Mafya Koruması 2

• 28 •

İki hafta sonra...

Bahar'dan...

Masamda oturmuş salak salak sırıtırken aniden önüme konan çay ile sıçradım.

"Yavaş olsana oğlum ödümü koparttın."

Karşımdaki çocuk sırıtarak yanaştı ve konuştu.

"Pardon polis abla hayallerine limon sıktım galiba."

Bu söylediğine odadaki arkadaşlarım kahkahalarla gülerken çocuğa kaşlarımı çatarak bakıp konuştum.

"Ben şimdi seni bir sıkıcam. Hadi kardeşim işine bak."

Çocuk gülerek uzaklaşırken ardından odadaki arkadaşlarıma bakışlarımı çevirdim.

"Bana bakın gülen olursa acımam vururum."

Cümlelerimi havaya söylemişim gibi daha da fazla gülmeye başladılar. İçimizde en yaşlımız olan Sedat abi konuştu.

"Ulan işiniz yok mu sizin kızı rahat bırakın."

Sedat abinin uyarısıyla herkes işine dönerken bana göz kırptı bende gülümsedim.

Gün boyu Ardenle defalarca olan yakınlaşmamızı düşünüp durdum.

Bazen aklıma gelen şeyler yüzümü kızartsa da bana karşı olan nazik davranışları gözümün önünden gitmiyordu.

Aşkla kurulan bir yuvanın gerçek temellerini attığımızı o gece ve sonrasındaki günlerde tamamiyle yaşamaya başlamıştım.

Günler Ardenin her gün farklı bir yönünü keşfetmemle daha da güzelleşirken birbirimize çok daha yakın olduk.

Bana her şey olmuştu. Yeri geldiğinde en yakın arkadaş yeri geldiğinde hiç olmayan abim gibiydi.

Korumacı tavrı ve yaptığı inceliklerle artık her gün mutlu olmak alışkanlık olmuştu.

Yıllarca çektiğim acının diyetini ödemiş artık huzura ermiştim.

Ardene o kadar çok alışmıştım ki eve bir saat geç gelse meraklanıp kapılara çıkar olmuştum.

Aynı şey onun içinde geçerliydi. Gece vardiyasında olduğum bir akşam sabaha kadar beni beklemişti.

Sabah geldiğimde ise beni kollarına alıp sarıp sarmalamış öylece uyumuştuk.

Beni böyle merak etmesi ve bensizken bile beni düşünmesi öyle çok hoşuma gidiyordu ki ona kapılmış sularında akıntıya karşı kendimi bırakmıştım.

Hani demiştim ya farklıyız şu an birbirimiz için yaratıldığımızı düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum.

Birlikteliğimiz evlendiğimiz günden bu yana aylara tekabül etmeye başlamıştı.

Hayatın akışına bırakmış evliliğin tadını çıkartarak yaşamaya devam ediyordum.

Bir akşam yine malum anlara imza atarken Ardenin çalan telefonu onu durdurdum.

"Telefona bak."

Arden olumsuz anlamda başını sallayıp yanımdan ayrılmazken ısrar etmeye devam edince zoraki benden ayrıldı.

"Babam arıyor."

Arden telefonu eline aldığında aniden yataktan fırlayıp bağırdım.

"Dur!"

Arden bu söylediğime anlamsızca bakarken saf saf konuştu.

"Ne oluyor ya."

Gözlerimi devirip konuştum.