Fighter Girl (Harry Fanfiction)

10. Bölüm-Dövüş (Part 2)

Öncelikle bir önceki bölüm için ne diyeceğimi bilemiyorum! Sizler harika okuyucularsınız! Eğer bu bölüm bir önceki bölüm kadar uzun olmadıysa çok özür dilerimm ama elimden geldiği kadar uzun tutmaya çalıştım :) Neyse şimdi çok tutmayayım sizi umarım beğenirsiniz! İyi okumalarr :)) Bu arada bu bölümü yeni dostum @Aleyna_1907' ye armağan ediyorumm :) Sen benim şapşiğimsin  :D ♥

10. Bölüm - Dövüş (Part 2)

İsimlerimizin takdim edilmesinden hemen sonra dövüş zili çaldı. İkimizde aynı anda eğilerek yumruklarımızı birbirine doğrulttuk ve dövüş pozisyonlarımızı aldık. İkimizde birbirimizi gözlüyor ve gelicek ilk darbeyi bekliyorduk. Hiç bir ani hareket veya düşüncesizce yapılan baştan sağma bir hareket yoktu. Bu kadın zekiydi ve bu dövüş tüm hayatımı değiştirebilirdi.

İlk yumruk ondan geldi, ama bana kalırsa sadece sıradan bir yumruktu. Eğildim ve darbesini savuşturdum. Bu sırada diğer koluyla bir yumruğa daha girişti ama bu seferde başarısız oldu. Ne yani? Bu kadar mıydı? Eğer böyle dövüşecekse bu maçı kazanmak hiçte zor olmayacaktı.

Birbirimizin etrafında dönerek daireler çiziyor ve yine karşı saldırıyı bekliyorduk. Bu kez atak benden geldi ama bu bir yumruk değildi. Tekmemi bacağına odakladım ama yükseğe zıplayarak darbemi engelledi. Hay bin lanet girsin!  Bu sefer fazla yükseğe zıplamaması için koluna tekme atmaya çalıştım ama tıpkı geçen gün Harry'nin partide bana yaptığı gibi beni bacağımdan yakaladı ve tam tersini yaptı. Beni hızlı bir şekilde geriye fırlattı. Tek ayağımın üzerinde, seksek oynayan küçük çocukların ki gibi sendeledim ama yıkılmadım. Bu maçı almalıydım ve yıkılmaya hiç niyetim yoktu.

Ellerimle yerden destek alarak dengemi tekrar sağladım ve ayağa kalkıp bakışlarımı tekrar onunla buluşturdum. 1. hata ! Bakışlarını asla rakibinden ayırma! Aptal!

Burnuma çarpan sert yumruktan sonra elbette yere yapışmam çok doğaldı. Ağzımdan isteğim dışında bir çığlık kaçmıştı ve beni en çok kızdıran şey de işte buydu. Şu ana kadar hiç çığlık atmamıştım sadece ara sıra istemsizce inlemeler kaçardı ağzımdan. Ama çığlık atmak, bana göre zayıflığın göstergesiydi. Bir an gözlerim bulanıklaştı, kafamı salladım ve gözlerimi kırpıştırdım. Görüntü normale döndüğünde, başımın hemen üstümde kocaman bir ayak görünce istemdışı diğer tarafa yuvarlandım. Yanıma baktığımda sarışının ayak bileğini tutup küfürler savurduğunu gördüm. Bu bana ayağa kalkmak için fırsat tanıdı ve bu fırsatı değerlendirdim. Ellerimi burnuma götürdüm ve gördüğüm kırmızı kan bir an afallamama neden oldu. Daha önce hiçbir maçta burnum kanamamıştı. En azından şimdiye kadar.

Sadece anlık bir sinirle sağ bileğimle çenesine sıkı bir yumruk geçirdim. Bu sırada insanların tezahüratları artmıştı ve bu hoşuma gidiyor, beni içten içe şampiyon yapıyordu. Sarışının afallamasını fırsat edinip (tıpkı onun aynısını bende yaptığı  gibi) bu sefer sol yumruğumla suratına giriştim ama anlaşılan çabuk toparlanmıştı ki eğilerek kurtuldu. Benden bir kaç adım uzaklaştı ve tam karşıma geçip yerinde zıplamaya başladı. Ne yaptığını anlamaya çalışırken olduğum yerde kalmıştım ama aslında bunun hareketini yapmak için zaman tanımak olduğunu da biliyordum. Bana doğru koşmaya başladığında ne yapmak üzere olduğu o zaman aklıma Dank! etti.

''Em, kaç ondan!'' Harry'nin bağırışı üzerine yerimden zıplasamda çok geç kalmıştım. Sarışın iki eliyle başımı ve ayaklarıyla da belimi sarınca onun ağırlığını taşıyamadım ve sert (çok sert) bir şekilde yere yapıştım. Akciğerlerimdeki havanın boşaldığını hissettiğimde yeni bir nefes alamadan suratıma yumruklar inmeye başladı. İki elimle suratımı kaparken ayaklarımla debeleniyordum ama boşunaydı. Yenilicektim. Lanet olsun! Yenilicektim ve turnuvalara gitmek zorunda kalıcaktım. Tabii Harry'i ikna edebilirsem... Ama ben bu hayattan vazgeçip yeni bir hayat istemiyordum. Ben olduğum hayatımda mutluydum ve bu mutluluğu bu sarışın sürtüğün bozmasına izin veremezdim. Yüzümde, belimde, hatta ruhumda hissettiğim acıların yerini sanki yıllardır içimde birikmiş olan bir öfke aldı. Sanki bana seni karanlıktan kurtarabilirim dercesine elini uzatıyor ve yardım etmek istiyordu. O ele tutundum. Sadece buna tutundum. Çünkü tutunacak başka hiç bir şeyim yoktu.