Dünyamı Sarsan Kız(Hileon)

İyilik

I thought I saw the devil, this morning
Looking in the mirror, drop of rum on my tongue
With the warning to help me see myself clearer
I never meant to start a fire,
I never meant to make you bleed,
I'll be a better man today

Şeytanı gördüğümü sandım, bu sabah
Aynaya bakıyorum, dilimde rom damlası var
Kendimi daha net görmeme yardım eden uyarıyla birlikte
Asla bir yangın başlatmak istemedim,
Asla seni kanatmak istemedim,
Bugün daha iyi bir adam olacağım

I'll be good, I'll be good
And I'll love the world, like I should
Yeah, I'll be good, I'll be good
For all of the times that I never could.

İyi olacağım, iyi olacağım
Ve dünyayı seveceğim, yapmam gerektiği gibi
Evet, iyi olacağım, iyi olacağım
Hiç (iyi) olamadığım zamanların tümü için.

Kapının dibinde öylece oturdum ve düşündüm. Tüm bunları hak etmediğime artık emindim. Başıma gelenlerin sorumlusu değildim ben. Onun gibi bir babaya sahip olmayı ben seçmemiştim, buraya asker olarak gönderilmeden önce öğretilen onca şeyin yalan olduğunu bilmemin de imkanı yoktu. Şu zamana kadar verdiğim kararlar, yürüdüğüm yollardan dolayı kendimi suçlamayı kesmeliydim, bundan sonrası önemliydi. Doğru ile yanlış açıkça ortaya çıkmıştı, bundan sonra benim yapmam gereken yolumu belirlemekti. Bir asker olarak hayatıma devam etmeyecektim, bundan emindim. Bu evde de daha fazla yaşayamayacağını biliyordum, az önce yaptıklarımdan dolayı belki de birazdan kovulabilirdim de zaten. Şu zamana kadar bildiğim bir yol vardı, başka yollar yapmaya çalışmış ancak başarılı olamamıştım. Ancak şimdi biliyordum, yeni yollar yapmaya gerek yoktu. Önemli olan saklı olan diğer yolların varlığına inanmaktı. Şu an başka yolların da olduğuna inanıyordum, ama hangi yolu tercih etmem gerektiğinden emin değildim.

Kendi yolumu belirlemeden önce yapmam gerekenler vardı ama. Ali Kemal'i ailesine ulaştırmalıydım, onlara söz vermiştim. Smryna'ya söz vermiştim. Ziraa o ne yapıyordu acaba şu sıralar? Güvende miydi? Yazmaya devam ediyor muydu? O ve ailesi güvenli olduğunu düşündükleri yeri bulabilmişler miydi? Ali Kemal'i onlara ulaştırmak kolay olmayacaktı, nerede olduklarından bile bir haberdim. Ayrıca Tansu vardı bir de. Ona bakacak bir aile bulmalıydım. Yunanlılar arasında saklanmaya devam edemezdi, çevredeki biri tarafından ihbar edilebilirdi çocuk. Ancak bildiğim ve güvenebileceğim tek Türk ailesi Albay Cevdetinki değil miydi? Onlar küçük kıza kendi kızları gibi bakardı bundan emindim. Yapmam gereken ikisini de albay Cevdet'e götürmekti. Peki Nasıl yapacaktım?

Yerimden hızla kalktım ve dolabıma doğru ilerledim. Minik bir çanta buldum eşyaların arasında. İçine bir kaç gömlek ve bir iki pantolon koydum hızla. Odaya baktım ardından, başka hiç bir şey almak gelmedi içimden yanıma. Bu odaya bir daha gelmeyeceğimi biliyordum, ancak içimde en ufak bir hüzün kırıntısı bile yoktu. Farklı bir histi şu an içimdeki, tarifini henüz yapamadığım cinstendi. Odadan çıkmak için kapıya yöneldim,ancak çıkamadan aklıma gelen şey ile duraksadım. Yatağın üstüne daha önceden attığım asker paltosunun iç cebine attım elimi. Oraya çok önceden koyduğum Smryna'nın resmini aldım ve çantama attım. O da benimle geliyordu, onun da bu yaptıklarıma şahit olmasını istiyordum. Onu bir daha bulabilir miydim ya da yaptıklarımı, verdiğim kararları ona anlatabilir miydim emin değildim. Ondan bir parçanın yaptıklarımı bilmesi içindi bu çabam belki de. Odadan çıktım, merdivenlere yöneldim. Etraf sessizleşmişti, Maria ve ailesi odasına çekilmiş gibiydi. Kimseye görünmeden gidebileceğimi düşündüğüm sırada onun sesi ile durduruldum.

-Nereye böyle teğmen? Şimdi de hiç bir şey olmamış gibi işinize mi döneceksiniz? Daha demin ahkam keserken hiç böyle görünmüyordunuz?