Can't Take That Away
Mmmmh
WhoaaaThey can say,
Anything they want to say,
Try to bring me down,
But I will not allow anyone to succeed hanging
clouds over me,
And they can try
How to make me feel that I,
Don't matter at all,
But I refuse to falter in what I believe or loose faith
in my dreams'Cause there's,
There's a light in me,
That shines brightly,
They can try,
But they can't take that away from me
From meNo no nooo
Oh they,
They can do
Anything they want to you,
If you let them in,
But they won't ever win,
If you cling to you pride, and just push them
aside,
See I,
I have learned,
There's an inner peace I own,
Something in my soul that they can not possess
So I won't be afraid and the darkness will fade'Cause there's,
There's light in me me,
That shines brightly, yes
They can try,
But they can't take that away from meNo oh oh,
They can't take this
Precious love I'll always have inside me,
Certainly the Lord will guide me where I need to
goWoah, woah
They can say
Anything they want to say,
Try to bring me down,
But I won't face the ground,
I will rise steadily sailing out of their reach,
Although they do try,
How to make me feel that I,
Don't matter at all,
But I refuse to fall,
Tell me what I believe or loose faith in my dreams,
'Cause there's a light in me,
That shines brightly yesThey can try but they can't take that away from
Me
From me
No no nooo
MeAfter ng mga eksenang ma- drama sa buhay ko, sa nakalipas na ilang araw. Eto graduation na sa school ko.
Pero, wala ako sa mood. Siguro dahil meron ako ngayon. At yung katotohanan pang tinatamad ako, dahil wala akong damit.
Ate Wendy
Lyn, pumunta ka ah? May damit kaming ipapahiram sa'yo ok?
To Ate Wendy
Wala po ko pamasahe papunta dyan, saka di ko po kaya eh, masakit kasi puson ko.
Oo, yun ang mga rason saka tinamad na rin ako, bakit kaya pagdating sakin hindi supportive ang family ko???
Natulog na lang ako maghapon, para kahit paano mawala yung bad mood ko.
"Lyn, pupunta ka pa ba sa school mo?" tanong ni Mama.
"Hindi na po" sagot ko saka ko pinikit yung mata ko.
Wala ko sa mood makipag usap kahit kanino.
Hindi ko na rin namalayan yung oras, sobrang haba ata ng tinulog ko. Ni hindi ko na naalala yung phone ko.
Pag gising ko, almost 4pm na. Hinanap ko yung phone ko. At ang dami na nagtext sakin.
Manilyn
Lyn, may honor ka bakit di ka pumunta?
Huh??? May honor daw ako???
To Manilyn
Weh??? Ako magkaka honor???
Manilyn
Oo nga, 2nd honor ka, binigay ko kay Sheena yung medal mo, binigay ko din no. Mo sa kanya.
Napangiti na lang ako. Nag scroll pa ko sa phone ko.
+63923......890
Hey kulit kelan mo kukunin medal mo sakin?
To +63923.....890
Pwede sa sat. na lang? Wala ko pamasahe kasi eh salamat.
Sina-ve ko na yung no. ni Sheena. At saka ako tumayo. Malamang hindi ako makaka tulog agad.
Naligo na lang ako, di na ko naghanap ng makakain wala lang alam ko namang wala eh.
---
Sat. na papunta na akong cubao, kung saan kami magkikita ni Sheena.
Nagtext din si Jandy, na magkita kami kaya sinabi ko sa cubao na lang siya pumunta.
Nandito na ko sa foodcourt ng sm cubao, at sobrang lamig lang talaga.
"Lyn!" tawag sakin ni Sheena.
Napalingon ako sa kanya.
"Sus, kanina pa ko naghahanap sa'yo" sabi ko.
"Weh??? Kanina pa kaya kami andito, oh eto na yung nga medal mo" sabi ni Sheena at inabot sakin yung dalawang medal ko.
Pinagmasdan ko yun, at hinawakan ko grabe, now lang ako nagka medal ng dalawa at malalaki pa.
"Nga pala, kailangan din natin mag ojt sabi ni Sir Jay" sabi ulit ni Sheena.
"Huh??? Ojt??? Para sa'an? Saka saan tayo mag ojt?" tanong ko.
"Sama ka, kina Sir Jay kami mag ojt eh" sabi pa ni Sheena.
"Sige, basta text niyo ko kung saan yung lugar" sabi ko.
"Dito sa cubao tayo magkita anu ka ba? Dito rin yung sakayan papuntang banawe eh" sabi pa ni Sheena.
"Ah, sige" sabi ko at saka ako nagpaalam na.
Narinig kong may tumatawag sakin.
"Hello?" di ko na kasi tinignan kung sino tumatawag eh.
(Asan ka na? Andito ko sa farmers sa overpass)
Ah, si Jandy pala.
"Papunta na ko jan, nakipagkita kasi ko sa classmate ko" sabi ko pa.
(Sus ayan ka na naman sa mga classmate mo na yan)
"Geh, na mamaya na malapit na rin ako wait mo na lang ako dyan" sabi ko.
At as usual, pinatayan ko na siya ng phone ^_^
Pagdating ko sa overpass, nakatalikod siya sakin. Halata ngang inip na inip siya eh hahaha.
"Andito na ko" sabi ko.
Lumingon naman siya, pagkatapos niyakap niya ako.
"Namiss kita" bulong niya.
Napailing na lang ako sa kanya. Saka kami sumakay sa mrt.
"Mag ojt pala ako" sabi ko ng nasa mrt na kami.
"Ojt??? Bakit pa? Kaya kitang buhayin ok?" sabi nito.
"Pag mag ojt kaya agad buhayin?? Wow yan ah?" natatawang sabi ko.
"Hindi mo naman na kailangan magtrabaho eh" sabi pa ni Jandy.
Grabe naman siya oh...
"Bahala ka sa life mo! Basta mag o-ojt ako" sabi ko.
"Sana kasi kasama na kita para di ka na nakakalayas" sabi pa nito.
Napailing na lang ako. Ayaw ko pa nga mag asawa eh.
Pagdating namin sa inuupahan nila ng Ate niya, niyakap niya lang ako.
"Pag ba nagka anak na tayo di ka na aalis sa tabi ko?" tanong ni Jandy sakin.
Napatitig ako sa kanya. Seryoso ba siya???
"Sorry Jandy, bata pa ako, ayaw ko pa mag asawa lalo ang mag kaanak" sabi ko saka ko bumitiw sa kanya.
Hinaplos lang nito yung pisngi ko. Saka niya ko niyakap ulit.
"Ok, hihintayin kita" sabi niya.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Honestly, gusto na talaga niya maging mag asawa kami that time... pero ayaw ko hahaha
BINABASA MO ANG
We're DESTINED!!!
General FictionIto ay kwento na gusto ko lang i-share... Yung mga nakakakilala sakin, hehehe piz ;) Noted: its a sad stories na may sad ending... sorry ganun talaga ang life pero sana kapulutan niyo ito ng aral... TheMemoriesOfHim ^_^