We're DESTINED!!!

CHAPTER 29

Sana Ngayong Pasko

Pasko na naman ngunit wala ka pa
Hanggang kailan kaya ako maghihintay sayo
Bakit ba naman kailangang lumisan pa
Ang tanging hangad ko lang ay makapiling ka

REFRAIN:
Sana ngayong Pasko ay maalala mo pa rin ako
Hinahanap-hanap pag-ibig mo
At kahit wala ka na
Nangangarap at umaasa pa rin ako
Muling makita ka at makasama ka
Sa araw ng Pasko...

REFRAIN:
Sana ngayong Pasko ay maalala mo pa rin ako
Hinahanap-hanap pag-ibig mo
At kahit wala ka na
Nangangarap at umaasa pa rin ako
Muling makita ka at makasama ka
Sa araw ng Pasko...

(Repeat Refrain)

Sana ngayong Pasko...

Isang buwan na ang nakalipas after umuwi ni Jandy sa samar, yeah inuwi kasi siya ng Nanay niya dun para magpagaling.

Day off ko ngayon, eto tamang tambay sa bahay. Nang tawagin ako ni Tita ko kaya lumabas ako ng bahay namin.

Paglabas ko, nakita ko SIYAng bumaba sa taxi tas isang bag ang dala niya.

"Lyn, namiss kita sobra" natutuwang sabi niya saka niya ako niyakap ng mahigpit.

Huh??? Wow daming audience.
-_-

"Ah, anong ginagawa mo dito?" takang tanong ko.

"Namimis na kasi kita, hindi ko na kasi kaya pa yung malayo ka sakin" sabi pa ni Jandy.

"Alam ba sa inyo na nandito ka?" tanong ko pa din.

Napansin kong yumuko ito, niyaya ko muna siya sa bahay. Maya-maya nakita kong tumatawag sa phone si Ate Thalia.

"Ate?" bungad ko.

"Andyan ba si Jandy?" tanong ni Ate Thalia.

Nilingon ko si Jandy hindi naman ito tumitingin sakin.

"Opo, andito po nagulat nga po ako eh" sabi ko pa.

"Sabihin mo pumunta sakin, napaka tigas ng ulo ng batang yan sinabi ng sa december na bumalik dito di ka talaga matiis" sabi pa ni Ate sakin.

Wala naman akong nasabi, kasi di ko din alam anong iniisip ng lalaking katabi ko ngayon eh.

"Si Ate ba yun?" tanong ni Jandy ng ibaba ko na yung phone at nilapag lang sa mesa.

"Oo, pasaway ka ano bang iniisip mo? Bakit umalis ka na sa samar agad? Grabe ka sinabi palang sa december ka na umuwi eh" sabi ko sa kanya.

Napasimangot naman ito sakin.

"Wag mo kong daanin sa pasima-simangot mo akala mo naman nakakatuwa ka, bakit di ka nakikinig sa nanay mo?" inis pa ding sabi ko.

"Grabe ka naman, nag effort na nga ko bumalik dito para makasama kita tapos sesermunan mo lang ako? Dapat pala di na ako pumunta dito" malungkot na sabi nito.

Napabuntong hininga na lang ako tapos niyakap ko siya.

"Sorry, nag aalala lang ako sayo natatakot ako kung ano mangyari sayo gusto ko maging ok ka" sabi ko.

Nilayo niya ko sa yakap niya at pagkatapos sinakop niya yung labi ko. Naramdaman ko yung pananabik niya sakin, at naramdaman ko yung kamay niya na nasa isang dibdib ko na kaya naman mabilis kong hinawakan yung kamay niya at pinigilan ko siya.

"Sira ka, andito tayo sa bahay namin pag tayo nakita ni Mama hahaha" nasabi ko na lang kahit nararamdaman ko yung pamumula ng pisngi ko.

Napangisi ito sakin.

"So, pupunta ka ba kay Ate pag galing mo dito?" tanong ko.

"Hindi dun muna ako sa tita ko, text kita pag nakarating na ako dun" sabi niya pa.

Napatango na lang ako sa kanya.

"Sweetheart, I miss you talaga" at saka ako nito niyakap ng mahigpit.

"Gala na lang tayo" sabi ko sa kanya.

Mahirap na, iba tong si Jandy lalo pag namimiss ako. Nararamdaman ko ng nag iinit na naman siya uwaaa..  Baka kung ano gawin nito sakin hahaha...

...

"Bakit kaya ganun, sweetheart halos para na akong mamamatay nung andun ako sa samar tas nagkakatxt na lang tayo" sabi pa niya.

Napalingon ako sa kanya, magkasama kami ngayon dito sa farmers foodcourt. At magkatabi lang kaming nakaupo.

"Bakit mo naman yun nararamdaman?" tanong ko.

"Ewan ko nga di ko maintindihan, sabi ni Nanay nasanay na ko na kasama kita palagi kaya ganun pakiramdam ko raw mag asawa na tayo, sabi nga niya dapat daw kasi sinama na kita dun" natatawa pang sabi niya.

Muli kong naramdaman yung kaba at takot na baka gustuhin na naman niya na magkaroon na kami ng anak at maging asawa ako.

"Ah, madami ka pa makikilala wag ka mag focus sakin diba" nasabi ko na lang.

Napakunot naman ito.

"Ano bang pinagsasabi mo?, sabihin mo nga sakin yung totoo... Meron ka na bang iba?" tanong pa ni Jandy.

Napatingin lang ako sa kanya.

"Seriously? Wala akong iba, ang sakin lang hindi natin alam yung future natin ok? Hindi habang buhay magkasama tayo kaya sinasabi ko ito" sabi ko sa kanya.

"Anong gusto mo sabihin niyan?" tanong pa nito.

"Na hindi tayo sigurado kung tayo talaga, naintindihan mo ba ako?" tanong ko pa sa kanya.

"Sa totoo lang? Hindi bakit mo naiisip na hindi tayo yung magkakasama? Para sabihin ko sayo seryoso ko sayo gusto kita makasama at mapangasawa" sabi pa nito.

Naramdaman kong bumibilis yung tibok ng puso ko.

"Ahm, nagugutom ako teka, di ka pa ba uuwi? Hapon na oh magpahinga ka na kaya" sabi ko.

"Umiiwas ka na naman sa topic na iyan, ano bang kinakatakot mo?" nagtatampong sabi nito.

"Hindi pa ako handa ok?" sabi ko na lang.

"Ganun? Kailan ka pa magiging handa?" tanong ulit nito.

"Ewan ko, ang mabuti pa umuwi na tayo. Magpahinga ka na at kailangan mo nun" sabi ko sa kanya saka ako tumayo.

Sinundan niya lang ako. Napapansin ko, simula ng maoperahan siya lagi na niyang topic sakin yung magkaroon kami ng anak magsama kami at maging mag asawa kami.

Hindi sa ayaw ko sa kanya, pero... Sadyang hindi pa talaga ako handa, bata pa ako para isipin yun. I'm 19yrs.old not enough para  mag isip ng ganun ka seryosong bagay.

Di ko siya masisisi kasi 24 na siya, malamang naiisip niya seryoso na ako para sa ganitong bagay.

"Ahm, Jandy what if? Makipag hiwalay na ko sayo?" tanong ko.

"Hindi ako papayag kahit anong gawin mo sorry sakin ka lang babagsak kaya wag mo na tangkain" seryosong sabi niya.

Napalunok lang ako. Takte, kinabahan ako bigla dun ah? Tsk...

******************************

Hahaha... Eto yung nagulat ako... Hahaha di ko talaga toh ineexpect kasi na surprise ako sa kanya at di ko akalaing ganun pala siya hahaha na napaka seryoso pagdating sakin.

Honestly... Noon, hindi pa talaga ako seryoso sa relasyon namin.