The one who stole my heart

Hoofdstuk 1

Pov Loren

Enthousiast spring ik m'n bed uit en loop gelijk door naar de keuken. Tijd voor het ontbijt!
Ik pak een bord uit de kast en zet die op tafel neer. Ik open nog wat meer kasten en pak zo veel mogelijk aan eten en beleg. Eigenlijk alles wat ik aan eten kan vinden in de kasten is prima.

Na het ontbijt laat ik dat wat ik niet heb opgegeten staan en zet alleen mijn bord op het aanrecht. Gewoon omdat ik te lui ben om alles weer op te ruimen.
Ik loop weer naar mijn kamer en kleed mij aan.

"Loren!" Word er geschreeuwd, ik trek nog snel een trui aan en loop dan richting de keuken. Daar kwam namelijk het geschreeuw vandaan, dacht ik?
"Loren van waar al die troep in de keuken"

Nu moet ik zeker gaan zeggen dat ik te lui was om het op te ruimen. Ik grinnik een keer.
"Kun je niet gewoon een keer al je spullen opruimen!"

"Sorry Nola" is het enige wat ik uitbreng en ruim en aantal dingen op. De rest heeft Nola blijkbaar al opgeruimd.
Ik loop terug naar mijn kamer en pak daar mijn foto camera. Ik hou gewoon van het maken van foto's.
Ik hang de camera om mijn nek, met je weet wel zo'n soort van ketting dat er aan hangt. Ik pak mijn jas en doe die aan zonder hem dicht te ritsen, het is nog wel warm genoeg buiten om zonder jas naar buiten te gaan maar je weet maar nooit.

Ik loop een beetje door de straten van Londen, de weg ken ik nu wel. Dat was de eerste dag wel anders, toen ik de weg kwijt was.

*flashback*

Eindelijk gingen we shoppen we waren net bij starbucks geweest en hadden even op een bankje gezeten omdat Nola haar koffie nog niet ophad, we hadden veel gelachen en nu stond ik hier geen idee waar ik was.

Nola en ik waren een winkel in gegaan en ik zag dat ze al snel met veel kleding stond en dat waarschijnlijk ook zou kopen. Ik ging dus maar mijn eigen kant op zoek naar leuke kleding voor mij.

Ik kan hier eigenlijk weinig vinden niet echt iets wat ik leuk vind. Ik hoor mijn buik gekke geluidjes maken. Tijd voor eten. Dit gebeurd vaker, je kunt beter zeggen dat ik wel de hele dag door kan eten. Lintworm misschien? Nola is voorlopig nog wel hier dus kan ik net zo goed een plek opzoeken om wat te gaan eten.

Eenmaal uit de winkel loop ik door de lange straten totdat ik eindelijk een broodjes zaak zie. Gelukkig is het niet zo druk maar er staat wel een rij, naja een rij er staat èèn iemand voor mij. Ik hoor wat hij bestelt, omdat ik stiekem mee luisterde.

Het was best veel, eigenlijk klonk het niet eens zo slecht wat hij bestelde. Als hij heeft afgerekend en aan een tafel is gaan zitten vraag ik om hetzelfde. Het eten wordt zo gebracht, omdat het zo veel is hebben ze even de tijd nodig om alles klaar te maken. En nu ook nog eens twee keer. Voor mij en die leuke jongen die aan de andere kant van het restaurant zit.

Die jongen die voor mij stond kijkt mij de hele tijd mij kant op, waarschijnlijk omdat ik net zoveel aan het eten ben als hem maar stiekem kijk ik ook de hele tijd naar hem. Hij is zo schattig!

Als ik alles op heb zet ik alles op het dienblad en zet die weg op de kar. Ik loop rustig de broodjes zaak uit. Voordat ik bij de deur ben kijk ik nog even achterom naar die jongen. Dan zie ik dat hij ook op het zelfde moment naar mij kijkt, ik begin te blozen en loop snel de zaak uit.

En nu was er een ander probleem ik had dan wel geen zin meer in eten, voorlopig dan maar ik wist niet meer waar ik was of waar ik nu heen moet. Ik begin te denken van welke kant ik kwam maar eerlijk gezegd weet ik zelfs dat niet meer dus dan maar naar rechts in de hoop dat ik de goede kant op ga.

Ik ben dus nooit goed geweest in het vinden van de weg het duurde altijd heel lang voordat ik de weg wist en soms wist ik het dan nog steeds niet. Zelfs met mijn telefoon, tomtom of wat voor een route app dan ook kwam ik er nog niet. Meestal blijf ik maar rondjes lopen in de hoop dat ik dan eindelijk weet waar ik ben of welke kant ik op moet.

Ik weet niet hoe lang ik hier nu al loop maar waar ik nu loop komt me helemaal niet meer bekend voor. Niks kwam me hier ook bekend voor het is hier dan ook mijn eerste dag.

*einde flashback

Dat was dus de dag waarop ik de weg kwijt was en ook nog is de meest leuke jongen ooit heb gezien, die leuke jongen was Niall.
We hebben het nooit echt geweten, misschien wel onbewust maar de dagen daarna leerden we elkaar kennen, dankzij Nola en vooral ook Harry.

Ik maak nog wat foto's hier en daar en kom dan weer in de straat waar ik de eerste dag ook was. De broodjes zaak zit er nog, ik weet niet of die nu open is maar probeer de deur te openen.
Gelukkig hij is open, ik loop de zaak binnen en bestel een broodje. Dit keer is het heel wat minder dan de eerste en enige keer dat ik hier ben geweest. Het brengt veel herinneringen naar boven, het lijkt wel heel lang geleden maar ook wel weer alsof het gisteren was.

Ik eet het broodje op en loop dan de zaak weer uit. Ik loop langzaam richting het dichtstbijzijnde park en laat me daar op de grond zakken tegen een boom aan.

----------------------------------------------

Hier is dan eindelijk hoofdstuk 1 het duurde even voordat ik deze af had ook omdat ik nog een ander verhaal heb waar ik ook regelmatig aan schrijf en jk wist niet helemaal hoe ik moest beginnen maar ben nu wel redelijk tevreden met het resultaat :)

Ik heb dit gisteravond laat, zo tegen een uur of twaalf geschreven ik had ineens inspiratie en moest dus wel schrijven.

Het verhaal begint trouwens een paar maanden later dan waar summer in british style eindigde.