Chapter 29.5

880 16 3
                                    

dedicated sa kanya kasi lagi siyang nag cocomment :") 

*Chris' POV*

some of you may hate me.

pero alam ko naman some of you may be even on my side. 

tao lang naman din ako, nagmamahal. at pag nagmahal ka it can make you do crazy things. gaya ko, deseperado na talaga akong kunin si Angela. mahal na mahal ko siya, masama ba yun? 

itatanong pa ba yan? siyempre no pero mahal ko talaga siya eh. 

all i wanted was for her to say it, to give me the signal. and she did. 

"Chris, help me forget him."

and in just a snap, i knew she was going to be mine. matapos naming mag Friday's hinatid ko na siya sa classroom. nag cutting muna ako of course. tinext ko si Anthonie at magkita kami sa soccer field. sumandal nalang ako sa fence habang inaantay ko siya.

of course i need to look cool for my contender >:)

after fifteen minutes dumating na rin si Anthonie. as soon as he saw me, susuntukin na sana niya ako, buti naman at naiwasan ko ang kamao niya. baka masira pa ang magandang mukha ko at baka pumanget pa ang magiging anak namin ni Anj.

"chill bro."

"SHUT UP!" sigaw niya. "ano bang kailangan mo!?"

"i just wanna update you with my plan. i'm going to tell Anj's parents about our marriage thing." 

"YOU CAN'T!" bigla naman siyang nagulat sa mga sinabi ko.

"oh bakit? siya na nga ang nag insist eh."

"wh-what do you mean?"

"well, thanks to your wonderful act kanina sa Friday's umiyak siya and begged me to help her forget about you." i smiled.

bigla naman siyang napaluhod sa sinabi ko. i have to admit it pero first time ko siyang nakitang magkaganito. 

"t-talaga?"

"oo, salamat talaga Anthonie ha? thanks for cooperating."

bigla siyang tumayo at nilagay ang mga kamay niya sa balikat ko. "just promise me.. promise me na hindi mo siya sasaktan."

"of course but i need one last favor."

napatingin siya sa akin. "what more could you ask from me?"

"what more could you loose?" natawa ako. how pathetic. "i need you to reassure Angela that what she's choosing is correct, na makakabuti to sa kanya."

"p-pano?"

i shrugged. "ewan."

yumuko nanaman siya at nag simulang umiyak. grabe tong lalakeng to! napaka pathetic naman talaga, iiyak nalang ba siya diyan? well of course wala na siyang magagawa. kung ako ang makakalaban niya tiyak naman akong panalo.

Please Don't GoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon