The one who stole my heart

Hoofdstuk 15

Pov Rosa

"Ga je zo mee naar boven naar bed?" Vraagt Liam terwijl ik onderuit gezakt tegen hem aan hang.

"Ja" zucht ik terwijl mijn ogen al bijna dicht zakken. Gister en vandaag waren nogal druk en komt er ook nog is bij dat het al laat is. Gister zijn Louis en Danielle terug gekomen en vandaag was ik even alleen shoppen en ben daarna langs een basketbal veldje gelopen, waar iets gebeurde waar ik liever niet aan terug denk.

"Ga je mee" zegt Liam ongeduldig terwijl ik voel dat hij al op wil staan.

"Ja ik ga mee" zeg ik en sta voorzichtig op mijn armen en benen doen pijn, het is geen vermoeidheid maar echt pijn. Gelukkig merkt niemand wat en ziet niemand wat. Liam staat al in de gang als ik net die richting op wil lopen.

"Slaaplekker" zeg ik terwijl ik me nog even omdraai naar iedereen die nog in de woonkamer zit. Als ik het goed heb gehoord mompelde Anouk nog zo iets als 'welterusten'.

Ik loop nu wat sneller achter Liam aan naar boven de enorme trap op, wat nu nog langer lijkt te duren. Eindelijk boven aan gekomen loop ik gelijk door naar de slaapkamer van Liam en mij. Liam zit al op bed ondertussen doet hij zijn shirt uit en ik blijf staren, mijn oogleden voelen zwaar aan.

Ik pak mijn pyjama en leg hem op de hoek van het bed neer en doe alvast mijn broek uit, al snel heb ik mijn gewone broek uit en mijn pyjama broek al aan. Ik moet wel snel zijn ik wil niet dat iemand ziet wat er vanmiddag gebeurd is.

Mijn shirtje krijg ik met veel moeite uiteindelijk toch uit, ik zie Liam staren. Ik doe snel mijn pyjama shirt aan en draai me om naar Liam die mij bezorgt aan kijkt.

"Rosa wat is er gebeurd?" Vraagt hij terwijl hij mijn arm bekijkt en voorzichtig over een blauwe plek wrijft wat als enorme pijn voelt ook al is Liam nu zo voorzichtig en lief.

"Niks het gaat wel" antwoordt ik in de hoop dat hij er niet verder over door gaat.

"Nee Rosa, dit is niet zomaar iets, je hebt meerdere blauwe plekken, niet alleen maar op je arm maar ook op je rug!"

Mijn hoofd laat ik zakken en kijk naar mijn voeten die ik een beetje beweeg. Ik durf niks te zeggen.

"Wie heeft je dit aangedaan?" Vraagt hij terwijl hij met twee vingers mijn hoofd omhoog heft. Ik kijk nu recht in zijn ogen, ik kan het niet helpen en dan loopt er een traan over mijn wang heen.

"Rosa het geeft niet, maar ik wil gewoon graag weten wie jou dit heeft aan gedaan, dit is niet normaal!" Zegt hij terwijl hij mijn shirtje wat omhoog tilt en mijn buik bekijkt waar ook een paar schrammen zitten.

"H-het gebeurde vanmiddag" krijg ik er met veel moeite uit. Een pijnscheut gaat door mij heen, het doet zelfs zo veel pijn dat ik ervan door mijn benen op de grond zak.

"Gaat het wel?" Vraagt Liam bezorgt die naast mij neergeknield is.

"N-nee Liam" zeg ik terwijl de tranen van pijn over mijn wangen rollen. Liam zegt niks hij staart alleen naar mij, wat kan hij ook anders.

"Ik help je wel in bed en haal dan een aspirientje voor je, dan kun je misschien nog wat slapen"

Na een paar minuten staat Liam al weer naast het bed, in zijn ene hand heeft hij een glas water en in zijn andere hand heeft hij een doosje met aspirientjes.

Hij geeft het glas en de aspirientjes aan mij en ik ga nog wat rechter op zitten. Liam ligt ondertussen naast mij in bed.

"Rosa, toch wil ik nog steeds weten wie jou dit heeft aan gedaan, i-ik ben zeg maar best wel bezorgd" zegt hij verlegen.

"I-ik weet het niet Liam, ik weet het niet"

"Je kende ze niet?"

Ik schud mijn hoofd en laat me weer wat verder onderuit zakken, ik ben toch wel heel erg moe maar door de pijn weet ik niet of ik wel in slaap kan komen.

De angst dat ik die mensen nog een keer tegen komt spookt nog steeds door mijn hoofd, het voelt nog steeds alsof ik alle trappen die ik kreeg nog een keer krijg. Alles voelt alsof het draait en ik voel me duizelig.

"Het komt wel goed Rosa" zegt Liam zacht terwijl hij heel voorzichtig een kusje op mijn voorhoofd plaatst.

"Slaaplekker Li" zeg ik en ga wat anders liggen.

"Slaaplekker Rosa" zegt hij en knipt het lampje naast zijn bed uit.

----------------------------------------------

Hier hoofdstuk 15 voor de tweede keer omdat hij het net niet helemaal goed deed :S

Maar dit hoofdstuk is er dus omdat ik meer als 2000 reads heb. :D