The one who stole my heart

Hoofdstuk 2

Ik sta op van de grond en loop naar de Starbucks, ondertussen bekijk ik de foto's die ik net allemaal heb gemaakt in het park
Ik loop door de straten van Londen, het is best heel saai zo alleen, zonder Nola, zonder Niall.

Bij de Starbucks loop ik gelijk door naar binnen en bestel een frappuchino. Als de jongen klaar is met het maken van mijn koffie pak ik de koffie aan en loop naar buiten en ga daar aan een tafeltje zitten. "Jij bent Loren toch?"
Ik kijk op en zie daar twee meisjes staan, de een heeft blauwe ogen, een hele lichte huid en halflang lichtbruin haar. De andere heef lang blond haar en ook blauwe ogen.

Ik knik en kijk de meiden raar aan, maar op een of andere manier komen ze me bekend voor. Heel erg bekend. "Mogen we bij je komen zitten?" Zegt het meisje met het blonde haar.

"Tuurlijk" Ze schuiven allebei een stoel naar achter en komen bij mij zitten. Het meisje met het blonde haar stelt zich als eerste voor.

"Anouk" zegt ze en steekt haar hand naar mij uit.

"Loren maar dat wist je al" zeg ik met een lach terwijl ik haar de hand schud.

Ik kijk het andere meisje aan en ook zij stelt zich voor. "Rosa" zegt ze. Ik knik en pak mijn koffie er weer bij en neem nog een slok.

"Willen jullie misschien ook wat?" Vraag ik en sta alvast op om naar binnen te lopen.
Ze knikken allebei.

"Doe maar het zelfde wat jij ook hebt" Ik knik en loop naar binnen. Na een paar minuten kom ik terug met nog twee bekers. Ik zet ze op de tafel neer en ga weer zitten. "Dank je wel" zeggen Anouk en Rosa tegelijk.

"Maar hoe kennen jullie mij eigenlijk?" Vraag ik als ik mijn koffie bijna op heb.

"Van Niall"

"Niall?"

"Ja hij heeft het altijd over je!" Antwoord Anouk. Rosa knikt bevestigend.

"Maar dan ben jij de vriendin van Liam" en ik wijs naar Rosa. "en dan ben jij de vriendin van Zayn"

"Klopt" zegt Rosa met een grote glimlach op haar gezicht.

"Kom we gaan shoppen" zegt Anouk ongeduldig en staat al op ons te wachten. Rosa en ik beginnen te lachen om Anouk.
Ik mag die meiden wel ook al ken ik ze nog maar net.

We lopen de winkel binnen waar Nola en ik elkaar voor het eerst kwijt raakte ik moet er om lachen.

"Waarom lach je?" Vraagt Rosa verbaasd.

"Ik weet nog goed de eerste keer dat ik hier was.."

"Wat gebeurde er waarom je er nu aan denkt? En al helemaal waarom je er nu om moet lachen"

"De eerste keer dat we hier waren raakte ik mijn vriendin Nola kwijt"

"Nola is de vriendin van Harry toch?"

"Ja, ik was toen weg gelopen om eten te halen en toen was ik de weg kwijt"

Rosa begint te lachen. "Nu snap ik waarom je moest lachen"

Anouk komt een van de paskamers uit lopen en neemt ons mee naar de kassa's waar ze heel wat kleding afrekent.

"Ga je anders met ons mee naar het huis van de jongens?" Vraagt Anouk.

"Is goed" zeg ik en loop achter de meiden aan omdat ik nog niet helemaal weet waar ik precies heen moet.
Ik volg ze door de straten van Londen, naar een buiten wijk. Aan het begin van de straat zie je de nog wat kleinere huizen, steeds verder naar achter worden ze groter.

"We zijn er weer!" Zegt Anouk als we binnen komen lopen. ".. en we hebben iemand mee genomen!" Schreeuwt ze er gelijk achteraan.

Niall ligt languit op de bank en eet wat koekjes. Ik loop er heen en grijp ook snel een koekje.
"He!" Schreeuwt hij gelijk. "..die zijn van mij!" Ik glimlach alleen maar. Dan heeft hij door dat ik het was en hij omhelst hij mij. Gelukkig plet hij mijn camera niet.

Ik ga met Niall op de bank zitten waar hij gelijk mijn camera pakt en de foto's gaat bekijken.
"Deze foto's zijn echt goed" zegt hij dan en draait de camera om naar Rosa die dan ook vol verbazing naar de foto's kijkt. Ik begin te blozen, foto's maken is meer een hobby en normaal laat ik ze niet aan iedereen zien. Het is dat Niall mijn camera nu heeft. Het leukste is als je op de toeristische plekjes van London bent en daar foto's van iedereen maakt.
Niet lang geleden heb ik een keer een foto kunnen maken van een huwelijksaanzoek. De zon ging al onder en hij ging ineens op zijn knieën. Het was redelijk druk dus iedereen die het zag begon te klappen. De foto's waren erg mooi, vooral met het licht van de ondergaande zon, prachtig oranje met hier en daar wat roze.

"Waar is Nola?" Vraagt Harry dan uit het niets.
Tja, ik weet het ook niet. Volgens mij is ze gewoon thuis. Ik heb haar ook niet meer gesproken sinds haar uitbarsting vanochtend. Nu had ik er ook wel een bende van gemaakt maar nog nooit heeft ze zo staan schreeuwen tegen mij. De laatste dagen is ze niet meer de Nola die ik al ken van kleins af aan.
Ik haal mijn schouders op omdat ik niet weet wat ik moet antwoorden.

"Ze reageert ook niet op haar berichten" zegt Harry dan. Nola doet echt heel erg vreemd, Harry is haar vriend. Eerst schreeuwt ze tegen mij en dan laat ze ook niks van zich horen. Ik heb medelijden met Harry, hij vindt haar echt leuk.
"Ze heeft mij ook nog niks gestuurd, wat ze normaal gesproken wel doet" antwoord ik dan maar. Harry zakt nog wat verder onderuit in zijn stoel en zapt snel langs alle televisie kanalen.

"Blijf je hier slapen?" Vraagt Niall dan en zet zijn puppy gezicht op. Zijn ogen glinsteren en hij wacht hoopvol op een antwoord.

"Alleen als ik een shirt van jou mag lenen om in te slapen" zeg ik dan.

"Deal" zegt hij en glimlacht alleen maar. Dit wordt mijn eerste nacht samen met Niall. Voor het eerst slaap ik dan bij hem, samen in één bed. We zijn nu al bijna een half jaar samen maar toch vindt ik het spannend.

----------------------------------------------

Ge-update hoofdstuk!