Fighter Girl (Harry Fanfiction)

29. Bölüm-Taşınma

İyi okumalaaaarrr! :)

Şarkı; Imagine Dragons - Demons

Sonlara doğru Britney Spears-Till The World Ends ile okuyabilirsiniz.

Ayrıca, dış bağlantıya da bir bakın bence. :)

Bölüm ithafları;

@ToujoursPour 

@iHarrysgirl (Sabırla beklediğin için ve bana karşı her zaman nazik olduğun için teşekkür ederim, iyiki varsın! :) )

''O halde, bana bir çözüm önerin.'' diyerek bakışlarımı onlara çevirdim ve bir cevap beklemeye başladım. Harry bakışlarını gözlerime yönelttiğinde o yeşil gözlerin derinliklerinde bir şeylerin parladığını görür gibi oldum.

Uzun bir süredir ağzını açmayan Harry sonunda bir şeyler söyleyebilmişti fakat böyle bir şey söyleyeceği, ne kadar düşünsem de aklıma gelmezdi.

''Benimle kal.''

29. Bölüm - Taşınma

Beynim az önce duyduğum cümleyi tartıyor, gerçek olup olmadığından emin olmak istiyordu. Bunu aklımın uydurması olasıydı. Harry'nin ağzından böyle bir cümlenin çıkacağını söyleseler onlara güler geçerdim. Sadece yarım saat önce arabada birbirimize küfürler savuruyor ve bağırıyorken işin bu noktaya geleceği aklımın ucundan geçmezdi. Bana katlanamıyordu, biliyordum. Çünkü bende ona katlanamıyordum. Bazen öyle şeyler yapıyordu ki, tekmelerimle o güzel suratını dağıtmak istiyordum. Örneğin bu sabah yaşadığımız onca şey için suratına attığım yumruk çok hafif kalıyordu. David bu konuda yırtmıştı ama onunla buluşur buluşmaz bunun hesabını soracak ve suratına güzel bir tokat yapıştıracaktım. Hatta belki de sınırlarımı zorlayıp daha fazlasını da yapabilirdim. Bu, o anki ruh halime bağlıydı.

''Ne?'' Boş gözlerle ona bakarken sessiz bir şekilde fısıldadım. Gerçekten beni evinde yaşamam için davet etmiyordu değil mi?

''Benimle kal.'' Sesi tıpkı az önceki gibi yumuşacık çıkmıştı. Daha 5 dakika önce suratıma donuk bir ifadeyle bakan Styles gitmiş, yerine gözlerinde bariz bir şekilde parlayan ışığını görebildiğim bir Styles gelmişti. Size yüzlerce kez de söylediğim gibi, bu çocuğun ani ruh değişimlerine bir türlü aklım ermiyordu!

Arabada bana karşı olan tavırlarının aksine şimdi yumuşamış gibiydi. Onu çözemiyordum. Bana bin parçalı, ne kadar uğraşırsam uğraşayım bu kafayla asla çözemeyeceğim bir puzzle'ı hatırlatıyordu. Aklımı karıştırıyor, mantığımı devreden çıkarıyor ve beni değiştiriyordu.

''Sen ciddi misin?'' Açıkçası hayır deyip kahkaha atmasını bekliyordum. Öyle yaparsa hiç şaşırmaz ve bu durumu yadırgamazdım. Benimle dalga geçiyor olma ihtimali oldukça yüksekti.

''Ee..'' George amcamın gözleri bir bana bir de Harry'e kayarken Harry'nin bakışları suratımdan bir an olsun ayrılmıyor, cevabımı bekliyor gibi görünüyordu. George amcam devam etti.

''Aslında bu kötü bir fikir değil...'' Duyduklarımla birlikte başımı hızla George amcama çevirdim. Suratında oldukça ciddi bir ifade vardı ama onu tanıdığım için, derinlerde bir yerde ufakta olsa bir kararsızlık kırıntısı görebiliyordum.

''George amca, aklını mı kaçırdın!?'' Hiddetle söylediğim cümle üzerine George amcam tek kaşını kaldırarak bana bir bakış attı. Sessizlik kaplamış odayı Harry'nin derin iç çekişinin sesi bozdu ve ben başımı tekrar ona çevirdim.