We're DESTINED!!!

CHAPTER 23

Hero

There's a hero
If you look inside your heart
You don't have to be afraid
Of what you are
There's an answer
If you reach into your soul
And the sorrow that you know
Will melt away

And then a hero comes along
With the strength to carry on
And you cast your fears aside
And you know you can survive
So when you feel like hope is gone
Look inside you and be strong
And you'll finally see the truth
That a hero lies in you

It's a long road
When you face the world alone
No one reaches out a hand
For you to hold
You can find love
If you search within yourself
And the emptiness you felt
Will disappear

And then a hero comes along
With the strength to carry on
And you cast your fears aside
And you know you can survive
So when you feel like hope is gone
Look inside you and be strong
And you'll finally see the truth
That a hero lies in you

Lord knows
Dreams are hard to follow
But don't let anyone
Tear them away
Hold on
There will be tomorrow
In time
You'll find the way

And then a hero comes along
With the strength to carry on
And you cast your fears aside
And you know you can survive
So when you feel like hope is gone
Look inside you and be strong
And you'll finally see the truth
That a hero lies in you
That a hero lies in you
That a hero lies in you

Andito na ako kina Jandy. At hindi ko ineexpect na dito pa ko mag co-collapse.

"Lyn? Anong nangyari sa'yo?" alalang tanong ni Jandy sakin.

Ngumiti lang ako, saka ko yumakap sa kanya. Mas gusto ko munang matulog.

"Ano bang ginagawa mo?" tanong pa nito.

"Pls. patulog muna kahit saglit?" nasabi ko na lang.

Sobra kasi yung puyat ko, idagdag pang may lagnat pa ako. Naramdaman kong hiniga niya ako, at saka siya nawala sa tabi ko.

Ilang oras lang pinupunasan niya na ako. Nakatulog na rin ako, kasi naramdaman ko siya sa tabi ko, kinakantahan niya ako.

Pag gising ko, tinignan ko yung paligid ko, at yung phone ko.

"Ok na pakiramdam mo?" tanong ni Jandy sakin.

"Oo, salamat uuwi na ako" sabi ko, saka ko inayos yung sarili ko.

"Saan ka talaga galing?" tanong ni Jandy sakin.

Tinignan ko si Jandy, ang seryoso niya.

"Pumunta ko sa seminar" sagot ko. At saka ko yumuko.

Naramdaman kong tumabi siya sakin, pagkatapos niyakap niya ako ng mahigpit.

"Bakit ang tigas ng ulo mo? Kita mo nagkasakit ka pa tuloy, bakit gusto mong maghiwalay na tayo?" tanong pa niya.

Nararamdaman ko pa sa yakap niya, nanginginig siya.

"Ayoko na kasi mahirapan ka pa sakin" sagot ko.

"Iyon lang ba talaga?" tanong pa ni Jandy.

"Oo, iyon lang ang dahilan, wala naman akong iba" sabi ko.

At saka ko humiwalay sa yakap niya at tumayo na ako.

Paglabas ko, nakita ko si Ate Thalia, nasa may tabi ng pintuan, muntik pa akong mapasigaw dahil sa gulat.

Seryoso siyang nakatingin sakin, pagkatapos inabot niya sakin yung isang papel.

"Kung may problema kayong dalawa pag usapan niyong mabuti yan" sabi ni Ate Thalia.

Tinignan ko yung laman nung papel.

Hindi ko kaya pag nawala si Lyn sakin.

Mabuti pang mawala na rin ako sa mundong ito pag hiniwalayan niya ako.

Mahal na mahal ko siya, patawad!

Gusto ko na sana itapon na lang yung papel na hawak ko, pero nangibabaw yung takot ko, kaya agad kong binalikan si Jandy sa loob.

Nakita ko siyang nakahiga at nakalagay yung isang braso sa mga mata niya.

"Anong ibig sabihin nito?" tanong ko.

"Ano pa bang pakialam mo? Di ba hiniwalayan mo na ako? Di umalis ka na, iwan mo na ako" sagot nito.

Nakita kong umiiyak din siya. Parang nagsikip ang dibdib ko sa nakita kong itsura niya. Agad siyang tumayo at lumabas ng bahay.

"Sundan mo siya, baka kung anong gawin niya" sabi ni Ate Thalia.

Napa buntong hininga ako, masama na pakiramdam ko, tapos ganito pa.

Agad kong sinundan si Jandy. Nakita ko pa si Dave, at pinigilan pa ako umalis.

"Uy, andito ka pala?" bati ni Dave.

"Oo, eh pwede bang next time na tayo mag kwentuhan? kasi hinahanap ko si Jandy" sabi ko at saka ko siya iniwan dun.

Pumunta ko sa loob ng palengke at saka ko nilibot yun, nakita ko pa yung tito at pinsan ko at sa kanila na ako nagtanong mabuti na lang at naituro nila sakin.

Nang makita ko si Jandy, agad ko siyang hinarangan. Nakita ko ding naninigarilyo siya, na hindi naman talaga niya gawain.

"Ano sa palagay mo yang ginagawa mo?" tanong ko.

"Ano pa bang pakialam mo? Umalis ka na nga" sabi nito.

Inis na tinanggal ko sa bibig niya yung sigarilyo at nilamukos ko saka ko tinapakan.

"Ano bang problema mo?" galit niyang tanong sakin.

"Ikaw? Anong problema mo? Gusto mong umalis na ako? Oo, aalis na ako pero siguruhin mong hindi ka gagawa ng masama sa sarili mo isipin mo pamilya mo mahal ka nila" sabi ko saka ako tumalikod.

Pero niyakap niya lang ako ng mahigpit at saka ito umiyak. Nararamdaman kong basa na yung sa balikat ko.

"So--sorry Lyn, pls. wag mo kong iwan mahal na ma-hal kita" umiiyak pang sabi niya sakin.

Tinanggal ko yung pagkakayakap niya, saka ko siya hinarap sakin at niyakap ko siya ng mahigpit. Ayoko siyang mawala sa buhay ko yun yung narealize ko ngayon habang yakap ko siya.

"Ok, hindi na kita iiwan tara na sa inyo, dami na nating audience dito" nahihiyang sabi ko.

"Patunayan mo munang di muna ko iiwan" sabi ni Jandy sakin.

Tinignan ko lang siya. At hinalikan niya ko sa labi ko, sa harap ng madaming tao. Nahihiya man ako, tumugon na lang ako, tapos lumayo na ako.

"Satisfied? Tara na kainis ka hmp" naiinis na sabi ko.

At saka ko siya hinila sa kanila, nakita ko pa yung dalawang stick ng sigarilyo na tinatago niya kay kinuha ko yun at pinutol sa harap niya.

"Ang lupet mo honey" sabi pa ni Jandy.

At muli akong hinalikan.

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Oo adik siya sa kiss manyak pa hahaha lolxd pero kahit ganun siya mahal na mahal ko pa rin siya :) until now...

At honestly yung katangian niya ang hinahanap ko :)