Mafya Koruması 2

• 11 •

Bahar'dan...

Yerimden kalkmaya çalışırken gözümün üstünde elim olduğu için pekte düzgün yürüdüğümü söyleyemem.

Oraya buraya çarpa çarpa kapının kulpunu zoraki buldum ve açıp çıktım.

Gözlerimi açtığımda otelin koridorunu bulmayı beklerken odanın banyosuyla karşı karşıya kaldım.

Aptallığımı karşımda duran aynada inceleyip kendi kendime sövdüm.

Sinirle ne yapacağımı şaşırmış bir vaziyette an an gelişmeleri beklerken kapının çalmasıyla iki kat öfke nöbetine tutuldum.

"Çıkabilirsin işim bitti."

Kapıyı tıklatarak sakin bir sesle bana seslense de az önceki korku yüzünden öfkeliydim ki beş dakika kadar kısa bir sürede kendime gelmeyi denedim.

Sonuç başarısız olduğunda sana da işine de demek için hışımla dışarı fırladım.

Beklediğim kravatını bağlamak için savaş veren bir Arden değildi. Aksine az önceki durumun devamı var sanıyordum.

Eğer böyle bir durum olsaydı ilk işim komodinin üzerinde duran silahı alıp onun benden daha çok korkmasını sağlamak olurdu. Tabi bu arada iç sesim Nah korkar Bahar demese iyiydi.

Aynanın karşısında verdiği uğraş yüzümde bir tebessüme sebebiyet verdi ki bu durumdan hayali tokat etkisi yaratan iki kelimeyle kendimi gerçeğe döndürdüm. Kardeş Arden...

Onu umursamadan camın önündeki koltuklara ilerleyip oturdum.

"Hay ben böyle kravatın."

Boynunda bağlamayı beceremediği kravatı atıp benim çıktığım banyoya girdi.

Ben mi tabiki de polis okulunda her gün kravat bağladığım için bağlamayı bilsem de bunu ona sunmadım. Bu mesele tamamen onun ve kravatının arasında olan bir mevzuydu, beni hiç irdelemedi.

"Ben çıkıyorum."

Yaptığın tüm hareketleri bildirimlemesen de olur Arden demedim tabiki. Yerimden kalkıp kapıya ilerledim koruması sıfatıyla.

"Sen dinlen. Lobide ufak bir görüşme yapacağım akşam yemeğine katılırsın."

Bu dediğine tepki olarak sadece omuz silkip kalktığım yere geri oturdum.

Onun olduğu tarafın tersine manzarayı izlemeye koyulduğumda kapının kapanma sesini duysam bile dönmedim.

"Sadece şakaydı."

Aniden kulağımın dibinden gelen sese polis olmanın verdiği refleksle yerimden fırladım ve Ardenin boynuna sarılıp ters çevirdim.

Çok ani bir hamleydi. O da bende bunu beklemiyorduk sanırım şaşkındık. Ve bu şaşkınlıkla şu anda ani hamlem onu boğuyordu.

Allah ne verdiyse diyerek boynuna sarılmıştım. Boğazı kolumun altında kalmıştı. Bu fiziki baskıya bir son vermem gerekti. Aniden kolumu gevşettim o da can havliyle kendini kurtardı.

Bıraktığım anda benden bir adım uzaklaşıp öksürmeye başladı.

Bu arada fırsattan istifade ona ithafen göndermeli bir şekilde ellerimi suçlu misali havaya kaldırıp konuştum.

"Şaka yaptım."

Bakışları benimle buluştuğu o anlarda gözlerinden alev çıksa beni saç tellerime kadar yakardı.

"Beni koruyacaksın, öldürmeyeceksin."

Bu söylediğine ufak bir kıkırtı armağan ettiğimde tuhaf bir ifade ile suratıma baktı. Sonra gerçekten kapıyı ardından kapatarak gitti.