The one who stole my heart

Hoofdstuk 4

Pov Danielle

"Danielle ga je mee naar het park?" Vraagt Louis en komt naast mij zitten. Hij slaat een arm om mij heen en kijkt mij hoopvol aan. Ik knik. Een wandeling in het park lijk me leuk, het is nog best mooi weer voor de tijd van het jaar.

"Danielle kom je?" Vraagt Louis nu al wat ongeduldig.

"Ja ja ik kom"

Ik sta op van de bank en loop naar Louis die al in de gang staat met mijn jas in zijn handen.
Ik pak mijn jas aan en terwijl ik achter Louis aan naar buiten loop doe ik mijn jas aan.
Louis pakt mijn hand vast en we lopen samen rustig door de straten van Londen. Het is best rustig en het valt mij op dat er nog geen gillende fans achter ons aan zitten.

We lopen rustig een rondje door het park, hoe verder en hoe langer we door het park heen lopen hoe meer ik weer terug denk aan het moment dat ik Louis en de jongens ontmoette.

*flashback *

"Nee blijf van mij af!" Schreeuw ik.

De jongens komen steeds dichter bij staan. Waar heb ik dit aan verdient. Ik voel een klap op mijn hoofd. Daarna voel ik nog een paar klappen en ik val op de grond.
Wanneer ik met een klap op de grond kom voel ik nog een paar trappen tegen mijn benen en dan een harde trap tegen mijn maag.

Zachtjes rollen de tranen over mijn wangen. De jongens beginnen te lachen en houden gelukkig op met mij pijn te doen.
Mijn ogen knijp ik dicht, nog steeds krimp ik in van de pijn.

"Blijf van haar af" schreeuwt een jongens stem die ik nog niet eerder heb gehoord. Voorzichtig open ik mijn ogen en zie ik dat een jongen naast mij is gaan zitten.
Angstig kijk hem aan, bang dat hij mij pijn gaat doen. Hij slaat een arm om mij heen.

"Het komt allemaal goed, de jongens zijn weg en wij zijn er nu" verluisterd hij in mijn oor.

Nog steeds in shock van wat er is gebeurd laat ik de jongen mij helpen. Ik heb wat moeite met op staan maar hij is heel lief en beschermend.

"Ik ben Louis" zegt hij als ik eindelijk rechtop sta.

"Danielle" zeg ik en schenk hem een kleine glimlach ondanks alle pijn die ik nu nog voel.

*einde flashback*

"Waar denk je aan?" Vraagt Louis lief.

"Ik dacht aan onze eerste ontmoeting" zeg ik terwijl ik het nare gedeelte van de herinnering probeer te vergeten.

"Dat was hier toch?"

Ik knik. "Het was niet de meest leuke ontmoeting maar ik ben blij dat je er was"

"Ik ben blij dat we er geen seconde aan twijfelde om je te helpen" zegt hij en drukt een kus op mijn lippen, ik voel hem glimlachen tegen mijn lippen aan.
Net wanneer Louis mij los laat horen we van ver het bekende deuntje van de ijsco wagen. Het bekende deuntje die je over drie dagen nog in je hoofd hebt omdat het gewoon zo erg in je hoofd blijft hangen.

"Ijsje!" schreeuwt Louis alsof hij nog een klein kind is. Een klein kind dat graag een ijsje wil.
Ik schud afkeurend mij hoofd, soms kan hij zo gek zijn. Ik loop achter hem aan. Wel op een afstand want Louis heeft bedacht dat hij moet rennen.
Als ik bij Louis en de ijsco wagen kom staat Louis al in de rij. Er zijn meerdere mensen die ook graag een ijsje willen. Ik neem plaats in de rij naast Louis en wacht rustig af totdat we aan de beurt zijn.

"Welke smaak wil jij?" Vraagt hij dan. Ik denk even na, dit had ik natuurlijk ook al kunnen doen toen we nog aan het wachten waren en niet pas als we al aan de beurt zijn maar oké.

"Chocola" zeg ik dan. Louis betaald de ijsjes terwijl ik er met twee in mijn hand sta, die van mij en die van Louis.
Louis pakt zijn ijsje uit mijn hand en met zijn andere hand pakt hij mijn hand vast. Ik geniet het meest van deze momenten samen. De jongens zijn vaak onderweg en heel veel tijd samen hebben we niet. Ik geniet dus heel erg van de tijd die we samen hebben.

Louis laat mijn hand los en gaat dan op het gras zitten. Verderop zijn wat jongens aan het voetballen. Ik ga naast hem zitten en leun tegen de boom achter mij aan.
----------------------------------------------
Ge-update hoofdstuk!

Hier is dan hoofdstuk 4 met de eerste pov van een van de audities :) Gister een drukke dag gehad en was daarna te moe om nog wat te gaan schrijven.

Don't let me go komt ook snel weer een update van.

Ik heb al wel gezien dat dit boek veel reads heeft :) #happy ik hoop echt dat het er nog veel meer worden.

En voor fleur sorry dat je nog steeds niet in het verhaal voorkomt maar dat duurt nog heel even dus je moet nog even geduld hebben :)

Maar druk allemaal vooral even op de vote button en plaats misschien ook een comment?;) vind ik namelijk heel leuk om te lezen!