Płaczę w noc ciemną,
Tylko księżyc lekko oświetla
policzek mój,
Siedzę przy oknie
I wpatrując się w gwiazdy
Widzę jak powoli wygasają,
Tracą swój blask,
Tak samo jak ludzie,
Odchodzą.
Płaczę
Bo nie mogę się pogodzić
z takim losem.
Tak jak gwiazdy wygasają,
Tak ludzie umierają.
CZYTASZ
Czarnym piórem po duszy
PoesíaMiłość jest jak kwiat. Nigdy nie uprzedza kiedy zwiędnie. Odchodzi bez pożegnania. Umiera. Bez słowa.
