Aziz mi Günahkar mı

Bölüm 17 - Amy'nin Doğum Günü

Jamie

İlkbahar geliyor. Kendi doğum günümün ilkbaharda olduğunu anımsayınca Amy'ninkinin ne zaman olduğunu merak ediyorum. Mart ayındaymış. Benden iki ay büyük.

Daha doğum gününe yaklaşık üç hafta var, ama ben daha fazla bekleyemem. Hemen ona bir sürpriz yapmayı kuruyorum aklımda. Düşünürken Amy yanımda beliriyor. "Bugün tapınağın bahçesine gidelim mi?" diyor. Kabul ediyorum. Değişik bir giyinime ihtiyacımız var. Amy hemen odasına gidiyor. Ben de gidiyorum. Beni pelerin giyerken Azizlerin görmemesi lazım. Çünkü bu bir yasak. Zaten o zırhla o kadar uzun süre dolaştım ki, kıyafet değiştirirsem tanınmayabilirim. Dışarı çıkıyorum ve fazla beklemeden Amy geliyor. Saçını tek topuz olarak toplamış, arkasını da açık bırakmış. Siyah bir elbise giymiş. Çok tatlı görünüyor. İkimiz tapınağın bahçesine gidiyoruz.

Tapınağın bahçesinde kiraz ve sakura ağaçları var. Amy, bir sakura ve bir kiraz çiçeği koparıyor. Bana gösteriyor: "Birlikte ne kadar tatlılar, değil mi?" diyor. "Ama o çiçekler solacak." diyorum ve der demez pişman oluyorum. Şu çok bilmiş, Azizlerden kalma dilimi tutamıyorum bir türlü. Ama Amy kızmıyor. "Ah, ben çok kötü bir gaddarlık yaptım!" diyor. Dolaşıyoruz. Etrafta narin sakura çiçeklerinin yaprakları uçuşuyor. Çalılıktan bir gül koparıyorum ve Amy'nin başına takıyorum. Amy gülüyor. "Çok naziksin." diyor bana. Sonra sakura ağacının dibine çöküyor. Başımı dizlerinin üzerine koyuyorum. Ama böyle uzun müddet kalmıyorum. Bir süre sonra tapınağın merdivenlerinin yanına geliyor ve basamaklara oturuyoruz. Amy o kadar açık sözlü ki, resmen her şeyi anlatacakmış gibi. Ama normalde öyle değil. Bugünden sonra hediyemi biliyorum. Amy'e alacağım hediyeyi. Daha doğrusu getireceğim hediye.

Birkaç gün sonra, tapınağın bahçesindeyim. Sakura ve kiraz çiçeklerini sapları ya da dallarıyla koparıyor, bir bardağa koyuyorum. Birisi bana sesleniyor, Amy. Hava yağmurlu, bir şemsiyenin altında, saçını birkaç gün önceki gibi yapmış. "O çiçekler ne için?" diyor. Ona söylememeliyim. Ensemi kaşıyorum. "Anı götürmek için... hehe..." diyorum. "Demek öyle." diyor. Bir kuralı çiğnedim. Doğruyu söylemeliydim. Çiçekleri o gün suya yerleştiriyorum. Umarım büyürler.

Amy'nin doğum günü. Bir lokantaya gidiyoruz. Sebze çorbasıyla başlayıp sonra suşi yiyoruz. Vasabiyi denemek istiyorum. Daha önce hiç acı bir şey yemedim. Amy kabul ediyor ama "Dikkatli ol." diyor. Vasabiden küçük bir parça yiyorum. Birden gözlerim, ağzım, yüzüm, resmen her yerim yanıyor. Acıdan bağırmak istiyorum. Çok acı bir şey. Amy bardağıma soğuk su dolduruyor. İçiyorum ve kendimi daha rahat hissediyorum. Amy: "Kural 1: Acı bir şey yemediysen, müthiş acı bir şeyle başlama." diyor. Gülüyorum. "Evet." diyorum. "Günün komedisi." Amy: "Günün komedisi buysa çok komik. Vasabiyi ben bile yememiştim." diyor. "Hadi tatlıya geçelim." diyorum. "Kızarmış dondurma." "Evet." diyor Amy. "Kızarmış dondurmaya bayılırım." Dondurmalarımızı yiyip dışarı çıkıyoruz. "Sana hediyem."diyorum Amy'e bir buket uzatarak. "Ben yetiştirdim." Amy: "O çiçekleri bunun için mi toplamıştın? Sen bir harikasın Jamie." diyor. Bana sarılıyor. İlk kez elini tutuyorum. Kendimi Amy'nin dediği gibi "harika" hissediyorum. Ona: "On yedinci yaş günün kutlu olsun Amy."diyorum. "Senin doğum günün ne zaman?" diyor. "Mayısta." diyorum. Bana dönüyor. "O zaman seninki de." diyor.

17.bölümün sonu, umarım beğenmişsinizdir. Vote ve yorum atmayı unutmayın!