His Unofficial Girl

EPILOGUE

My heart was pounding very hard and I can't properly breathe. This is the day. This is the day that all of my dreams will come true.

"Congratulations, bessy!" isa-isang nagsipasukan ang mga kaibigan ko. Alanganin akong napangiti. Kahit ngumiti ng maayos ay hindi ko magawa. I am a nervous wreck right now.

"You are so beautiful." puna ni Raven pagkatapos akong halikan sa pisngi. The cameraman started taking pictures once again.

"OMG, ang make-up!" agad akong binigyan ng tissue ng kaibigan kong si Sage na siya ring make-up artist ko sa araw na iyon.

"I can't believe this!" pinaypayan ni Kit ang mata para umurong ang kanyang luha. Suminghot din ako para makapagpigil.

"One down, mga bes!" tili ni Demie.

"Tapos ikaw na!" tawa ko.

"How are you feeling tho?" tanong ni Raven.

"Happy. Excited. Nervous... mixed emotions!" Nakangiting sagot ko pero naluluha. Halo halo talaga ang emosyon ko para sa araw na ito. Simula pa kagabi. Hindi nga ako nakatulog dahil sa nararamdaman ko. "Feeling ko may humahalukay sa tiyan ko."

"Hala, buntis ka ulit, bes?" Nabatukan ni Sage si Kit dahil sinabi niya.

"Wedding jitters ang tawag diyan, bessy." Sabi ni Raven.

"Kinakabahan ako." Amin ko. Baka kasi masiraan ang sasakyan ko mamaya. Or baka matapilok ako habang naglalakad. Or worst, baka hindi siya dumating...

"You'll do just fine." Sabi ni Demie.

"You are a beautiful blushing bride, Elle. Tanga na lang ni Lio kapag di siya sumipot sa kasal nyo." Naka-irap na sabi ni Kit.

Yes. You all read it right. Ngayon ang tinakdang araw para sa kasal namin ni Luis Antonio Valdemare. And yes, tama ulit ang nabasa nyo. Kay Lio nga ako magpapakasal.

Inabot kami ng tatlong taon bago humantong sa masayang araw na ito. After five months in New Zealand ay nakita ko na lang sa harap ng pintuan ng apartment ko si Lio. Looking like he is about to die. Mapayat, walang ahit at mahaba na ang buhok. Noong una nga ay hindi ko pa siya nakilala until he spoke and break into tears.

"I am sorry, Elize. Please take me back."

Iyon lang ang sinabi niya noon pero oo tinanggap ko ulit siya. Ang hirap magsinungaling sa sarili ko na hindi ko siya kailangan at hindi ko na siya mahal. Walang sandali na hindi ko siya naisip at hiniling na sana ay kasama ko siya sa NZ noon.

We started our relationship as a mistake. A lot of people got hurt in the process. Pero magiging tanga ako kung itatanggi ko pa siya. Na papahirapan ko pa ang sarili ko kung mahal naman namin ang isa't-isa. All my life I only wanted one thing: A complete and happy family of my own.

Five months yun. Sa isip ko ay sapat na ang limang buwan ng pagiging malungkot dahil sa sinapit naming dalawa. Nagmamahal lang naman ako. What is wrong with that? Sabi nga nila, all is fair in love. Iyon nga lang may nasaktan na tao. Pero humingi na ako ng tawad sa lahat ng nasaktan ko. I even said sorry and forgive my self.

At ngayong heto na nga kami after 3 years. Magpapakasal na. Matutupad na ang childhood dream ko.

I was inside the bridal car and my hands are sweating like crazy. Kinakabahan talaga ako pero sabi nila ay normal lang naman iyon. Hindi naman siguro nagbago ang isip ni Lio at di ako sinipot?

My mother held my hand. "I am happy for you, anak."

"He is still on probation, Elliette." Natawa ako sa sinabi ni dad. Naging napakahirap tanggapin para sa kanilang dalawa ang nangyari sa akin noon. Buntis at walang ama. When my father learned about Lio ay pinabugbog niya ito sa mga bodyguards niya. Nito ko lang nalaman nang madulas si Lio isang gabi. My mother opened up to him eventually while dad remained civil.

"Dad, you will always be my king." Hawak ko sa kamay niya. Pinigilan ko din ang maluha nang mag-alis siya ng bara sa lalamunan para pigilin din ang maluha.

The coordinator said that we will be starting in five minutes. Mas lalo akong kinabahan. This is it. Wala ng atrasan. Konting kembot na lang.

Pinatayo na ako sa labas ng simbahan. Non-guests flocked around the church. I even heard someone say "May shooting ba?"

Panay ang kuha ng photo ng mga cameraman. Nag-invest talaga ako sa magandang photography studio. I want them to capture the most memorable day of my life.

With my mermaid cut wedding gown studded with swarovski crystals, long veil, and 4 inches peep toe heels, I started to walk inside the church.

And when the double doors opened, I look straight ahead and saw my man. Standing dashly with his white three piece suit. Nasa paanan nito ang aming cute little boy na si Orion.

I smiled to myself. He is my answered prayers. He is my dream come true. And I no longer his unofficial girl. Coz today, I will be his official Mrs. Luis Antonio Valdemare.