Dünyamı Sarsan Kız(Hileon)

Sorgulama

Az mıyım çok muyum
Var mıyım yok muyum
Ben neyim
Masal mıyım gerçek miyim

Kaç mıyım göç müyüm
Hiç miyim suç muyum
Ben kimim
İbret miyim cinnet miyim

Hiçlikler içinde kanayan yürek
Yokluklar içinde savaşan beden
Boşluklar içinde karışan zihin
Güçlükler içinde değil miyim

Her ihanete akıl erdiren
Her cehalete kılıf uyduran
Her esarete fiyat biçtiren
Sen değil de ben miyim

Şu an balo başladığından beri peşimde dolaşan kızdan kurtulmak için elimdeki içki ile babamın ve sayısız komutanın olduğu masaya doğru hızla ilerliyordum. Elde ettiğimiz başarılar ve hızla ilerleyişimizi kutlamak için düzenlenen balo da bulunmak zorunda olmak yeterince kötüydü zaten, bir de bu kız vardı başımda. Maria! Küçükken bana aşık olduğu için neredeyse yan sıramda oturan bir kızı öldürecekti. Eve bir kaç gün önce gelen Atina'dan komşularımızın kızı olan Maria ile hayatım daha da sıkıcı bir hale gelmişti. Aslında geleceklerini duyduğumda evden gitmek için sayısız bahane uydurmuştum ancak annemin ben ve Maria ile ilgili planları olduğu açıktı. Babamı da ikna etmiş olacak ki onlar geldiğinden beri askerlik adına hiç bir görev verilmemişti bana. Tek yaptığım İzmir'in sayısız yerini annem ve Marianın ailesi gezerken onlara eşlik etmekti. Elimdeki içkiyi babamların masasına hırsla bıraktım üzerimdeki gerginlikten dolayı. Babamın bakışlarının üzerimde olduğunun farkındaydım ancak bir kaç dakika için de olsa rol yapmaya ara vermeliydim. Boğulmak üzereydim çünkü, nefes almaya hakkım olmalıydı.

Anneme sayısız ikazda bulunmuştum kızı üzerimden çekmesi için o ise bana sadece zamana bırakmam gerektiğinden bahsediyordu. İkimiz için ne planladıklarını ve onun sözlerinin nereye çıktığını anlıyordum. Bizim evliliğimizi istiyorlardı, buraya Maria'nın ailesinin sadece izmiri gezmeye geldiklerini hiç sanmıyordum. Hayatımda birini isteyebilecek halde değildim, öyle bir hale de gelmeyecektim. Aklım, kalbim ve tüm benliğim çoktan işgal edilmişti. Maalesef anne, her şey için oldukça geç kalmıştın!

Sırtımda hissettiğim eller ile ürperdim bir anda. Birinin bana dokunması son zamanlarda kendimi daha da kötü hissetmeme neden oluyordu. Onun olduğunu biliyordum, Maria'nın. Arkamı dönmek istemedim ancak babamın ikaz edercesine üstüme diktiği bakışları karşısında daha fazla direnemedim ve ona doğru dönmek zorunda kaldım. Yüzüne belki de hayatımda gördüğüm en sahte gülümsemeyi yerleştirmişti, bir elini bana doğru uzatmıştı. Onunla dans etmemi istiyordu, ben istesem zaten onu dansa kaldırırdım. Bir şeyleri üsteleyince gerçek olacağını mı sanıyordu acaba? Bakışlarımı salonda gezdirdim, annem ve tabii ki herkes pür dikkat bize bakıyordu. Dikkatlerin üzerimizde olduğunu fark edince onu reddetmek için can atan benliğimi susturmak zorunda kaldım. Elini yakaladım ve ondan olabildiğince uzakta durmaya çalışarak onu hiç de kibar olmayan bir hareketle salonun ortasına doğru sürükledim. Oyuncular yerlerine yerleştikten sonra müzik başladı. Yaklaşık bir beş dakika onunla dans etmekten dolayı mutlu rolü yapmam gerekiyordu, sahne açılmıştı.Müziğe odaklanmaya ve yüzüne bakmamaya çalıştım çünkü Yüzüne baksam kesinlikle bu rolü inandırıcı bir şekilde oynayamazdım. O ise daha yakınıma girebilirmiş gibi  bana biraz daha yaklaşmaya çalışıyordu. İnsan gurursuz olmamalıydı, konu ne olursa olsun bu kadar gurursuz bir kadın ile bu pozisyonda olduğum için kendimden utanıyordum.

-Eskiden daha eğlenceliydiniz teğmen, sizi tanıyamadım doğrusu.

-İnsanlar değişir Maria, sana da tavsiye ederim bunu. Değişmek iyidir, kötü huylarımızın bizimle sonsuza kadar kalmasını istemeyiz değil mi?