Amy
Dolabımı karıştırıyorum. Bir yandan da göz ucuyla Jamie'ye bakıyorum. O sırada bir kız arkamda: "Amy Maria Carter!" diyor. Arkamı dönüyorum. Bir kız. Ama daha çok Aziz gibi giyinmiş. Günahkar ile Aziz karışımı. "Ne yapıyorsun sen burada?" diyorum kıza. "Dolaşıyorum." diyor kız. Nedir bu bilgisiz ve saf kızlardan çektiğim? Önce Alice'ti şimdi de bu. "Neden yanıma geldin?" diyorum. "Hiç..." diyor kız. "Seni görünce çok heyecanlandım." Aslında benimle siz diliyle konuşması lazım ama sen diliyle konuşuyor. Ama bu beni rahatsız etmiyor. Hatta mutlu bile ediyor. Kızın ezik giyinimi gözümden kaçmıyor. Ama bu kız çok saf olduğundan kendimi bir çocukla konuşuyormuş gibi hissediyorum. Konuşmanın ortasında ikide bir göz ucuyla bakmam gereken yere açıktan bakıyorum. Kız, bana: "Nereye bakıyorsun?" diyor. Ama soruyu cevaplamama gerek kalmıyor. Çünkü nereye baktığımı anlıyor.
Saf insanlardan nefret ediyorum. İnsanların hile yapabileceğini, yalan söyleyeceğini ya da kötülük yapabileceğini düşünemiyorlar. Üstelik şirin görünmeye çalışıyorlar.
"İstersen..." diyor bana. "Onu sana ayarlayabilirim." Kızın bu tavrı beni sinir ediyor. "Pekâlâ..." diyorum içimden. "Bu küstahça davranışın için senden tek bir şey isteyeceğim, adını." diyorum. Kız, hiçbir düşünce belirtisi göstermeden cıvıl cıvıl bir sesle: "Adım Catherine." diyor. Dediğini yineleyince ona dönüyor ve : "Bak Catherine, fırsatçı davranmayı kes ve her şeye burnunu sokma." diyorum. Catherine üzülüyor. Catherine'e: "Bir kere baktığım kişi ve ben zaten sevgiliyiz. Böyle şeyleri merak edersen havalı olamazsın. Üstelik,seninle konuşurken görünmemeliyim. Sonra herkes üzerime çullanıyor. Yani başıma üşüşüyorlar diyelim." Catherine heyecanlı görünüyor: "Sen transfer mi oldun? Aziz misin Günahkar mısın?" diyorum. İlgileniyormuş gibi görünmeliyim. Yarı yolda bir hayranı bırakmak istemem. "Transfer olmadım. Günahkarım." diyor. "Hadi biraz daha havaya girsin." dedim içimden. "Şu ana dek kaç kişiye sevgili ayarladın?" diyorum."Dört kişiye." diyor. "Gerçi biri başarısız oldu ama..." "Arkadaş olalım mı?" diyorum. "Olur." diyor. Kabul ederken gözleri parlıyor. Tabii, kendi lideriyle arkadaş olmayı kim istemez? Açıkçası Catherine'in yerinde olsam isterdim. Ama bu kızı başımdan savmanın bir yolunu bulmalıyım. Bir iş bahanesi olabilir ama hangi iş? Açıkçası zorla arkadaş oldum. Normalde onunla arkadaş olmak istemiyordum. Ama belki de onu fazla küçük görüyorum. Tabii ezik biriyle arkadaş olmak istemem. Havalı kalmalıyım.
Catherine'e dönüyor ve: "Arkadaşlarım bekliyor beni, gitmem gerek." diyorum. Ben uzaklaşırken Catherine: "Ben senin arkadaşın değil miyim?" diyor ama aldırmıyorum. Kendimi yatakhane odama atıyorum.
21.bölümün sonu, umarım beğenmişsinizdir. Vote ve yorum atmayı unutmayın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aziz mi Günahkar mı
Fantasy"Bu anı belki de bir daha asla yaşayamayacağım. Evet, bu gece bir takım duygular, alışkanlıklarıma ve bildiklerime diz çöktürdü. Onlara teslim oldum açıkçası." Amy Maria Carter, Günahkarların lideridir. Eğitim için iki seneliğine bir okula gidince o...
