Pov

Tumakbo si Dyana at umangkas sa kabayo niyang gawa sa bato na gawa naman ng kaniyang mahika. Hindi na siya nakadala ng armas dahil sa pagmamadali niya. Gusto niya kasing sundan sila kung saan sila papunta nang patago. Iyon lang ang naisip niyang paraan para makita kung ano ang gagawin nila doon at parang sobrang importante naman ng misyon na yun. And she felt something about that thing that's why she's doing this..

******Fast forward******

"Where da fvck will they go again? Hidden wuttt?!" She whispered-yelled, talking to herself. Lumakas kasi ang hangin nun, kaya kailangan niya munang bumaba but, since mahuhuli siya kapag bababa siya agad, naghanap siya ng matataguan niya... malayo sa kanila.

Dyana scowled and did the face palm, remembering what she heard they'll go.

"I know there's a 'cave' in it. Hidden wut cave?" She frustratedly said. 'Urgh, if only Hazel's here.. then, ugh, nvrmd.'

Pumikit siya and she felt their footsteps na umaapak sa lupa. Kaya'y sinundan niya iyon at naglanding siya sa harapan ng isang kweba. Bumukas ang pinto dahil palabas ang matanda..

"Oh.. what are you doin' here?" Tanong nung matandang lalaki. Nilibot ni Dyana ang tingin sa labas ng kweba, at sumilip naman sa loob.

"Ano 'to? Ugh, I mean is this the Hidden wut cave?" tanong ni Dyana, nililibot parin ang tingin sa paligid at nagpameywang. 'Nice cave, huh.'

"Yes, Hidden Waitomo Glowworm Cave." The old man corrected her.

"Did you saw a group of crummy boys, I mean, except at my boyfriend but nevermind tho.. that passed through this cave?" Dyana asked. 'Urgh, grammars! I am a little bit poor at english grammars! Hayyst! Kanose bleed naman ire.' The old man suddenly laughed but, after a sec, he stopped at tumikhim ito. "Don't tell me that you can read m-"

"Yes, I saw them.. those daring fellows. Hahah." nagtaka naman si Dyana sa sinabi ng matanda. Tumikhim muli ang matandang lalaki at pumasok sa loob.. sinundan naman siya ni Dyana.

"Naroroon sila sa dulo ng kweba." Sabay nguso ng matanda sa dulo ng kweba. Sinundan naman ni Dyana ng tingin iyon at may nararamdaman siyang kakaiba sa lupa.

"Aist! Marunong ka naman po palang magtagalog, pinahirapan mo pa ho ako." Pabirong sabi ni Dyana. "Doon po?" Paninigurado ni Dyana sabay turo niya gamit ang pointing finger niya sa dulo ng kweba. Agad namang tinapik at binaba ng matanda ang kamay niya.

"Kagatin mo yang hintuturo mo at idura mo dun sa gilid." Dyana raised her bow, and hindi siya natinag. "Dali." Seryosong sabi ng matanda kaya'y hindi na siya nagdalawang isip pang gawin iyon.

"Why is that???" React ni Dyana pagkatapos gawin iyon. Pinunasan na niya ang daliri niya pati bibig.

"Masama yun, sapagkat naroroon ang mga espirito na hindi pa nakakapasok sa gate ng heaven." Nanlaki ang mga mata ni Dyana at kinagat muli yung daliri niya at bigla nalang siyang nagkagoose bumps.

"Oh my gash! Bat hindi mo ho sinabi sakin kanina paaaaa?!" Dyana said and then spit the fvck out many times.

"*grin* Anyway, binalaan ko na yung mga batang yun, but they're that determined and brave para tapusin kung ano man ang mission na sinasabi nila." kwento ng matanda and then, Dyana took a glance at the End of the Cave. Doon ngang part niya naramdaman ang kakaibang paggalaw ng kung ano.

'Urgh, kahit natatakot na ako ngayon palang.. kailangan ko paring malaman kung ano ang mayroon doon sa dulo. I can't explain this horrible feeling but-- ughh, ewan!' Isip-isip naman ni Dyana.

"Teka, pupunta ka." siguradong sabi ng matanda. Tumango naman agad si Dyana at tiningnan ang matanda.

"Tell me how to can I get there." Utos ni Dyana at tiningnan ang matanda. The old man stare at her for a sec but finally, yes, finally, sumagot na rin ito.

"Gamit nila yung bangka, wala nang iba." napaface palm naman si Dyana. Minute passed and finally, nakaisip na rin siya ng paraan.

"Kung ano hong makikita mo ngayon, huwag na huwag mo pong ipagkakalat sa kahit sino. Maliwanag po ba?" Napatango nalang ang matanda.

"Bakit? Ano ba ito?" tanong ng matanda.

Nginitian lang niya ang matanda at hindi sumagot. Napaatras ang matanda at napahawak sa bibig nang lumabas sa kamay niya ang mahabang bato. Ngayo'y may tulay na sa loob ng kweba.

"Sabi na eh, katulad ko rin kayo." Sabi ng matanda ngunit hindi na ito narinig masyado ni Dyana dahil nagpatuloy na siya sa paglalakad at hindi na nagpaalam sa matanda. Nakalimutan na niyang magpaalam dahil sa kaba at takot na bumabalot sa kaniya.

"Fvck you lifeeee!" She whispered-yelled. Oo, nagagandahan siya sa paligid ngunit hindi niya muna ito masyadong papansinin dahil nakakatakot naman ang huli ng kwebang ito. Ramdam niyang mukhang may hindi magandang mangyayari. Malapit na siya doon sa dulo at sobra na ngayon ang kaba at takot kumpara sa kanina. Ang hangin na dumadapo sa kaniya ay sanhi ng muli niyang pagkagoosebumps. Pagtapak niya sa lupa kung nasaan nakalagpas na siya ng ginawa niyang tulay, ay bigla nalang siyang nagulat dahil may natapakan siya. Tumawa siya ng kaunti dahil bato lang pala iyon. Ngunit napawi ang ngiti niya nang may nakita siyang lalaki sa harapan niya. Tiningnan niya ang suot nito at bigla nalang napatulo ang luha niya. Gusto niyang tumakbo palayo doon ngunit nawala na ang tulay na bato at hindi niya kayang gumawa muli dahil sa sobrang takot. Tulo lang ng tulo ang luha niya habang pinagmamasdan ang lalaking ilang step nalang ay maaabot na siya.

'K-ko..die..?' Parehas kasi ang pantaas na suot nila ngunit ngayo'y may talsik ito ng mga dugo.

Humakbang ito ng isang beses na ikinaatras naman niya. Tumirik pa ang mata nito kaya'y napasigaw siya sa takot at agad na sinipa ito. Tumakbo siya at nilagpasan yung zombie na nakita niya. 'N-n..o! Hindi maaari! Hindi pa sila patay!' sigaw ni Dyana sa isip niya. Hindi niya maigalaw ang bibig niya dahil nanginginig na ito ng bongga.

May humila sa buhok niya. Sinapak niya naman ito. Nagulat siya dahil kasapatos naman ito ni Andre. At nagulat din siya dahil may kakayanan pa siyang manapak at manipa kahit takot na takot na siya.

Maraming sumalubong sa kaniyang multo. Yung isa pa nga'y hinawakan ang magkabilaang paa niya ngunit na pisat naman niya ito at tumalsik ang dugo sa legs  at paa niya.

Hanggang sa makarating siya sa malapit sa ilog. Maruming ilog.. ilog na punong puno ng mga patay na tao, kalansay at iba iba pa. At napaluhod siya nang makita niya si Hazel.. pati ang isa pang espirito na katabi nito. Nakaharap sila kay Dyana. Tatayo sana si Dyana ngunit nanghihina na ang mga binti niya.

Lumapit silang dalawa kay Dyana. Iyak lang nang iyak si Dyana at sumigaw. "Wag! *sob* Wag niyo akong papatayin! Hazel! Wag!"