Its All About Love

CHAPTER 29

Janica's POV:

*Days passed*

"Hi, my name is Janica Ramirez 16 years old"Umupo na ako at nakipag apir kay Kristel

First day of school na kaya pakilala over here and over there.

Karamihan mga pilipino din naman ang nag aaral dito kaya ok lang kahit magtagalog,pero ang mga teacher hindi,kaya kinakailangan na mag english kapag sila na ang kausap.

At dahil first day namin wala kaming leksyon.Yey!!!

"Tara labas nalang tayo ng room"Aya sakin ni Kristel.

"Ano man gagawin natin sa labas?nagugutom ka ba?Naiihi?O baka naman natatae ka na di ka lang nagsasabi sakin"Sinamaan ko sya ng tingin.

"No!Lalabas lang tayo"Sabay hinila na nya ako palabas ng room.Buti nalang at walang teacher kaya mas ok.

Alexa's POV:

"Hello?"Katok ko sa may pinto nila Chris.Ako lang mag-isa ngayon ang pupunta.Malay mo may balita na pala tungkol kay Chris ni wala man lang akong kaalam alam.

"Hello po!!!"Sigaw ko na.Nakapasok na ako sa bahay nila pero wala paring tao,ganito ba dito?Walang katao tao maghapon.

Lalabas na sana ako ng bahay nila ng may nagbukas ng pinto sa kwarto.

"C-chris?"

Janica's POV:

Kakauwi ko lang galing school,take note kasama ko si Kristel.Palagi na talaga sya,as in!Minsan dito na sya natutulog.Ang saya lang kasi yung kapatid nya kaibigan ni Jhana,kaya ang tema madalas na magkasalitan si Jhana at Kristel ng bahay na matutuluyan.

"May nagawa ka na bang report dito?"Tanong nya sakin.Halata sa muka nya na hirap na hirap na sya.

"Wala pa,ikaw?"

"Wala pa!I GIVE UP!I don't like this kind of report. I didn't get it."

"Tutulungan na kita wag mo lang ako dyang i english please lang"Pagmamakaawa ko sakanya.Napailing nalang sya saka na pinagpatuloy yung report.

Ng matapos namin ang report pumunta kami sa ospital para dalawin si papa.Nagrerecover na sya ngayon.Kapag ayos na yung kalagayan nya iinom nalang sya ng gamot pang maintenance,pero kailangan parin dumalaw sa doctor for weekly check up.

"Don't worry Janica,as soon as possible magiging ok na din ang papa mo"

"Sana nga,gusto ko ng umuwi sa pinas"

"But you will live here almost one year right?"

"Hmm"Tumango ako "Alam ko yun pero kinakabahan kasi ako.Nakaraan lang na nakausap ko yung mga kaibigan ko wala man lang silang nababanggit sakin tungkol kay Chris.And worst hindi pa sakin nagpaparamdam si Chris"

"You should not panicked!Malay mo may ginagawa lang kaya busy diba?"

"Sana nga ganun lang kahit sa chat di nya magawa"

"Nah,let's go na"

Hinila nya ako papunta sa Mall.Medyo masakit nga nung pakahila nya pero gora parin.

*Resto*

"Marami ka na ditong naging kaibigan?"Tanong ko habang kumakain kami.

"Not like many friends, I have only true friends"

"Ah,asan na sila ngayon?"

"Wala na balik pinas na din sila.Buti nga nakilala kita kundi babalik nanaman ako sa dati"