Arkadaşlar kesilen elektrikler yüzünden tüm gün giremedim kusura bakmayın...Bu bölümü de ablamın interneti sayesinde paylaşıyorum.Ona da buradan teşekkürlerimi iletiyorum.
KEYİFLİ OKUMALAR...
Arka çıkışa gelmiştik.Bahçe kapısını açıp dışarı çıkacakken Arda Hilal'in önüne geçti ve arabayı açıp ikimizin de arka koltuğa oturmamızı söyledi.Dediğini yaptık ve Arda'da arabayı çalıştırdı.Araba çalışır çalışmaz mesaj sesiyle hepimiz irkilirken aynı anda Arda Hilal ve ben birbirimize bakmıştık.Mesajlar aynı anda gelmişti.Hemen telefonumu çıkarıp mesajlar bölümüne girdim.Yine Özel Numara idi.
Kimden : Özel Numara
Kaçmayı başarabildin.Ama sana göre...
Daha sonra Arda telefonuna gelen mesajı sesli bir biçimde okudu.
Ne yani?Kaçırdın mı şimdi? Pek emin olma!
Mesajlar sadece Arda ve banaydı.Daha sonra Hilal'e gelen mesajla hepimiz tekrar irkildik.Sadece Arda sakin ve kendinden emindi.Hilal mesajını okuyunca hepimizi bir titreme tuttu.
Arkadaşına veda et!
Hilal'den
Mesajımı okumuştum.Evet korkuyorduk ama olanlardan sonra daha da korkmuştuk.İlk önce Arda'nın kafasında gezen kırmızı lazer daha sonra bende ve sonra Hayat'ta durmuştu.Biz çığlık atarken Arda gazdan ayağını çekmiyor.Lazeri kaçırtmak için deli gibi bir sağ bir sol gidiyordu.Korkunun vücuda veren his hepimizin yüreğine yetmiş ve artmıştı.Çoğu hayatımızı hastanede geçirdiğimiz bu aylarda bir daha hastaneye gidip o iğrenç kokuyu burnumuzun içine almak istemiyorduk.Arda daha sonra girdiği çıkmaz sokağa küfretmişti.Arkaya doğru giderken arkamızdaki bölgeden gelen araba fren sesleri kulaklarımızda çınlıyordu adeta.Korku dolu gözlerle Hayat ile sarılmıştık.Araba döndüğünde bizde bir o yana bir bu yana savruluyorduk.Arda kapımızı kilitlemişti.Frene oldukça yüklenen Arda'ya baktığımda terlediğini görmüştüm.Arkamızdaki cama baktığımda kırmızı bir araba üst camından elinde silahla bize doğru bakan bir adam vardı.Bende hemen kafamı eğdim.
Arda arkamızdalar!
Biliyorum.
Sesi telaşlıydı.Yolda hala bir o yana bir bu yana ilerlerken bir polis merkezinin önünde durduğumuzda arkamızdaki fren sesleri kesilmişti.Arabadan inmeye bile korkuyorduk.Hayat titriyordu bildiğin.
Arda'dan
Polis merkezine gelmiş ve bizimle ilgilenen memurlara ifadelerimizi ve mesajlarımızı göstermiştik.Hayat çantasından çıkardığı mektup zarfını eli titreye titreye bayan polis memuruna uzatırken bir silah sesi duyuldu.Tüm polisler telaşla camlara baktığında bize dönüp konuştu birisi.
Herhalde düğün var.
Ama hala kokuyorlardı.Ne yapacağımı şaşırmıştım.Son olarak Hayat için yapacağım şey 10 yıldır görüşmediğim babamı aramak ve ondan birkaç koruma istemek olacaktı.Telefonumu cebimden çıkardım ve onlara bakıp konuştum.
Hemen geliyorum.
Hilal başını sallamış,Hayat ise tepki vermemişti.Bende rehberim de olmayan o lanet numarayı yazıyordum.
Alo oğlum!
Bana birkaç adam lazım.
N-neden başında bir bela mı var?
Hayır.
Neden istiyorsun?
Soru sorma.Yapamadığın babalık görevini unutup bir şey istedim senden.
Tamam.Nereye göndereyim.
Adresi verip telefonu kapatmıştım.Hayat ile Hilal'in yanına gidip oturdum.
***
Hayat'tan
Yine o anlardan biriydi.Korkunun vücutla birleşimi...Artan kalp atışları...Kulağımdaki silah sesleri...Titreyen ellerim ve gözyaşı bile dökemeyen gözlerim...
Hepsini bir anda yaşamam çok ağır geliyordu.Hilal bir an olsun yanımdan ayrılmamış ve birkaç saat geçmişti.Yanımıza gelen polis memuru konuşmaya başladı.
Şuan araştırmalar devam ediyor.Ne kadar sürer belli olmaz.Siz burada kalmayın boşuna.
Yavaşça ayağa kalktık ve koridordan ilerledik.Korkak adımlarla karakoldan çıkmıştık.Çıktığımızda karakolun önünde simsiyah takım elbiseli,iri ve kaslı adamlar bize bakıyordu.Korkmuştum.Arda'nın söyledikleri sadece korkumu dindirmişti.
Benim adamlarım.Korkmayın.Sizin evinizde nöbet tutacaklar.
Arabaya bindik ve yola doğru koyulduk.İlk Hilal'i bırakacaktık.
***
Hilal'in evlerinin önündeydik.Vedalaşıp indiğinde dikiz aynasında gördüğüm iki arabanın biri yola park etmiş diğeri hala arkamızdaydı.Hilal içeri girdi ve 5 adamın ikisi kapını önünde diğer ikisi bahçe kapısında ve diğeri de arabada nöbete başlamıştı.Bizde yola devam ettik.
***
Bizim evin önüne de geldiğimizde diğer araba aynen durmuş ve arabadan inmiştik.
Gerçekten her şey için teşekkür ederim.
Önemli değil...
Neden yaptım bilmiyorum ama bir an canım öyle istediğinden Arda'ya sarılmıştım.Çok güzel kokuyordu.O da benim saçımı koklayıp öptükten sonra kulağıma fısıldadı.
Korkma ben yanındayım.
Zar zor gülümseyip evin bahçesine girdim.Kapıyı tıklattığım da kimse kapıyı açmamıştı.Bende anahtarımla kapıyı açıp içeri girmiştim.Kapıyı kapattığımda gözlerim kocaman açılmıştı.
BÖLÜM SONU...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İHANET
FanfictionKİTABIN HERHANGİ BİR KESİMİNİN ÇALINMASI DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILIR. TELİF HAKKI SAKLIDIR ----------------------------------- Hayat,moda tasarımı okuyan birisidir.Çizimleriyle meşhur olmuştu okulunda.Fakat anne ve babası bir gün hastanelik olu...