İHANET

76. Bölüm '' Karnımdaki İhanet ''

Pastaneci abla ile onun evine doğru dar sokaklardan yürürken herkes beni gözetliyordu.Yanımdaki abla konuştu.

Küçük yerdir burası.Yabancı görünce herkes dikizler.

Bende gülümsedim ve kapıyı açan abladan sonra bende içeri girdim.Ev topluydu.Ben bir koltuğa oturduktan sonra arka cebimde titreşen telefonumu çıkardım ve tanımadığım numaraydı fakat açtım.

Alo.

Buyurun?

Hayat Özdemir Kaya ile mi görüşüyorum?

Evet benim.

Hayat hanım ben Özel Asya Hastanesi'nden arıyorum.Düşük yaptıktan sonraki test sonuçlarınız çıktı.

Sebebi nedir?

Zehirlenme.Ama öyle küçük değil.Zehirli bir şey nedeniyle zehirlenmişsiniz.

Öyle mi?

Evet.

Son durumla ilgili tekrar arayacağım.İyi günler.

İyi günler...

Acaba diğer testin sonucu ne çıkacak çok merak ediyorum.Bana zarar verdi mi vermedi mi?Umaım her şey iyi olur...

***

Arda'dan

Eve geldiğimde yatak odasında dolap açıktı.Hemen gidip dolaptaki mavi valizi kontrol ettim.Yoktu!Lanet olsun bırakıp gitmişti beni!Ardında beni bırakıp nereye giderdi anlamıyorum?!Hemen Hilal'e ve diğerlerine haber verdim.Çok sinirliydim.Sanki ben anı acıları yaşamamıştım.Sanki ben onun çektiği acıyla sınanmıyordum.Ama kaçıp gitmek niye?!Ağlarken birden gözümün bulanıklaşması gözyaşımın akmasıyla durdu ve yanağımdan süzülen yaşları sildikten sonra masanın üstüne bırakılmış beyaz kağıdı alıp okudum teker teker.Kalbime bir bıçakla yazılır gibi keskindi sözler...Canımı kesip gitmişti bu satırlar...İşte böyle yazıyordu.

'' Özür dilerim.Böyle acımızla terk eder gibi gidiyorum ya?Özür dilerim.Seni unutmaya çalışacağım ya?Özür dilerim.Oğlumuzun acısı sinmeden yüzüne bakamam Arda.Korkularımla yüzleşmem için biraz zaman istiyorum senden.Özür dilerim... ''

Evet yalan değil beni terketmiştin.Bana bunu nasıl yaparsın Hayat?Nasıl?..

***

Saat akşam yedi gibiydi.Ege denizine karşı olan evin deniz şırıltıları kulağımda yankılanıyor ve insana huzur veriyordu.Sofrayı kurduktan sonra kadın bana baktı ve ben ona bakınca konuştu.

Biz daha tanışmadık?

Aaa!Evet...

Ben Saadet.

Memnun oldum.Beni zaten tanıdınız...

Bir süre zaman geçti ve Saadet ablaya soru sordum.Soru karşısında kendisi düşüncelere dalıp gitti.

Saadet abla...

Efendim?

Senin kimsen yok mu?

Sustu ve devam etti.

Var...Bir kızım var.

Nerede?

Babasında.Boşanınca benim maddi gelirim yok diye ona verdiler.Zaten avukatı da zar zor tutmuştum.

Üzüldüm...Kaç yaşında kızın?

15

Hım...

Saadet abla düşüncelerinden ayrıldı ve konuştu.

Yarın gelecek bir gün kalacak.Tanışırsınız...

Tekrar hayallere daldı.Açık televizyondan yine benim '' şok şok şok '' haberlerim yayılırken Saadet abla kendine geldi ve konuştu.

Aman!Beni boş verelim!Senin kimin var?

Aslında benim her şeyim var.Ailem...Kocam...Dostlarım...

Ee kızım o zaman neden geldin o zaman buralara?Anlat bakalım uzun uzun...

İstanbul çok hatıralı bir şehir.Geçtiğim sokaklarda bile benim aşermelerim varken nasıl tekrar geçerim oralardan?Hem...

Biraz sustum ve devam ettim.

Hem...Kimseyle görüşmek istemiyorum.Bazen tek kalmak ister ya insan.Öyle işte...

Saadet abla sevecen ses tonuyla tekrar konuştu.

Dert etme kızım sen.Burada istediğin kadar kalabilirsin.Hem istersen canın sıkılırsa pastaneye de gelirsin.

Başımı salladım ve yemeğimizi yedikten sonra sofrayı toplarken telefonum çaldı.Öğlen arayan doktorun numarasıydı bu.Hemen ' cevapla ' kısmına bastım ve doktoru dinledim.

Merhaba Hayat hanım.

Merhaba.

Test sonuçları çıktı da o yüzden rahatsız ettim sizi.

Hı...

Ne zaman gelip alabilirsiniz?

Bir an duraksadım ve hemen yanıtladım.

Ben şuan şehir dışındayım da...

Öyle mi?!

Evet...

Nasıl yapacağız o zaman?Arda beye verilsin o zaman?

Bir dakika!Bir dakika!Açıp okuyun...

Bekledim ve devam ettim.

...Arda da yanımda.

Tamam peki...

Saadet abla sofrayı toplamaya devam ederken doktor konuştu.

Hayat hanım üzgünüm...

Ne oldu ne yazıyor?

Ben...Çok üzüldüm...

Ne yazıyor okur musunuz?!

Bir daha anne olamayacaksınız...Bu zehir bebeğinize zarar verdiği kadar rahminize de zarar vermiş.Çok üzgünüm...

Gözlerimden süzülen yaşlar sanki gelip soluk borumu tıkıyordu.Nefes alamıyordum,konuşamıyordum.Bşaım dönüyordu.Halsizdim.Vücudumun ağırlığı sanki iki katına çıkmıştı.Saadet abla gelip tuttu.Ama ben onu bile farkedemiyordum.Bir daha annelik duygusunu yaşayamayacaktım.Söyleselerdi bana böyle bir şeyi doya doya yaşardım.Dibine kadar...Tekmelerin hissini,aşerince ne yemek istediğimi damaklarımı okşadıktan sonra karar vermelerimi unutamıyordum.Arda'nın tatlı telaşı,erkek olduğunu öğrenince ki sevinci,bizimkileri kucaklayışı...Yine son gol acımasız dünyadandı.

'' Son ihanetim olsun artık benim!Karnımdaki bile ihanet ederken bana,son olsun bu artık.Dayanamıyorum... ''

BÖLÜM SONU...

Üzgünüm canlarım,ama dram koksun accık ..

Üzülmeyin ama umudunuzu kaybetmeyin İhanetistler!♥♥♥

- Firhat Ece ödhfgjgkfd