Iyak pa rin siya ng iyak. Naguguluhan parin sa mga pangyayari. Animoy nasa isang silid siya na siya lamang ang naroon at wala nang iba pa.
"Ano bang nagawa ko para parusahan ako ng ganito?"
"You have done something very very wrong in your past life."
Napatigil siya sa pag-iyak nang may marinig siyang tinig. Agad niyang pinunasan ang buong mukha at hinawi ang mga hibla ng buhok na nakatabing dito.
"Malaki ang iyong naging kasalanan, maswerte ka pa nga at iyan lamang ang parusa para sa iyo."
"Is that the reason why I am here?"
"Yes, kaya ka nga naririto sa lugar na ito ay dahil sa parusang ipinaratang sa iyo."
"And what kind of thing is that?" Agad niyang tanong.
"I don't need to tell it to you. Seek it yourself."
"Anong kasalanan ko't pinaparusahan niyo ko ng ganito?"
"Ikaw lamang ang tanging makakasagot niyan." saad ng boses.
"Malalaman mo rin sa paglipas ng mga araw. Kung saan nararapat at kung saan tama na ang panahon...."
-----
SavemeAlone
BINABASA MO ANG
Once Again
RandomMahirap mamuhay sa di mo alam kung saan ka lulugar, saan ka nararapat. Kaya mo bang tanggapin ang katotohanan? Ang mga ala-alang nakatago ng napakahabang panahon ay unti unting mabubuksan. Unti-unting mauungkat at matutuklasan. Parehas lang kayong n...
