Jamie
Damlalar sırtımın içine düşerken ferahlıyorum. Bu sıvıya direnmem gerek. O adamın kölesi olmsk istemiyorum. Amy'e ihanet edemem.
Amy ve David'in bütün söylediklerini duydum. David'e müthiş sinir oldum. Üstelik Amy'e geçici bir uyku ilacı verdi.
Birden başım ağrımaya başlıyor. Bu etkiden kurtulmaya çalışıyorum, ama olmuyor.
Panik yaparsam ya da heyecanlanırsam, kanım hızlanır ve ilaç, etkisini çabuk gösterir. Uyumaya karar veriyorum. Başım ağrımayınca rahatlıyorum ama bu sefer başım dönüyor. Ellerimle başımı tutuyorum. Kalkamıyorum çünkü sırtımdaki yara acıtıyor. Ardında bu etki de bitiyor. Başım zonklamaya başlıyor. Ellerimi daha çok kafamın etrafında gezdiriyorum. Adamlardan biri hareket ettiğimi görüyor. David, beni alıp duvara fırlatıyor. Bitkin düşüyorum. Amy'i bir koridordan götürüyorlar. Bana kırıldı, bunu biliyorum. Keşke yapmasaydım, onu hâlâ seviyorum.
Panik oluyorum. Birden midem bulanıyor, kusacak gibi oluyorum. Amy olmadan olmaz. Onsuz, robot gibi üç gün yaşayamam. Amy'nin doğru kararı vereceğinden eminim. Öğürüyorum. Birden gözlerim yanıyor ve bütün derimin resmen yandığını hissediyorum. Beynim baskı altına giriyor, baskıcı duygular ön plana çıkıyor ve beynimi kaplıyor. Korkuyorum. Sırtımın acısını son kez hissediyorum. Bir uyku hâli bütün bedenimi sarıyor ve kendimi hissedemiyorum. Anlaşılan robotlaşacağım. Bağırmak ya da konuşmak, en azından ağlamak istiyorum ama üçünü de yapamıyorum. Resmen ağzım kilitlenmiş. Ellerimin kontrolünü de kaybediyorum. Ve ayaklarımın, kollarımın ve bacaklarımın. Kaslarımın kontrolünü kaybediyorum. Sonunda beynimin de kontrolünü kaybediyorum ve daha fazla direnemiyorum. İlaç bütün vücudumu sarıyor. Bedenim ağırlaşıyor. Gözlerim kapanıyor ve kendimi ilaca teslim ediyorum.
Beni de taşıdıklarını hissediyorum. Beni yere bıraktıklarında gözlerimi açıyorum ve minicik bir hücrede olduğumu görüyorum. Tabii lafın gelişi. Hücrede bir yatak, yırtık bir halı ve lambası kırık bir avize var. Yere oturuyorum. Hücrenin kapısı yok. Beni nasıl buraya koyduklarına şaşırıyorum. Hücre bir duvara bakıyor. Duvar sağa kıvrılıyor ve oradan ışık geliyor. Ama oranın neresi olduğunu bilmiyorum. Çaresizlikten, kaderime boyun eğmeyi deniyorum.
26.bölümün sonu, umarım beğenmişsinizdir. Vote ve yorum atmayı unutmayın!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aziz mi Günahkar mı
Fantasy"Bu anı belki de bir daha asla yaşayamayacağım. Evet, bu gece bir takım duygular, alışkanlıklarıma ve bildiklerime diz çöktürdü. Onlara teslim oldum açıkçası." Amy Maria Carter, Günahkarların lideridir. Eğitim için iki seneliğine bir okula gidince o...
