İHANET

34. Bölüm '' Utandıran Gerçek ''

Yemeğimiz bitmişti.Peçeteyle ağzımı sildikten sonra ayağa kalktık.Ücreti ödemek konusunda Arda ısrarcı olunca bizim ödememize izin vermedi.Kafeden çıktığımızda Arda konuştu.

Gelin sizi ben bırakayım?

Yok hiç gerek yok.

Lütfen.

Ya sana da zahmet oluyor Arda.

Ne zahmeti hadi gelin.

Masum yüzüyle ikna edebiliyordu.Hilal ile arabaya doğru yürürken Arda bizden önce gidip ön kapıyı açtı.Bende mecburen binmek zorunda kaldım.Hilal'de arkaya geçtiğinde kemerimizi bağladık.Arda arabayı çalıştırdı.Bende arada bir dikiz aynasına bakıyordum.Arda da oraya bakınca gözümü çevirip utancımdan ne yapacağımı şaşırıyordum.En sonunda Hilal arkada olmasına rağmen unuttuğum için onu aradım kulağıma götürdüm.Hilal telefonuna bakıp konuştu.

Kızım manyak mısın sen ne beni arıyorsun?

Ha.Sen burada mıydın?

Hilal malsın bakışlarını atarken bende önüme döndüm.Gözüm Arda'ya iliştiğinde gülüyordu.Bende kafamı cama yaslayıp yolu izlemeye başladım.Hava kararıyordu.Benim de gözüm yavaş yavaş kapanıyordu.Dirensem de kapanmasına engel olamamıştım.

***

Arabanın durduğunu hissetsem de yorgunluktan gözümü açamıyordum.Hilal ile Arda'nın konuşmasını duymuştum ama.

Teşekkürler.

Rica ederim.

Hayat uyumuş mu?

Evet.

Evin adresini vereyim mi?

Olur.

Daha sonra çanta fermuar sesini ve yırtılan kağıt sesini duyduğumda adresi verdiğini anlamıştım.Hilal araba kapısını kapattığında sadece ikimiz vardık.

Arda'dan

Melek gibi uyuyordu.O kadar masumdu ki dokunmaya kıyamıyordum.Elimi saçında dolandırdığım da hareket edip bana doğru uyumaya başladı.Artık yüzü cama doğru değil bana doğruydu.Bende arabayı çalıştırıp sürmeye başladım.

***

Arda'dan Devam

Adresi bildiğim için kağıda gerek duymadım.Yine o bahçeli evin önünde durmuştum.Arabadan indim ve Hayat'ın kapısını açıp onu hafifçe dürttüm.Ama uyanmıyordu bende kucağım alıp evin bahçesini ayağımla ittim ve bir parmağımla zile bastım.Kapı açılana kadar düşündüğüm tek şey köpekten kaçarken kucağıma atlamasıydı.Bu düşünceleri aklımdan yok edip tekrar zile bastım.Kapıyı 45-50 yaşlarında bir kadın açmıştı.Sanırım annesiydi.Bana şaşkın şaşkın bakarken kapıdan içeri girdim ve yukarıyı işaret edip arkamdan geldi.Hayat'ın odasını açıp içeri girmeme yardımcı oldu bende Hayat'ı yatağa bıraktım.Arkamı döndüm ve kadın bana şefkatli gözlerle bakıp sordu.

Arkadaş mısınız?

Evet efendim.

Sağ ol evladım getirdiğin için.

Rica ederim.Arabada çantası da kaldı.Onu da size vereyim.

Kadın başını sallayıp benimle aşağı kadar geldi.Arabanın kapısını açıp Hayat'ın çantasını verdim.Kadın tekrar teşekkür edip kapıyı kapattı.Bende arabama gidip evin yolunu tuttum.