Fighter Girl (Harry Fanfiction)

19. Bölüm-Turnuva Kayıtları

Multimedya'da bir önceki bölümü beğendiği için yapmış olduğu çalışmaya çok teşekkür ederim @HARREH_cimcime ! İlk kez yapmış olmana rağmen bayıldım ve ilk bu hikayeye bir fotoğraf yapman beni çok duygulandırdı :') İsterseniz sizde böyle fotoğraflar yapıp yollayabilirsiniz, bölümü size ithaf edip, paylaşabilirim :) İyi okumalar!

Yaptığı bu güzel sürpriz karşısında hala tam olarak teşekkür ettiğimi düşünmüyordum. Ben de ona mı bir şey almalıydım? Ya da onu yemeğe mi çıkarmalıydım? Bunun altında kalmak istemiyordum, hayatımın sonuna kadar bu sürpriz kalbimde yer alacaktı ve bunu karşılıksız bırakmak istemiyordum.

Kelimeler daha ben bilincimi tam olarak kazanamadan ağzımdan dökülmüştü.

"Harry, teklifin hala geçerli mi?"

19. Bölüm - Turnuva Kayıtları

(Harry'nin Ağzından)

Planım tıkır tıkır işliyordu.

Tam tahmin ettiğim gibi bu oyuncak bebek Emma'nın bütün duvarlarını yıkmıştı. Dışarıdan bakıldığında ne kadar güçlü görünse de geçmişine duyduğu özlem aslında onu zayıf, küçük bir kız çocuğuna çeviriyordu.

Kollarımın arasında duran ve hıçkırarak ağlayan kesinlikle küçük bir kız çocuğundan başkası değildi. Üzgün, yaralı bir küçük kız.

Ellerimi belinden çekip yavaşça saçlarına doğru yönelttiğimde içimde bariz bir şekilde bir suçluluk duygusu hissediyordum. Neden? Olması gereken buydu. Ben sadece iddianın benim tarafıma düşen şartına uyuyordum. Böyle sonuçlanmasını bende istemezdim, buna mecbur bırakılmıştım.

Yavaş bir şekilde parmaklarımı saçlarının arasından geçirirken kulağına teselli edici sözler söylüyordum. Daha önce hiç böyle ağladığını görmemiştim. Çocukken bile asla bu kadar içli ağlamamıştı.

Kollarımın arasında doğrulup yavaşça kendini geri çekti ve elinin tersiyle göz yaşlarını sildi.
"Ben...Ne diyeceğimi bilemiyorum. Bu bebek.." Yeniden hıçkırdı. "Benim için gerçekten çok önemliydi. Bunu nerden buldun?"

Ne diyebilirdim ki? Çocukluğumdan beri seni takip ettiğim için evinizin yandığı gün bunu enkazda buldum mu? Hayır, bunu bilmesine hiç gerek yoktu. Ona eskiden onu takip ettiğimi söylemek istemiyordum ve asla da söylemeyecektim.

"Kaynaklarım var." dedim yüzüme esrarengiz gülümseme mi yerleştirerek. Küçük bir kahkaha attı ama bu oldukça kısa sürmüştü. Sanırım aradan geçen uzun yılların ardından ilk defa kahkaha attığını duyuyordum. Bu beni gülümsetti, çünkü güzel kahkahası hiç değişmemişti.

Bir süre olduğu yerde dalgın bir şekilde sadece karşısındaki bir noktaya bakınca kafamı çevirip bende baktım. Hiçbir şey yoktu. Sadece simsiyah gökyüzü vardı ve onun inceleyen bakışlarını gökyüzünde görünce meraklanmıştım. Kafamı tekrar ona çevirdiğim de bu sefer bakışları beni buldu. Oldukça düşünceli görünüyordu ve meraklı ben ne düşündüğünü deli gibi merak ediyordum.

"Harry, teklifin hala geçerli mi?"

Ah, işte beklediğim soru buydu! İçimden sevinç çığlıkları atarken bunu Emma'ya belli etmemek için büyük bir çaba sarf ediyordum. Bir kaç kere gözlerimi kırpıştırdım ve ona şaşırmış gibi baktım.

"Sen.. Ciddi misin?" Sesimin şaşkın çıkması için biraz da olsa kekelemeye çalışmıştım. Başardım mı bilmiyordum ama buna inanmış olmalıydı ki yavaşça başını salladı. Demek benden iyi bir oyuncu olurdu.