Mafya Koruması 2

• 20 •

Bahar'dan...

Meryem teyzenin benim için yaptığı patatesli böreklerden bir dilim daha aldım.

Günlerdir birlikte güzel günler geçiriyorduk.

Bana bu yabancı yerde arkadaş oluyordu. Sağolsun her ihtiyacımla ilgileniyordu.

"Meryem teyze eline sağlık."

Bana gülümseyerek bakan kadın konuştu.

"Afiyet olsun yavrum. Ben bir gidip fırına bakayım kek pişmiştir."

Meryem teyze bahçe kapısından evin içine girerken bende böreğimi yemeye devam ettim.

Kaç gündür yaptığı güzel yemekler yüzünden kilo aldığımı düşününce elimdeki böreğe içli içli bakıp bir ısırık daha aldım.

Neyse neydi ben zaten kilolu bir kızdım zamanında tekrar kilolu olsam sorun olmazdı heralde.

Böreğin son dilimini de yediğimde doyduğumu hissedip daha fazla yememeye karar verdim.

Yemekte olan dikkatimi çekip etrafı izlemeye başladığım da güzel olan havaya bir gülümseme bahşettim.

Önümde duran havuza bakıp bir iç geçirdiğimde tekrar ne zaman yüzebileceğimi düşünmeden edemedim.

Bu sırada da akülü arabamı havuzun kenarına doğru ilerletip suya iyice yaklaştım.

Havuzun tam kenarında durmuş havuza öylece bakarken bir an uzaklara dalıp gittim.

Polis akademisindeki yıllarım aklıma geldi. Tek yaptığım oturup ders çalışmaktı.

Şimdiye baktığımda aynı kaderi yaşıyordum. O zamanlar böyle olacağını bilsem doyasıya eğlenip gezerdim heralde.

Kariyerim olsun diye verdiğim tüm emekler şimdi bir hiç olmuştu.

Sıradan bir insan hayatımı etkilemiş ve tüm hayatımı değiştirmişti.

Bunları düşünürken arkamdan gelen Meryem teyzenin sesiyle irkildim.

Ve bir anlık dikkatsizlik ile elim akülü arabanın ileri tuşuna çarptı. Aniden kendimi suyun içinde buldum.

Soğuk olan su tüm vücudumda titreme yaratırken suya batmaya başladım.

Feryat figan bağıran Meryem teyzenin sesi suyun içinde olan kulaklarım için boğuk uğultulardan başka bir şey değildi.

Yüzmeyi bildiğim için kendimi yukarı doğru çekmeye başladım kollarımla.

Biraz olsun çıkmayı başardığımda hissetmediğim ayaklarım beton etkisi yaratıp tekrar beni aşağı çekti.

İki denemenin sonunda biten gücümle birlikte kendimi bırakmayı seçtim.

Ölümle burun buruna ikinci kez geliyordum ve ikinci kez ölümün soğuk yüzüne şahit oluyordum.

Aslına bakarsanız ölüm beni seviyordu ve bu sefer beni sevmesine bende seviniyordum. Çünkü bu halde yaşamak fazlasıyla acı vericiydi.

Bu yüzdendir ölüm en kolay kaçış yolu olacaktı benim için.

Suyun dibine doğru battıkça gün yüzünden gelen ışık giderek soldu.

Yıllarca yalnız kalmış biri olarak yine yalnız kaldığım gerçeğiyle baş başa ölümle yüz yüzeydim.

Kim bilir belki de tek gerçek olan arkamda kalanlardı.

Ölüm anında düşündüğüm tek şey buydu. Ardımdakiler...