Mafya Koruması 2

• 4 •

Her şey geçiyordu. Bir bıçak yarası mı iyileşmeyecekti.

O da iyileşti. Günler hızla su olup akarken bende gördüğün üzere bu noktaya geldim Shrek.

Günlerdir seninle konuşmaktan başka bir şey yapmadım biliyorsun.

Ve günlerdir annemin mesleği bırak tantanalarını dinlemek oldukça sıkıcıydı.

Artık daha fazla buna katlanamayacağım. Bu gece kaçıp görev yerime iş başı yapmaya gidiyorum.

Sizleri özleyeceğim Shrek. Kendine ve aileme iyi bak dostum.

İki hafta sonra...

Kaçış planımı o gece gerçekleştirmiştim.

Tam il çıkışına yaklaşmışken beni yakalayan Arat abi olmasaydı tabi.

Her şeye eli uzandığı gibi bu işe de atlamıştı.

O akşam beni eve geri getirmişti hemde zorla anlamadıkları benim asla bu işten vazgeçmeyeceğim idi.

Ve bunun restini çekip onlara göstermek istedim.

"Eninde sonunda gideceğim."

Ben gideceğim dedikçe annem inatlaştı.

"Asla, izin vermiyorum Bahar."

Onu üzmek istemiyordum ama beni anlamak istemiyordu. Bağırıp çağırıp kalbini kırsam sonradan pişman olacaktım.

Sustum. Sustukça içimde büyüdü. Susmak kabul etmek değildi sadece salla başı al maaşı taktiği yapacaktım.

Bugün olmazsa yarın görevimin başına gidecektim.

O akşam herkes yorulduğu için odasına çekildi.

Ertesi günlerde ise kimse sesini çıkarmıyordu. Bende Shrek ile odamda oturmaktan başka bir şey yapmıyordum.

Aradan tam dört gün geçti. Bir akşam evimize gelen Arat abi ve Deniz abla ile işler tuhaf bir hal aldı.

Arat abinin kaynakları sayesinde kısacası torpil ile yaşadığımız yere tayinim alındı.

Evet artık Ardenin soluduğu havaya bende ortak olacaktım.

Buna bir yanım sevinecek olsa da diğer yanım yine eski aptal aşık moduna girmeme öfkelendi.

Geçen günlerde mesleğe başlayacağım şube belirlendi.

Torpil ile buraya gelmiş olmam beni rahatsız ediyordu. Meslekten vazgeçmemi istemeseler ucunda asla kabul etmezdim.

Zor olan hiçbir işten kaçınmadım şu ana kadar önüme ne geldiyse yaşadım. Şükür ettim gelene ki şimdi böyle basit yoldan iş kapmak huzursuz ediyordu.

Ertesi gün ve haftalar ardı sıra geldi ve bu sabah ilk iş günüm için uyandım.

Bugün mesleğe yeniden başlıyor gibi heyecanlıydım.

Sabah erken saatte kalkmıştım.  Üniformamı giyip odamdan çıkmak için hazırlandım.

Aynada kendime bir kere daha baktım.

Önceye göre zayıf olduğum gerçeği beni mutlu eden sayılı şeylerdendi. Gayet fit bir görüntüye sahiptim.

Bunları düşünmeyi bırakıp odamdan çıktım.

Kardeşim okula gitmek için kapıdan kendini attığı anda denk geldik.

"Günaydın kardeşlerin en yakışıklısı."