The one who stole my heart

Hoofdstuk 7

Pov Fleur

Mijn ogen dwalen over het zand. Even een dagje rust, een dagje heerlijk op het strand. Ik dacht dat het een leuke dag werd maar nu is het allemaal niet meer zo leuk. Overal heb ik gezocht maar ik geef de hoop nu toch echt op, het kettinkje zal ik wel nooit meer terug vinden. Ik kan wel in huilen uitbarsten. Mijn ketting voorgoed weg. Net voordat de tranen echt komen hoor ik een zachte warme stem, ik draai mij om. Compleet verbaasd staar ik hem aan. In zijn hand heeft hij iets glinsterends. 

"Is dit van jou?" Vraagt hij met een grote glimlach.

Ik kijk naar wat hij in zijn hand heeft en dan dringt het tot mij door, het is mijn ketting.

Opgelucht en heel blij knik ik. Hij geeft de ketting aan mij en pak hem aan, het liefst wil ik hem nu weer om doen. Ik ben zo blij dat ik bijna een vreemde wil omhelzen maar ik hou mij in. 

"Het spijt me maar je ketting is kapot" zegt hij. Hij laat zien waar de ketting gebroken is en geeft de ketting dan aan mij.  "Daar kun je vast niks aan doen, dat zal de reden wel zijn geweest dat ik hem was kwijtgeraakt" Hij knikt. Ik had niet gedacht dat ik mijn ketting hier op het strand nog terug zou vinden, tussen het zand is het ook heel moeilijk zoeken. 

"Echt heel erg bedankt voor het terug vinden van mijn ketting" Ik glimlach naar hem. Ik kan het niet laten ik ben hem zo dankbaar. 

"Graag gedaan, ik ben trouwens Harry" zegt hij en steekt zijn hand naar mij uit.

"Fleur" zeg ik en schud hem de hand. Het word al wat donker buiten en ik kijk naar Harry, zijn ogen glinsteren in het maanlicht. Ik glimlach even. Hij is ook zo leuk en lief. Wacht ga ik hem nu leuk vinden? Dat kan toch niet. Of toch wel? Ik ken hem pas net. Harry staat op en gaat even met zijn hand door zijn krullen en zucht een keer. "Het spijt me maar ik moet nu echt gaan" zegt hij en loopt weg. Zonder nog wat te zeggen of te denken blijf ik staan.

Dit was het dan een gezellige avond of eigenlijk maar een uurtje en ik zal hem wel nooit meer zien, behalve op tv. Hij zal zich mij wel niet meer herinneren of de manier waarop we elkaar ontmoet hebben. Ik zucht een keer diep. Mijn handdoek en andere spullen liggen verderop. Ik verzamel alles en loop dan terug naar mijn appartement. De hele weg kan ik maar aan een ding denken, Harry. Zijn ogen, zijn lieve glimlach en vooral het korte moment samen met hem. Als hij maar niet gezien heeft dat ik bijna moest huilen. Ik hoop zo dat ik hem nog een keer zie. 

Als ik dan eindelijk bij mijn appartement ben open ik mijn deur en loop weer alle trappen op. Er waren niet heel veel appartementen in Londen dus ik was heel blij toen ik deze had gevonden. Hij is lekker ruim en met veel ligt en natuurlijk een balkon aan de achterkant, en dan ook nog is op het zuiden met veel zon. Kan ik heerlijk relaxen en genieten van de zon als die er dan is.

Ik pak een tijdschrift van de grote stapel die in een mand ligt naast mijn bank. Het tijdschrift leg ik op de bank en loop naar de keuken waar ik een kopje thee pak. Ik moet natuurlijk nog wel even wachten tot het water kookt. Ondertussen pak ik al vast een kopje en zoek tussen de vele smaakjes die ik in een la heb gepropt.

Na de hele la ondersteboven te hebben gehad heb ik eindelijk een smaakje gevonden waar ik zin in heb, het water is ondertussen al warm en ik schenk het in het kopje. Ik dip het zakje er een paar keer in, ik hou er niet zo van als de thee te sterk is. Ik loop naar de woonkamer waar ik het kopje thee op tafel zet. Ik pak het tijdschrift en begin er in te bladeren.

Het eerste wat ik zie is Harry.

Fijn! Nu dwalen mijn gedachten weer af naar Harry. Net nu ik dacht even afleiding te hebben, door wat te gaan lezen zou ik vast niet meer aan hem denken. Ik heb duidelijk het verkeerde tijdschrift gekozen. Met een zucht leg ik het tijdschrift aan de kant en zet de tv aan. Het nieuws, gelukkig is het wat anders en denk ik niet de hele tijd aan Harry. Wacht, nu denk ik weer aan hem.  De tv helpt ook niet veel, net als ik wil gaan zappen komt er natuurlijk weer nieuws over One Direction. Voordat ik het echt merk dwalen mijn gedachtes al weer af naar Harry. Waarom is nu ineens alles Harry, het tijdschrift, de televisie. Ik laat mij achterover zakken op de bank en zucht een keer uit frustratie. Misschien helpt het als ik een boek ga lezen. Ik sta op en loop naar mijn boekenkast, het is eigenlijk meer een boekenplank want heel veel boeken heb ik niet. Als ik er voor sta heb ik geen idee welke ik moet kiezen, momenteel heb ik geen zin in een romantisch boek. Ik ga langs alle boeken met mijn ogen maar er is er niet een waar ik nu echt zin in heb. Ik draai mij weer om naar de tv. Ik zet maar een film op. 

Als ik op mijn telefoon kijk merk ik pas dat het al heel laat is. Waarschijnlijk ben ik in slaap gevallen. Mijn thee glas staat nog op tafel, met koude thee. Ik gooi de koude thee weg, ruim het glas op en loop naar de badkamer waar ik mijn tanden poets. Ik haal nog snel mijn make-up er af, doe dan mijn pyjama aan en ga in bed liggen. 

----------------------------------------------

Updated!

Hier dan voor het eerst een Pov van Fleur, daarom draag ik dit hoofdstuk op aan haar.

Het volgende hoofdstuk word een Harry pov, dit is dan waarschijnlijk ook het enigste hoofdstuk waar ik een pov van 1 van de jongens doe, maar het past gewoon beter in het verhaal en het idee dat ik heb.

Ik heb al 687 reads op dit boek! Gaan we de 1K nog halen met dit hoofdstuk?:) lees anders ook nog mijn andere verhaal don't let me go, hier heb ik ondertussen al 10,3K reads op!!! Ik ben hier heel blij mee.

Het spijt me dat ik bij beide boeken elke keer mijn eigen boeke promoot.. Maar ik wil dat gewoon even mededelen. Sorry als je dit irritant vind.