Please Don't Go

Chapter 8

 *Angela's POV* 

I was caught off guard. Hindi ko alam pano mag rereact. Nagbulungan ang mga studyante. Ayaw ko namang pumayag na maging new boyfriend ng bad boy ng school. We're too different, parang nasa good part siya ng life tapos ako naman parang nasa bad side. Bumilis ang heartbeat ko pero hindi ko alam bakit. Ang weird, baka ganito lang talaga ang feeling ng first kiss.

Then he stopped kissing me. Tumingin siya sa akin at nag smile. Ewan ko ba bakit ko to ginawa pero sinuntok ko siya sa mukha. Nag tawanan yung mga schoolmates ko at pumasok ako ng classroom. Ang weird ng feeling sa lips ko, parang may kuryente! Ganito ba talaga ang feeling ng first kiss? I've read lots of books talking about sparks when they kiss or when they touch but I didn't know it would be this intense. 

Hindi na pumasok ng klase si Anthonie. Nag cutting class nanaman. In no time, matatanggal siya sa honor's class kung patuloy siyang mag cucutting which is good para maka iwas ako. But  I don't understand, bakit hindi ako nagagalit na hinalikan niya ako? Parang masaya pa nga ako eh. 

Do I like him?

I don't wanna fall for a bad boy like him. Pano kung mahalin ko siya at sabihin ko sa kanya? I'm sure pagtatawanan niya lang ako. Pretend lang naman ito dapat eh. Maybe I should just ignore it, mawawala lang naman din ito eh. 

"Uy best! Totoo bang first kiss mo si Anthonie?" Tanong ni Gem. Lunch time na at kumain kami sa caf. Yung ibang girls galit na tumingin sa akin. Kasalanan ko bang hinalikan niya ako?

Tsaka hindi naman sa nag fe-feeling ako ah pero diba boyfriend kuno ko naman si Anthonie? Am I not allowed to kiss my own boy friend just because he was popular with the girls!?

"Hay, oo. Ang weird nga ng feeling eh."

"Talaga!? Spill!" 

"Wag na. Wala namang dapat ikwento eh."

"Like mo na ba siya?"

"Ewan."

"Imposible namang hindi mag fall diyan kay Anthonie eh."

"Mapipigilan ko naman yan eh."

"Ows. Alam mo, pag inamin mo na sa sarili mo na like mo na yung person, hindi mo na yan mababawi. Hindi mo na yan maiiwasan." 

"Madali lang naman yan eh. There's no such thing as love. Chemical reactions lang yan."

"Yan! Yan ang mahirap sayo. ang hirap sayo, nadadaan lahat sa science." Binatukan niya ako.

Napakamot ako ng ulo. "Totoo naman ah."

"Ewan ko sayo."

That night nag aral ako ng mabuti para malimutan ko si Anthonie. Thirty minutes passed pero wala paring pumapasok sa ulo ko, iniisip ko parin yung halik niya. Tapos nag vibrate ang phone ko.

BAD BOY calling...

Shit! Sasagutin ko ba to? I took my phone and pressed answer.

"Hello?" Sabi ko.

"Angel."

"Ano?"

"Galit ka pa ba sa akin?"

"...."

"Sorry na kung hinalikan kita. We're supposed to kiss, we're boyfriend and girlfriend remember?"

"....."

Hindi parin ako nakakapagsalita. Ang awkward kasi!

"Angel, magsalita ka naman diyan oh."

"Okay lang yun..."

He sighed. "Masakit din yung suntok mo ah, nawala ako sa mood pumasok dahil dun. Pinahiya mo pa ako sa harap ng classmates natin. Nakakabuwiset!"

Mood swings!?

"Alam mo, if you're making me feel bad it's not working."

"Masyado ka kasing manhid!"

"Hindi naman ako manhid ah! Ikaw kaya tong manhid! Iniwan mo nga ako mag isang mag lunch. Ni hindi ka man lang nagpaalam sa akin."

"Eh nagmamadali ako nun eh para makabalik agad! Ikaw nga tong lumalandi sa ibang lalake eh!"

That crossed the line.

"ANONG MALANDI!? HINDI AKO MALANDI NO! SI CHRISTIAN YUNG LUMAPIT SA AKIN! BUTI PA NGA SI CHRISTIAN EH, MABAIT AT CARING! IKAW?"

"I HAD A VALID REASON TO LEAVE THE FIELD TRIP EARLY! HINDI NAMAN KITA IIWAN KUNG HINDI YUN GANUN KA IMPORTANTE EH!"

"LAHAT NAMAN SAYO IMPORTANTE EH. EXCEPTION AKO DOON. TANGGAP KO YUN EH PERO BIGYAN MO NAMAN SANA AKO NG KONTING RESPETO!"

"AYAW LANG NAMAN KITA MAPAHAMAK EH!"

Kinilig ako sa sinabi niya.  Ang labo ko naman! sabing iiwas na, but what the hell am I doing?

"Whatever. Bolero ka."

"See. Yan ang sama sayo eh, pag may sinasabi akong totoo hindi ka maniniwala."

"Huh?

"I.. I like you."

*Anthonie's POV*

"Whatever. Bolero ka." 

Ganyan na ba talaga ako kasama? Na hindi ako seryoso sa babae? Ganyan na ba talaga kasama ng image ko sa school?

"See. Yan ang sama sayo eh, pag may sinasabi akong totoo hindi ka maniniwala." Ano ba yung nasabi ko!?

"Huh?" Sasabihin ko na ba? Pano kung pagtwanan niya lang ako?

"I.. like you... to believe me." 

"Ha? hindi kita maintindihan. Magsalita ka nga ng maayos diyan." 

"Ah wala. Matulog ka na."

"Mamaya pa ako matutulog nag aaral pa ako. Mauna ka na. Bye." At binaba niya.

I groaned. Ano ba naman yun! Ang torpe ko. Hindi naman ako ganito dati eh, mabilis lang ako maka diskarte sa mga babae. Ganyan ko na ba talaga siya ka gusto? Parang three weeks pa lang ha. At kinompara pa niya ako kay Christian..

Naalala ko tuloy nung mga bata pa kami na ang galing daw ni Christian sa lahat ng bagay. Ako naman daw ang pangit, ang lampa, ang bobo pa. Kaya nung paglaki ko I decided to join the soccer team. Tumangkad ako at nagka muscles. Humaba din ang buhok ko at nung nag highschool ako nagpa pierce ako sa tenga ko. Para na nga akong bad boy kaya madaming nagkakagusto sa akin.

Pero hindi ko naman sila nagugustohan talaga eh. Maganda lang sila sa akin. Iba talaga si Angel, hindi kasi siya naghahabol sa akin. Hindi din siya mahilig magpaganda, maganda lang talaga siya. hindi naman talaga ako nagkakagusto sa mga babaeng kagaya niya dati, pero baka nagkakagusto lang talaga ako sa mga maling babae.

*Angela's POV*

Ano raw? I like you to believe me? Ang pangit lang ng grammar niya. Kailangan ko sigurong pagbutihin ang pag tutor sa kanya -_____-