,,Co jest na boisku, na boisku zostaje" - football oneshots

Piszczykowski

Mały blondynek siedział na zimnej posadzce pośród stosu kartek i porozrzucanych wkoło ołówków. Roześmiany grał wraz z kolegą w kółko i krzyżyk, śmiejąc się i wymieniając, jakimi karuzelami nazajutrz się przejadą. Chłopiec był bardzo radosny i przejęty, jutro czekała go wycieczka do wesołego miasteczka i na dodatek mama obiecała mu, że kupi dużą porcję lodów z bitą śmietaną.
Był ciepły, sierpniowy wieczór, wakacje.
Jedenastolatek nie przerywając rozmowy z kolegą wstał i sięgnął po jedną z książek, wtem gdy jego uszu dobiegł przeraźliwy krzyk.
Chłopiec doskonale znał głos, który przeciął głuchą ciszę. Przerażony wychylił się z okna - Mamo? Mamo, to ty? Gdzie jesteś?
Zaniepokojony prędko zbiegł na podwórko i dostrzegł, że na ziemi kuli się ciemna postać.
- Mamo, mamo, co się dzieje? - wziął ją w drżące ze strachu ramiona - Mamusiu, powiedz coś, proszę!
W powietrzu unosił się dziwny zapach. Chłopiec poczuł, jak coś lepkiego i ciepłego moczy jego dłonie i koszulkę.
- Pomocy! - zaczął krzyczeć, z nadzieją, że ktoś prędko nadejdzie - Błagam, pomóżcie!
- Mamo...- rozpłakał się - Proszę...
- Kubuś...- kobieta z trudem zabrała oddech i z bólem uniosła dłoń, gładząc nią policzek chłopca.
Ostatni raz się uśmiechnęła.
- Kocham cię, synku.

Mężczyzna zerwał się na łóżku i rozejrzał po ciemnej sypialni. Słyszał jak krew szumi mu w uszach a serce boleśnie obija się o żebra. Mokre włosy przylgnęły do jego czoła a spocona koszulka pomięła się na plecach.
Kuba przetarł twarz dłońmi i zacisnął powieki, boleśnie splatając palce i zaczynając odmawiać modlitwę.
To mu zawsze pomagało, mógł się wyciszyć i uspokoić, a w takich momentach potrzebował tego najbardziej.
Łzy gryzły go pod powiekami a strach ścisnął jego gardło.
Chwilę później zmartwiony Łukasz przysiadł na łóżku. Siedział w salonie i przeglądał pocztę, do czasu gdy nie usłyszał krzyku. Nie chcąc mu przeszkadzać, poczekał aż blondyn skończy, dopiero wtedy przyciągnął go do silnego uścisku. Kuba odetchnął ciężko i wtulił się w pierś mężczyzny.
- Już dobrze, jestem - mruknął Piszczek, gładząc go po włosach.
Błaszczykowski nie musiał nic mówić, Łukasz nie musiał pytać. Doskonale wiedział jaki koszmar zbudził mężczyznę. Śnił mu się tylko jeden, dokładnie o tym samym scenariuszu.
Kuba zacisnął pięści na jego koszulce.
- Gdzie byłeś?
- W salonie, nie mogłem zasnąć - szepnął, całując go w głowę.
- Wiesz, że zawsze mam ten koszmar, gdy nie ma cię w pobliżu?
Piszczek westchnął cicho - Wiem, Kuba. Przepraszam.
- Zostaniesz ze mną?
Nie musiał prosić dwa razy.
Położyli się a Łukasz otulił go ramionami, jakby nie chcąc narazić go na jakiekolwiek niebezpieczeństwo.
- Może zrobię ci herbaty, hm? - pocałował go w czoło - Tej z rumiankiem, po której łatwiej ci zasnąć.
Ale Kuba już go nie słyszał. Wszystkie myśli ponownie przesłoniły mu umysł i mężczyzna na powrót zaczął analizować zdarzenia sprzed dwudziestu lat, czując, jakby te miały miejsce kilka godzin wcześniej.
- Słońce, proszę - na brak jakiejkolwiek reakcji Łukasz oparł się o łokieć i podparł na nim, spoglądając na Kubę, mimo mroku. Dotknął jego szorstkiego policzka i potarł go kciukiem - Ona na prawdę nie chce twoich łez. Daj jej w spokoju odejść.
- Jak myślisz, nadal mnie kocha? - blondyn zapytał bardziej siebie niż Piszczka - Kocha mimo tego, że...kocham ciebie?
- Byłeś dla niej najważniejszy, twoje szczęście było ponad wszystkim - Łukasz pocałował go w czoło - Z pewnością jest z ciebie bardzo dumna.
Gdy odpowiedziała mu cisza, ponownie się położył i przytulił blondyna.
Kuba uśmiechnął się przez łzy - Pamiętasz gdy opowiadałem, jak goniła mnie z Dawidem z kablem za to, że za długo graliśmy w piłkę a nazajutrz mieliśmy wcześnie do szkoły?
Piszczek także się uśmiechnął. Wiedział, że gdy Kuba zaśnie otoczony dobrymi wspomnieniami, będzie mu łatwiej.
Dlatego rozmawiali do trzeciej nad ranem o tym, jak w sobotę wieczorem, całą rodziną zbierali się w pokoju chłopców, oglądali westerny a Hania obierała jabłka.
Rozmawiali o tym wszystkim, co miało wpływ na ukształtowanie Kuby na mężczyznę, którego Łukasz pokochał prawie tak samo mocno, jak robiła to tylko jedna osoba.
Anna Błaszczykowska.

(...)

_________________________

Do osób które nie przeczytały jeszcze książki Kuby, zróbcie to koniecznie.
Płakałam czytając ją, płakałam pisząc tego shota.
Jedyne co mogę powiedzieć to to, że Błaszczykowski jest wielkim człowiekiem.