The one who stole my heart

hoofdstuk 39

Pov Loren

"Ik ga nog even zwemmen" zeg ik terwijl ik van de bank op sta en mijn bord op de tafel neer zet. Ik ren naar boven naar de kamer waar ik nog steeds slaap, en waar al Niall zijn spullen nog staan. Het liefst wil ik hier weg, gewoon omdat ik het er moeilijk mee heb dat Niall zijn spullen hier zijn, maar ik kan nergens anders heen. Het appartement dat ik had samen met Nola heb ik ook niet meer. Maar om even eerlijk te zijn, ik slaap nog elke avond in een trui van Niall gewoon omdat ik hem mis, omdat ik zijn geur mis. 

Ergens in een kast pak ik mijn bikini en gooi hem op bed neer ik doe mijn bikini aan en met een handdoek om mij heen geslagen ren ik de trap af naar beneden. Ik loop wat sneller door naar het zwembad en gooi mijn handdoek onderweg ergens op een stoel. Ik spring in één keer in het zwembad omdat je dan het snelste gewend bent aan de temperatuur van het water. Ik weet dat er mensen zijn die zeggen 'nee dat is niet goed, je moet langzaam wennen aan de temperatuur anders is het slecht voor je hart' alleen ik weet niet of ik het moet geloven, het is een verwarmd bad en ik geloof niet dat het zoveel kwaad kan.

Als ik net weer boven water kom wanneer ik even helemaal onder water ben geweest zie ik dat iemand het water springt. Het eerste wat ik ook hoor is een plons.

"Ik dacht ik kom ook even zwemmen" zegt Rosa als ze nog maar net boven water komt. Ik glimlach kort naar haarm "gezellig"

"Het is wel heel erg koud zo" zegt ze terwijl ze een beetje begint te trillen van de kou. Ik knik. "Je went er wel aan"

-

Na een tijdje gezwommen te hebben, is het wel genoeg geweest. Het is toch veel te koud, Rosa heeft ondertussen al blauwe lippen van de kou en bij mij valt het gelukkig nog mee. Ik pak snel mijn handdoek die ik onderweg naar het zwembad naast mij neer heb gegooid en sla die om mij heen. Ik tril een beetje van de kou en ren snel door naar binnen richting de trap.  Ik ren zo snel mogelijk omdat ik het koud heb en graag onder de douche wil.

Met een klap kom ik midden op de trap terrecht. Ik glij verder naar beneden waarna ik met mijn hoofd hard op de grond terrecht kom. Gelijk vliegt de deur van de woonkamer open en Danielle staat in de deuropening.

"..Gaat het wel Loren? Ik hoorde een klap"

"Ik ben uitgegleden" antwoord ik terwijl ik pijnlijk mijn hoofd vast pak. Mijn hoofd voelt zwaar en doet heel veel pijn, net zoals mijn knie.

"Ik zie in iedergeval geen bloed" zeg Danielle terwijl ze gehurkt naast mij zit en mij goed bekijkt.

"Ik ben een hele goeie dokter" grapt ze tewijl ze mij omhoog helpt. Samen lopen we, voor zo ver mogelijk dan, de trap op naar boven.

"Je moet je echt even aankleden, als dat lukt en dan ga je rustig aan doen, even lekker op de bank zitten" ik knik. Ik tril nog steeds een beetje van de kou.

"Ik pak wel een warme trui voor je" zegt Danielle terwijl ze mijn hele kast doorzoekt naar een setje kleding die ik nu makkelijk aan kan doen. Ze is op dit moment net mijn moeder, lief en verzorgend.

"Dankje" zeg ik als Danielle een trainingsbroek en een trui naast mij neerlegt.

"Ik hoop dat je je zo red, anders roep je mij he!" Zegt ze voordat ze de kamer uitloopt.

Na een tijdje heb ik dan met moeite mijn bikni uit en mijn ondergoed weer aan. Ik pak mijn trainingsbroek en krijg hem voor een deel aan, nu komt het moeilijke deel. Ik moet gaan staan. Ik bijt op mijn lip als ik op sta. De pijn, in mijn knie wordt nu alleen maar erger, de tranen branden in mijn ogen. Maar nu moet ik even doorzetten ik moet toch echt een broek aan. Ik pak de trui die naast mij ligt en trek hem aan. Het wordt nog wat als ik over een aantal dagen weer moet werken, ik hoop maar dat het niks ernstigs is, maar dat zal wel niet toch?

Voorzichtig sta ik op en loop richting de trap. Met twee armen hou ik mij vast aan de leuning en probeer zonder mijn knie te buigen de trap af te lopen. Iets wat bijna niet lukt, het is niet onmogelijk maar buigen doet ook zeer.

Als ik na een tijdje dan eindelijk beneden ben laat ik mij ook gelijk op de bank neer vallen. Gaan voetballen of iets anders actiefs lukt op dit moment toch niet. “Zullen we een film kijken?” stelt Danielle voor. Ik knik. Hier kan ik ook wel van genieten even een film kijken en zo krijgt mijn been ook even rust. “Ken je deze nog?” zegt Danielle terwijl ze een dvd omhoog houdt. Ik kijk goed en zie dat het de film wild child is. Ik knik kort “Die is echt heel leuk” antwoord ik.

“Dan kijken we deze” zegt ze en stopt de dvd in de dvd speler. “Ik pak nog wat te drinken en wat te eten wou je ook wat?” vraagt ze als ze nog wacht met het op ‘play’ drukken van de film. Ik knik. “Wat water en iets van chips?” het komt er meer vragend uit, gewoon omdat ik er niet zo van hou als andere dingen voor mij moeten doen, tuurlijk het is makkelijk maar vandaag zou ik het toch zelf willen doen. Al weet ik dat het op dit moment niet zo’n goed idee is.

Na een paar minuten komt Danielle terug lopen met twee glazen en drie zakken chips. “Hier hebben we voorlopig wel genoeg aan” zegt ze en lacht kort. “Ik hoop het” antwoord ik, aangezien ik de gene ben die heel veel eet en zo’n zak chips in een paar minuten leeg kan hebben. Danielle start de film en er komen gelijk allemaal herinneringen naar boven, van hoe de film gaat. Ik ken hem bijna helemaal uit mijn hoofd. Ik heb de film al zo vaak gezien maar hij blijft leuk. Het gaat over, Poppy ze is een tiener en haar moeder is een aantal jaar geleden overleden, om die reden is de ooit zo lieve Poppy veranderd in een wilde rebel die niets anders doet dan feesten. Na meerdere waarschuwingen is haar vader haar gedrag zat en stuurt hij haar naar een kostschool in Engeland. Poppy vindt het daar verschrikkelijk, ze kan zich moeilijk aanpassen aan de strenge regels en maakt moeilijk vrienden. Later krijgt ze vrienden en met hen verzint Poppy een plan om geschorst te worden. Ze verzinnen dat ze een relatie moet krijgen met Freddie, de zoon van de directrice. Relaties zijn namelijk verboden. Helaas wordt ze echt verliefd op hem en twijfelt ze of ze nog geschorst wil worden. Later kiest ze ervoor dat ze wil blijven, ook omdat ze heeft ontdekt dat haar moeder ook op die school heeft gezeten. Er komen heel veel zielige maar ook super leuke stukjes in voor, die film is voor mij net zoals eten een verslaving. 

-------------------------------------------------------------

Hier weer een part, like dat het gewoon te lang geleden is dat ik dit verhaal geupdate heb, echt sorry.

Maar lees ook even mijn andere verhalen ;) Ik heb ook een nieuw verhaal online staan, eigenlijk een soort van 2 een OneShots en een Nieuwe fanfic, het is een Luke Hemmings Fanfic, het heet Wherever you are en je kunt nog steeds audtie doen.