Bölüm 30 - Jamie'nin Rüyası

6 1 0
                                    

Jamie

Uyurken birden bir rüya görüyorum. Amy geliyor ve kafesin bir duvarından bakıyor. Sonra dönüşüm geçiriyoruz ve duvarı kırıyorum. Dışarı çıkıyoruz. Amy bana sarılıyor. Ellerimiz birbirimizin çıplak tenine değiyor ve Amy'i kaldırıyorum. Amy,elimin üzerinde tek ayak üstünde dönüyor. Hareketinde tek hata yok. Sonra iniyor. Bir nilüferin dalını koparıyor. Bu esnada açık pembe bir bale elbisesi giyiyor. Açıkçası bu çok saçma, Amy böyle kıyafetler giymez. Sonra ikimiz nilüferin üzerine oturuyoruz. Şaşırıyorum çünkü nilüfer ikimizi de taşıyor. Nilüferin içindeyken Amy'nin elini öpüyorum. Bir süre sonra nilüferi hızlandırmak için kollarımı suya sokuyor ve hızlı hızlı sallıyorum. Nilüfer hızlanıyor. Bunu yapmaya dalmışken Amy: "Jamie, hayır! Bunu yapma lütfen, hayır, olamaz!" diyor ve uyanıyorum. Kafamı yere çarpıyorum. Acaba başıma ne gelecek? Amy neden suda kollarımı çırparken beni uyarmaya çalıştı? Beni neden kurtarmak istedi? Neden benden nefret ettiği hâlde hareketlerime direnmedi? Amy'i nasıl kaldırabiliyorum ve nilüfer, nasıl ikimizi de taşıyor? Üstelik Amy neden açık pembe bir bale elbisesi giyiyordu? Belki de normal bir rüyaydı bu. Ben gördüm diye gerçek olması gerekmiyor. Gerçi Amy için geçerli olan şeylerin çoğu benim için de geçerli. Amy'nin iki rüyası gerçek olduysa benimki de olabilir. Bilemem, belki de sembolik bir rüyaydı. Yani gerçekler, benzer olaylarla belirtilmiş olabilir. Eğer bu rüya gerçekse başıma bir şey gelecek demektir. Ama kötülüğünün boyutunu kestiremiyorum. Kafam çok karışık. Bu soruların cevaplarını bulmalıyım. İyi de bu rüyayı sadece ben gördüm. Herhangi birine soramam ki! Ne yapmam gerdktiğini bilmiyorum. Ama bu rüyanın gerçekliğine inanmaya karar veriyorum ve bir gün Amy'i göreceğimi düşünüyorum. Rüyam büyük bir ihtimalle gerçek olmalı. En azından buradan nasıl çıkacağımı biliyorum. İçime bir umut doğuyor ve rüyanın sonunu unutup eski mutluluğuma kavuşuyorum. Ama içimde bir yerlerde, hâlâ başıma bir şey gelecek kuşkusu var. Ondan kurtulmaya çalışıyorum. Ama başaramıyor ve belli bir yere kadar içime gömüyorum. İçim içimi bu konuda yerken nasıl düşüneceğime karar veremiyorum. Ne yapacağıma da karar veremiyorum. Düşünürken kafesin içinde volta atıyorum. Bu konuyu Amy'e sorabilirim. Acaba beni dinler mi? Artık benden nefret ediyor sonuçta. Bu esnada baskıcı duygular beynimi kaplıyor ve yine kendime güvenemiyorum.

30.bölümün sonu, umarım beğenmişsinizdir. Vote ve yorum atmayı unutmayın!

Aziz mi Günahkar mıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin