Erysipelas

33. Zdrada.

Rozdział 33.

Miłego czytania! XXXX

,,Oto jest miłość. Dwoje ludzi spotyka się przypadkiem,

a okazuje się, że czekali na siebie całe życie.''

*********************************************

-Max, co to za Pani?

-To jest Amy!-Chłopiec wstaje i podbiega do wysokiego bruneta.

-Dzień dobry.-Wstaje z piasku i podaje chłopakowi rękę.-Amy.

-Matteo -Jego brązowe oczy ciągle wpatrują się w moje.

-Pomożesz nam zbudować wioskę?- Max łapie chłopaka za rękę i ciągnie na dół, aby usiadł.

-Jasne mały.-Brunet siada na pisaku.-A ty nam pomożesz?

-Nie jestem w tym najlepsza, ale chętnie zostanę.-Wracam na swoje poprzednie miejsce.

***

Z chłopakami na plaży spędziłam około godziny. Matteo okazał się bardzo sympatyczny, dowiedziałam się także, że Max nie jest jego bratem, ani synem, tylko chłopcem z domu dziecka. Matt pracuje w domu dziecko i co jakiś czas zabiera jedno dziecko na plaże. Chłopak ma 18 lat, jest Hiszpanem, bardzo miłym. Z tego, co się jeszcze dowiedziałam, to ma 2 młodszego rodzeństwa. Ma on brązowe włosy, są one trochę dłuższe, ale naprawdę fajnie w nich wygląda, jego oczy są duże i mają kolor zielony. Jest pozytywnym człowiekiem, lubi opowiadać o sobie, jak i o innych bardzo ciekawych rzeczach.

Razem z nim postanawiałam odprowadzić Maxa do domu dziecka, powiedziałam o tym dziewczyną, włożyłam swoją sukienkę, więc teraz przemierzamy ulice, idąc w stronę miejsca zamieszkania chłopca. Po drodze mijamy mnóstwo sklepów ze strojami kąpielowymi, budki z lodami.

-To tutaj.-Chłopacy stają przed dużym kolorowym budynkiem.

Na zewnątrz ścian są pomalowane na żółto i pomarańczowo, obok jest plac zabaw z bardzo zieloną trawą. Jest tu dużo drzew, kwiatów oraz stolików. Wygląda on zupełnie inaczej niż dom dziecka, w którym ja się wychowałam.

-Wchodzisz z nami?-Pyta Matt.

-Chętnie.-Odpowiadam, po czym chłopiec łapie mnie za rękę i ciągnie w stronę wejścia.

Po wejściu do środka uderza we mnie przyjemny zapach, obok wejścia są schody prowadzące na drugie piętro, a na prawo znajduje się wielki salon z zabawkami oraz pianinem. Dzieci biegają w tą i z powrotem śmiejąc się.

-Jest tu bardzo ładnie.-Mówię, ciągle rozglądając się.

-Zgadzam się.-Odpowiada mi Matteo.

Zauważam, że nie ma z nami już chłopca. Po chwili z salonu wychodzi starsza kobieta, jest ona uśmiechnięta i z radością patrzy na dzieci.

-Matteo!-Z radością podchodzi do nas.-A co to za śliczna dziewczyna?

-Jestem Amy.-Odwzajemniam uśmiech.

-Jest to moja koleżanka, ona również wychowywała się w domu dziecka.-Chłopak obejmuje mnie lekko w pasie.

-W jakim?-Pyta kobieta.

-W Kanadzie.-Odpowiadam.-Nie było w nim tak kolorowo, jak tutaj...

-Oj kochanie...-Podchodzi do mnie i przytula.

-Ważne, że te dzieci mają radość z bycia dzieckiem.-Odwzajemniam uścisk kobiety.

-Matteo, oprowadź koleżankę, a potem zapraszam was na herbatkę.

-Dobrze Helen.-Chłopak odpowiada i pokazuje mi, abym weszła po schodach.-Przychodzę tu codziennie od 4 lat. Staram się pokazywać dzieciom świat zewnętrzny.-Podchodzimy do pierwszych drzwi.-Tu są sypialnie.

Pokój jest bardzo duży, w kolorze różowym. Łóżka mają białą pościel z fioletowymi Kwiatkami, na środku jest dywan, zabawki znajdują się w skrzyniach pod oknami. W mojej głowie pojawia się obraz mojego pokoju z dzieciństwa...

-Amy wszystko w porządku?-Matteo zaczyna machać mi ręką przed twarzą.

-Tak, tak.-Uśmiecham się.-Jednak zejdźmy może już na dół?

-Jak sobie życzysz.-Chłopak przepuszcza mnie w drzwiach.-Chcesz już iść czy chcesz napić się herbaty?

-Chciałabym już wracać, ale jak ty chcesz,to możesz zostać.

-Pójdę z tobą, nie znasz miasta i się jeszcze zgubisz.

-Dobrze. Dziękuję.

***

-Opowiedz mi coś o sobie...-Matteo staje i opiera się o ścianę hotelu.

-Mhm... No więc mam 18lat i moim rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Mam starszego brata Toma, chłopaka Krystiana...-Obracam się.- A co do mojego chłopaka, to nie mam zielonego pojęcia, czemu stoi przed Hotelem. Poczekaj chwilkę.

-Hej.-Krystian przytula mnie.

-Możesz mi powiedzieć, do cholery co ty tutaj robisz?-Pytam, wpatrując się w niego.

-Przyleciałem do swojej dziewczyny, nie można już?

-Można, ale ja znam Cię i wiem, że nie przyleciałeś tu tylko mnie odwiedzić. Więc mów co chcesz...

-No dobra, Amy ja... Ja przyleciałem Ci, aby przeprosić Cię, ponieważ zrobiłem coś strasznego i nie mogłem sobie z tym poradzić...-Łapie mnie za ręce.-Pamiętasz tę dziewczynę ze zdjęcia?

-Tak pamiętam.-Odpowiadam.

-No więc kilka dni przed twoim wyjazdem... Przespałem się z nią.-Spuszcza wzrok.

Nie spodziewałam się takiej wiadomości, jeszcze nie dawno byłam pewna, że on b mnie nie zdradził, a tu takie coś. Jest mi smutno, ponieważ coś do niego czuję, może nie jest to zbyt duże uczucie, ale jednak było. Teraz wiem, że to koniec, nie mam zamiaru być z kto mnie zdradza. Nie jestem zabawką i nie mam zamiaru trwać z kimś, kto mnie tak traktuje.

-Dobrze.-Odpycham chłopaka od siebie.-A teraz możesz wracać.

-Amy, proszę Cię...

-Nie, Krystian. To koniec.-Odchodzę od niego i podchodzę do Matteo.-Przytulisz mnie?-Pytam się bruneta.

-Jasne.-Chłopak zamyka mnie w szczelnym uścisku.-Co się stało?

-Mój chłopak... Przepraszam... Mój były chłopak, on... On mnie zdradził.-Przytulam mocniej chłopaka i powstrzymuje łzy.

-Dupek.-Matteo zaczyna jeździć mi po plechach dłonią.-Chodźmy się napić.-Odsuwa mnie od siebie.

-Chętnie.-Uśmiecham się.

-Ej koleś!-Zbliża się do nas...

*************************************************

Hejka! Sklejka! Naklejka!

Chciałabym przypomnieć o snapie, który już działa i już pojawiły się na nim pierwsze zdjęcia/informacje. Chciałabym podziękować szczególnie osobą, które skomentowały ostatni rozdział, jest to dla mnie bardzo miłe. Rozdział dodaje dzisiaj, ponieważ nie pojawi się on ani w piątek, ani w sobotę, ani niedziele, ponieważ jadę do Poznania na biwak. Zobaczę czy uda mi się napisać jeszcze jeden, bo jak tak to go dodam.

Miłego dnia!

XXXX