Mafya Koruması 2

• 7 •

Arden...

Karı kız muhabbeti yapıp her şeyi unutma fikrini bulan aklıma lanet ederek eve döndüğüm o geceden sonra aklımda sadece Bahar vardı.

Düşünmekten beynim uyuşuyor ancak öyle uykuya ulaşıyordum. Uyku dediğimde en fazla iki saati geçmiyordu.

Gün ile gece birbirine karışmıştı. Bir gün yirmi dört saatti ben Bahar için yirmi beşinci saati deniyordum zihnimde.

Çok iyi tanıdığımı sandığım Bahar'ı özel bir araştırma ile tanımadığımı anlamam da cabasıydı.

Örneğin arabaları çok sevdiğini bilmiyordum. Ya da Doğu görevinde iken yaptığı kahramanlıkları. Aslında bugüne kadar onu umursamamak tamamiyle benim suçumdu ve bunu kabul ediyordum.

Görüntüye dürüst olmam gerekirse hep önem verdim ve Baharı da çocukluğumdan bu yana ona göre yargıladım. Onu ilk kez gördüğüm anda da görüntüsü yine beni etkileyendi.

Bu yaptığımın ön yargılı bir davranış olduğunun farkındaydım. Karakterime söve söve çıktım evden.

İşlere güçlere dört el ile sarılırken tek yapabildiğim biraz olsun kafa oyalamaktı.

Sonraki gün ise olan oldu. Akşam üstü Hakkı abi eve dönerken emekli olma ihtimalinin olduğunu söyledi. Ve akşam yemeğinde de annem ile babam yeni korumam olması için Bahar'a teklif sunacaklarını açıkladı. Hayatım son günlerde epeyce hızlanmış ve heyecan verici olaylar gelişmeye başlamıştı.

İlk duyduğumda anlık sevinsemde babamın Bahar'ın kabul etmeyeceğine dair yorum yapması hevesimi kursağımda bıraktı. Üstüne de araba teklifinde bulunma planını ortaya koyması bütün sevincimi rüzgar misali sildi süpürdü.

O gece ise bu sefer acaba kabul edecek mi etmeyecek mi diye uykum kaçtı. Ertesi sabah erkenden evden çıktım.

Pazar günü sabahın köründe işe giden tek akıllı bendim heralde. Trafiğe takılmadan rahatça vardığım şirkette güvenliklerden başka kimse yoktu.

Odama çıkarken asansörde planımı yaptım akşama kadar şirketten çıkmayacaktım. İşlerimin her bitişinde yeni bir iş çıkartıp kendimi oyalama işlemini havanın kararmasına kadar sürdürdüm. Yaptığım plana kusursuz uydum ve bundan sonrasında ikinci bir B planım yoktu.

Eve gitme kararı ile şirketten çıkmış olsam da içimden gelmediği için yolumu değiştirdim. Bizim otele giden yolda ilerlemeye başladım bu sefer. Otele geldiğimde resepsiyondan anahtarı hızlıca alıp babamın özel kattaki odasına attım kendimi.

Bütün gün aklıma gelmeyenler odadaki camdan manzarayı izlerken beynimde fink atmaya başladı.

Benden bağımsız gelişen kırk kurguya kırk birincisini ekliyordum ki ufuktan beliren çizgi sabaha ulaştığımı kanıtladı.

Bir iki saatlik uyku uyumak için hızlıca bir duş alıp yattım. Bir saat kadar yatakta dönüp durduktan sonra uykudan vazgeçerek giyinip odadan çıktım.

Boşvermişliğin dibine vurmuş. Hatta dibini sıyırmaya başlamıştım.

Şirkete ulaşıp odama doğru hızlı bir giriş yaptım. Odamda gözlerimi gezdirirken her eşya yerli yerinde idi fakat bir eksiklik vardı.

Hakkı abi yoktu. Sekreterimin peşimden geldiğini farketmediğimden arkamı döner dönmez aniden sıçradım.

Bu hareketime gülen kıza sinirli bir bakış attığımda aniden sustu. Ne var ulan patronlar korkamaz mı?

"Burada elinde kahvesiyle koltuğuma yayılan bir adet Hakkı abi olmalıydı."

İçeriyi işaret ederek sorduğum soruya hemen cevap geldi. Beklemeyi sevmeyen huyum buna memnundu.