Please Don't Go

Chapter 3

 this is Christian >>>

pinagtawanan ako ng mga kaklase ko. buwiset talaga ang babaeng yun! hindi niya ba alam na hindi pa ako napahiya dito sa school!? alam niya ba ang social status ko sa school na to? bad trip naman! i was shaking, hindi ko na mapigilan ang galit ko. i have anger issues, and every saturday morning pumupunta ako sa shrink para naman kumalma ako.

"BUWISET!" sumigaw ako at sinira ang locker sa likod ko at naglakad palabas. nagtinginan ang mga studyante sa akin, ang teachers naman ay sumilip from the teacher's lounge. i guess pupunta nanaman ako sa principal mamaya. malas naman.

umupo ako sa dulo ng hagdan. bad trip. napansin kong may sugat na pala ang aking kamay dahil sa pag suntok ko. hindi naman masakit, nakainis lang kasi ayaw komamantsahan ang uniform ko.

"uy pre.. ano nanaman bang nangyare?" tanong ni Pete. pareho kaming varsity ng soccer.

"nagkita nanaman ba kayo ni Lianne?" si Christian. hindi siya varsity sa soccer pero mag pinsan kami.

"hindi. buwiset naman kasi yung kaklase ko." sabi ko at nanginig ulit ako.

"kalma ka lang pre! babae lang naman yun." sabi ni Christian.

napatawa ako. si Christian talaga. always noble, laging nasa tamang daan. no wonder mom and dad always compare me to him. nasa kanya na lahat eh! gentleman, mabait, gwapo. whole package na! ayaw ko naman kasi maging sweet sa babae, parang ang corny!

"babae ba yun?" natawa ako ulit.

"kausapin nalang kaya namin siya?" sabi ni Pete.

"good luck nalang sa inyo." tumayo ako at dumiretso ng clinic.

"ano nga bang pangalan niya?" sigaw ni Pete.

"monster!" sigaw ko naman.

*Christian's POV*

tumambay kami ni Pete sa caf bago mag practice. ang torture naman kasi ng training sa volleyball, parang mamamatay na nga kami. tumingin tingin ako sa caf at baka makita ko si Anthonie pero nakita ko siya.

gutso ko na siya simula grade 5 pa kami. maganda, matalino, mabait, at friendly. nasa kanya na talaga lahat ng hinahanap ko sa babae. siya si Angela Liu. umuupo siya sa caf na mag-isa. ang ganda talaga niya. bagay na bagay talaga sa kanya ang pangalang Angel.

"pre, ang ganda talaga niya." sabi ko.

he sighed. "pre, ang dami namang babae naghahabol sayo. ba't siya pa ang napili mo?" napakamot ng ulo si Pete.

napailing lang ako. "ewan."

hindi ako yung tipon ng tao na mahilig magpakita ng pakiramdam. si Pete nga lang ang naka alam na gusto ko si Angel. nahihiya kasi ako, at ayaw ko naman na tuksuhin kaming dalawa. biglang tumayo si Angel at naglakad palabas ng caf. sana naman, makausap ko siya.

*Angel's POV*

that night hindi ako nag-aral. first time, actually. i never spend more than thirty minutes on my laptop. i logged in to my facebook account and searched his name. hala, friends pala kami? hindi naman kasi ako masyado active kaya di ko alam kung sino ang mga friends at hindi ko friends sa facebook.

his photo gets like 500 likes, tapos puro girls. ang sikat naman pala talaga ni Anthonie. kung nalaman lang ng mga girls na pinahiya ko siya, baka mapatay nila ako. i felt scared and guilty at the same time. eh siya naman ang nanguna eh! pinahiya niya ako sa harap ng class with his smart answer, pero alam ko namang mas nakakahiya yung ginawa ko sa kanya..

ang oa ko naman kasi din. mag sosorry nalang ako sa kanya bukas.

NEXT DAY

tumakbo ako papasok ng school. shet naman kasi, ang tagal kong nag tetris kagabi kaya late ako nagising. when i entered the classroom everyone stared. na shock naman ako kasi sanay na sila na makitang late ako. i went inside at ibinigay ang slip sa teacher at dumeretso sa upuan ko. i was about to sit down when i saw my chair na puno ng thumbtacks na naka glue. then may naka dikit sa paper na "thanks for yesterday bitch."

napansin kong nagtawanan ang mga kaklase ko. yung iba nag high-five pa. i could feel my face reddening. naiiyak na din ako. alam ko naman kung sino ang may gawa nito eh. tumingin ako kay Anthonie at nag smile sa akin. 

nahulog ang bag na dala ko pati na rin ang mga laman nito. but i didn't care. tumakbo ako palabas ng classroom at doon pa hinayaan ang sarili kong umiyak.

*Anthonie's POV*

nakakatawa naman ang mukha ni Angel. serves her right. nakakahiya yung ginawa niya sa akin, plus maaga akong nagising para maidikit lang ang mga thumbtacks na yun. the teacher made us concentrate pero hindi ako maka concentrate. ba't parang may mali? may papel na biglang nalipad sa desk ko. and in a beautiful handwriting, nakalagay ang pangalan ko.

anthonie,

sorry talaga kahapon ha. i never meant to embarass you. eh ikaw naman kasi

pinahiya mo ako sa harap ng kaklase natin. but i guess i should congratulate you for excelling well in school. sorry ulit.

- Angel

tumakbo ako palabas ng classroom.

sorry short lang ang chapter, i have tests and i had to shorten this chap. sorry =)